Όταν ο Πλούταρχος έγραφε τα έργα «Βίοι Παράλληλοι», αφηγούμενος τις όμοιες ζωές σπουδαίων Ρωμαίων και Ελλήνων της αρχαιότητας, μάλλον δεν γνώριζε πόσο επίκαιρα θα ήταν τα γραπτά του στις αρχές του 21ου αιώνα, αναφέρει σε δημοσίευμά του το Reuters.
Αν ταξιδέψουμε στο 2012, βλέπουμε ότι «οι πολιτικοί στην Αθήνα έχουν ξοδέψει τον περισσότερο χρόνο μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου φιλονικώντας δριμύτατα αντί να βρουν λύση από το απειλητικό αδιέξοδο, υποχρεώνοντας τη χώρα σε νέες και απρόβλεπτες εκλογές».
Μολονότι τα σύννεφα πυκνώνουν επικίνδυνα πάνω από την Ελλάδα «ακόμα και τώρα οι πολιτικοί δεν εξηγούν ότι οι νέες εκλογές 2012 θα είναι μία βαριά επιλογή μεταξύ της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ και της εξόδου».
Το Reuters υπογραμμίζει ότι στην Ιταλία, η πραγματικότητα δεν είναι πολύ καλύτερη. Πριν από λίγους μήνες, ο ιταλικός πολιτικός κόσμος, «με επικεφαλής τον βουτηγμένο στα σκάνδαλα πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, υποχρεώθηκε να παραδεχτεί ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κρίση και παρέδωσε τη χώρα στον τεχνοκράτη Μάριο Μόντι», ενώ «όλα τα μεγάλα κόμματα της Ιταλίας μαστίζοντας από σκάνδαλα»,
Ως αποτέλεσμα των προβλημάτων που βιώνουν οι δύο χώρες, ένας μεγάλος αριθμός πολιτών έχει στραφεί σε κόμματα διαμαρτυρίας.
Σύμφωνα με το Reuters, το πρόβλημα πηγάζει ιστορικά από το γεγονός ότι «σε Ιταλία και Ελλάδα, η διαφθορά τροφοδοτούνταν από τα ποσά που χρειάζονταν για τη διεξαγωγή της πολιτικής».
Οι κομματικές δομές «ευνόησαν επίσης την άνοδο πολιτικών της σειράς, αντί για χαρισματικούς ηγέτες, μπλοκάροντας πιο ταλαντούχους νεοεισερχόμενους πολιτικούς».
Ένας άλλος παράγοντας που συνεισέφερε στην δημιουργία αυτού του πολιτικού οικοδομήματος ήταν «το σύστημα της πελατοκρατίας ή της προστασίας, που έχει τις ρίζες του στον 19ο αιώνα και τον “θάνατο των ιδεολογιών” μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου».
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτή η πολιτική τάξη, καλή ή κακή, μπορεί να διαχειριστεί την κρίση.
