«Με ψιθύρους, ανυπόστατες φήμες και ανώνυμους προστατευόμενους μάρτυρες στήθηκαν “καταγγελίες” που είναι ανύπαρκτες και αυταπόδεικτα ψευδείς» τόνισε σε δήλωσή του ο Ευρωπαίος επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος για τη δικογραφία της Novartis.
«Τελικά πρόκειται για απόλυτη γελοιότητα» σημείωσε ο κ. Αβραμόπουλος και προσέθεσε: «Απορώ πώς οι ανώνυμοι κουκουλοφόροι δεν είπαν ότι εκτός από τον Κώστα Καραμανλή δωροδοκήθηκα για να παρασύρω τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και τα παγκόσμια ΜΜΕ, όταν ξεκίνησε η επιδημία της γρίπης».
Σε αυτό το πλαίσιο έθεσε το ερώτημα: ποιοι είναι άραγε οι ενορχηστρωτές που τους υπαγόρευσαν τις ψευδείς μαρτυρίες τους και τι τους υποσχέθηκαν; Και μόνο ότι οι ίδιοι παραδέχονται ότι για όλα αυτά που ισχυρίζονται δεν υπήρξαν οι ίδιοι μάρτυρες, αλλά ότι τα «άκουσαν», προσέθεσε, είναι μια ακόμα απόδειξη που επιβεβαιώνει τη σαθρότητα των λεχθέντων.
Στη δήλωσή του, ο κ. Αβραμόπουλος τόνισε πως «τέτοιες ανυπόστατες μαρτυρίες υιοθετήθηκαν ανεύθυνα και ύποπτα, σπιλώνοντας υπολήψεις, αξιοπρέπεια και ονόματα προσωπικοτήτων του δημοσίου βίου, των οποίων η δημόσια διαδρομή, απ’ όπου και αν πέρασαν, τελούσε και τελεί υπό διαφάνεια, νομιμότητα και δημόσια ευθύνη».
Καταληκτικά ο Ευρωπαίος επίτροπος έστειλε το μήνυμα πως «τώρα που έρχεται στο φως αυτή η σκευωρία, έρχεται και η ώρα της δικαιοσύνης».
Αναλυτικά η δήλωση του Ευρωπαίου Επιτρόπου κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου :
«Τελικά πρόκειται για απόλυτη γελοιότητα.
Απορώ πώς οι ανώνυμοι κουκουλοφόροι δεν είπαν ότι εκτός από τον Κώστα Καραμανλή δωροδοκήθηκα για να παρασύρω τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και τα παγκόσμια ΜΜΕ, όταν ξεκίνησε η επιδημία της γρίπης.
Με ψιθύρους, ανυπόστατες φήμες και ανώνυμους προστατευόμενους μάρτυρες στήθηκαν «καταγγελίες» που είναι ανύπαρκτες και αυταπόδεικτα ψευδείς.
Ποιοι είναι άραγε οι ενορχηστρωτές που τους υπαγόρευσαν τις ψευδείς μαρτυρίες τους και τι τους υποσχέθηκαν; Και μόνο ότι οι ίδιοι παραδέχονται ότι για όλα αυτά που ισχυρίζονται δεν υπήρξαν οι ίδιοι μάρτυρες, αλλά ότι τα «άκουσαν», είναι μια ακόμα απόδειξη που επιβεβαιώνει τη σαθρότητα των λεχθέντων.
Και όμως, τέτοιες ανυπόστατες μαρτυρίες υιοθετήθηκαν ανεύθυνα και ύποπτα, σπιλώνοντας υπολήψεις, αξιοπρέπεια και ονόματα προσωπικοτήτων του δημοσίου βίου, των οποίων η δημόσια διαδρομή, απ’ όπου και αν πέρασαν, τελούσε και τελεί υπό διαφάνεια, νομιμότητα και δημόσια ευθύνη.
Τώρα που έρχεται στο φως αυτή η σκευωρία, έρχεται και η ώρα της δικαιοσύνης.»
