Αποσπάσματα από το βιβλίο του Θεόδωρου Πάγκαλου, «Όλοι μαζί τα φάγαμε», το οποίο αναμένεται να πυροδοτήσει εκ νέου αντιδράσεις για τη γνωστή ρήση του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ εξασφάλισε και παρουσίασε ο Βηματοδότης:
Στον πρόλογο ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ φροντίσει να εισαγάγει στη λογική του τον αναγνώστη, αναφέροντας με νόημα: «Η ευθύνη στη δημοκρατία είναι σαφώς συλλογική. Είναι ξεκάθαρο ότι η κοινωνική ευθύνη της πλειοψηφίας διαμορφώνει το πλαίσιο της συλλογικότητας σε μια δημοκρατία: οι πολίτες είτε με πράξεις είτε με την εκπορευόμενη από την ανοχή απραξία τους, είτε απλά εκλέγοντας ακατάλληλα πολιτικά πρόσωπα για να διαχειρισθούν τα κοινά, συμμετέχουν με συλλογικό τρόπο στη δημοκρατία και έχουν την ευθύνη των επιλογών τους. Η έκταση που είχε πάρει η διαφθορά στην Ελλάδα καθιστά αυτό το γεγονός αυταπόδεικτο. Φυσικά, δεν έχουν όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης, όπως σκοπίμως προσπαθούν πολλοί να ερμηνεύσουν. Η ευθύνη ξεκινάει από πάνω προς τα κάτω».
Στο βιβλίο δεν γίνεται, όπως ίσως πολλοί να περίμεναν, αναφορά σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα παρά μόνο στον κ. Α. Τσοχατζόπουλο. Συγκεκριμένα για την περίπτωση του παρολίγον πρωθυπουργού ο κ. Πάγκαλος αναφέρει ότι «η περίπτωσή του με θλίβει και είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλοι πολιτικοί σαν τον κ. Τσοχατζόπουλο που έκαναν παρόμοια». Ακόμα δύο αναφορές σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα γίνονται για τους κκ. Αλέκο Παπαδόπουλο και Στέφανο Μάνο, οι οποίοι, όπως αναφέρει ο κ. Πάγκαλος «είπαν την αλήθεια στον ελληνικό λαό και το πολιτικό σύστημα τους τιμώρησε και τους έθεσε στο περιθώριο».
Αναφορικά με τις ιστορίες διαφθοράς, τις οποίες μεταξύ άλλων συγκέντρωσε από μαρτυρίες και καταγγελίες πολιτών μέσω της ομόνυμης ιστοσελίδας που έφτιαξε, ο κ. Πάγκαλος αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του: «Περιοχή Γαργαλιάνων Τριφυλίας: Ολα τα ελαιοτριβεία έγραφαν σε “δικούς” τους, ας πούμε έμπιστους, πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ελαιολάδου από ό,τι παρήγαγαν, με σκοπό ο παραγωγός να λαμβάνει μεγαλύτερη επιδότηση. Οταν στη δεκαετία του ’90 άρχισε να εφαρμόζεται από τους συνεταιρισμούς ένας υποτυπώδης έλεγχος, δηλαδή “πόσο παρήγαγες, τι το έκανες;” τότε όλοι αυτοί που έγραφαν παραπάνω ποσότητες, έψαχναν γνωστούς, συγγενείς και φίλους στην Αθήνα και ζητούσαν τον ΑΦΜ τους για να δηλώσουν ότι τους πούλησαν το επιπλέον ελαιόλαδο. Αποτέλεσμα όταν άλλαξε ο ΚΑΠ, ως προς τις επιδοτήσεις ελαιολάδου, ελήφθη υπόψη ο μέσος όρος τριετούς παραγωγής και έτσι όσοι έγραφαν πιο πάνω παραγωγή, παίρνουν ακόμα και σήμερα μεγαλύτερα ποσά επιδότησης. Μεταξύ αυτών που έδωσαν τον ΑΦΜ τους (την πάτησα από οικείο πρόσωπο που εκείνη την εποχή με εκπροσωπούσε) ήμουν και εγώ. Ακόμα και σήμερα αναφωνώ, Ελλάς, το μεγαλείο σου…».
