Απάντηση σε όσους αμφισβητούν πως η Ελλάδα πληρούσε τα στοιχεία ένταξης στην ευρωζώνη δίνουν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και ο οικονομολόγος και καθηγητής στο του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Στουρνάρας, σε άρθρο τους στον «Guardian».
Με τίτλο «Η Ελλάδα δεν προκάλεσε την ευρωκρίση» και υπότιτλο «Ναι, η χώρα μου ήταν η σπίθα αλλά απλά ανέδειξε τα δομικά προβλήματα της ευρωζώνης» στο άρθρο επισημαίνεται η τεράστια προσπάθεια της χώρας για να ανταποκριθεί στα κριτήρια σύγκλισης. Αυτό έγινε, επισημαίνεται στο κείμενο, με τη χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων: τη δημοσιονομική, νομισματική και εισοδηματική πολιτική, καθώς και την ευρεία ιδιωτικοποίηση τραπεζών και των δημόσιων επιχειρήσεων.
Στο άρθρο επισημαίνεται πως το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, από 12,5% του ΑΕΠ το 1993 σε 2,5% το 1999, και με βάση αυτά τα οικονομικά στοιχεία εγκρίθηκε η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Οι συντάκτες σημειώνουν τις θετικές επιδόσεις της Αθήνας και σε άλλα κριτήρια σύγκλισης, όπως ο πληθωρισμός και το δημόσιο χρέος, και υπογραμμίζουν ότι η απόφαση ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ελήφθη έπειτα από ενδελεχή έλεγχο των οικονομικών στοιχείων της χώρας και με βάση τις εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Οικονομικής και Δημοσιονομικής Επιτροπής.
Στο άρθρο γίνεται αναφορά και στην «απογραφή» της Νέας Δημοκρατίας και την αλλαγή που έγινε στον υπολογισμό των αμυντικών δαπανών και σημειώνεται πως «η Ελλάδα ήταν η σπίθα της κρίσης στην ευρωζώνη αλλά όχι η αιτία της. Η αιτία έγκειται στο γεγονός πως η ευρωζώνη είναι μία πλήρης νομισματική ένωση αλλά ατελής οικονομική και δημοσιονομική ένωση χωρών-μελών με διαφορετικές δομές: τις πιο ώριμες οικονομίες του ευρωπαϊκού βορά και τις λιγότερο ώριμες του ευρωπαϊκού νότου».
«Η παρούσα κρίση», επισημαίνουν οι συντάκτες, «είναι μέρος μόνο μίας κρίσης δημοσίου χρέους που αφορά κυρίως την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Εκτός αυτού, πρόκειται για κρίση του ιδιωτικού τομέα και του τραπεζικού συστήματος σε πολλές χώρες-μέλη αλλά και για κρίση του ελέγχου και της εποπτείας από τις οικονομικές και νομισματικές αρχές της ευρωζώνης».
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει δημιουργήσει ένα συνολικό πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης, μία μέθοδο για να διαχειρίζεται τις ανισότητες ανάμεσα στον ανεπτυγμένο πυρήνα και τη λιγότερο ανεπτυγμένη περιφέρεια. Δεν έχει εργαστεί συστηματικά για να προωθήσει πραγματικά την οικονομική ανάπτυξη. Εάν αυτό δεν γίνει, θα υπάρξουν κι άλλες κρίσεις. Η δημοσιονομική ένωση που, σύμφωνα με τους ηγέτες της ευρωζώνης, θα σταθεροποιήσει τις οικονομίες τους, δεν μπορεί να το επιτύχει αυτό χωρίς επιπρόσθετα μέτρα για την ανάπτυξη και τη σύγκλιση και, τελικά, χωρίς επαρκή πρόοδο στην κατεύθυνση της οικονομικής ολοκλήρωσης και της πολιτικής ένωσης», καταλήγει το άρθρο.
