Την εκτίμηση ότι «ο νόμος Γαβρόγλου θα καταπέσει υπό το βάρος των αδιεξόδων που δημιουργεί η επιδιωκόμενη επιστροφή στη δεκαετία του ´80» υποστηρίζουν, σε άρθρο τους στον Κύκλο Ιδεών, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και ο αναπληρωτή καθηγητή Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Πέτρος Καβάσαλης, δηλώνοντας από κοινού ότι «το σημαντικό θέμα δεν είναι η νομοθετική παρένθεση Γαβρόγλου, αλλά το ελληνικό πανεπιστήμιο μετά» όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Οι κ.κ. Βενιζέλος και Καβάσαλης, στο άρθρο τους, προτείνουν «την εισαγωγή της “αρχής της ευελιξίας”», εξηγώντας πως «βασική προϋπόθεση της ευελιξίας είναι η οργανωτική πολυτυπία των δημόσιων πανεπιστημίων και η συνύπαρξη πλέον δημόσιων και ιδιωτικών (μη κρατικών) πανεπιστημίων». «Το “Πανεπιστήμιο μετά” δεν μπορεί παρά να είναι μια θεσμική οντότητα υψηλού ακαδημαϊκού κύρους, ανεξάρτητη, διεθνώς ανταγωνιστική, μακριά από τις παρωχημένες κομματικές, συντεχνιακές και συνδικαλιστικές αντιλήψεις».
Σύμφωνα με τους υπογράφοντες το άρθρο «ο νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ψηφίστηκε, παρά την απόλυτη αντίθεση της αντιπολίτευσης και της ακαδημαϊκής κοινότητας, αλλά δεν έχει ορίζοντα εφαρμογής. Θα καταπέσει υπό το βάρος των αδιεξόδων που δημιουργεί η επιδιωκόμενη επιστροφή στη δεκαετία του ´80 και σε ένα σχήμα οργάνωσης των Πανεπιστημίων, που αντιβαίνει σε όλα όσα ισχύουν στην Ευρώπη και στις άλλες χώρες του κόσμου που βλέπουν τα Πανεπιστήμια τους να ενισχύουν το κύρος και την αναγνωρισιμότητά τους. Το σημαντικό θέμα δεν είναι λοιπόν η νομοθετική παρένθεση Γαβρόγλου, αλλά το ελληνικό πανεπιστήμιο μετά».
Σύμφωνα με τους κ.κ. Βενιζέλος και Καβάσαλη «η εμπειρία από τη μεταρρύθμιση που, με κάποιες παλινωδίες, ίσχυσε την περίοδο 2011-2015 και την τρέχουσα αντιμεταρρύθμιση αναδεικνύει τις τρεις αρχές που πρέπει να καθορίζουν την οργάνωση των ΑΕΙ: Την πλήρη αυτοδιοίκηση, τη συνεχή εξωτερική αξιολόγηση και τη λογοδοσία».
Τέλος, αναφερόμενοι στα δημόσια πανεπιστήμια υποστηρίζουν ότι πρέπει να επιχορηγούνται από την Πολιτεία, με βάση το κόστος εκπαίδευσης των φοιτητών που υποδέχονται, τον αριθμό των οποίων αποφασίζουν τα ίδια, να αξιολογούνται ως προς τα ακαδημαϊκά ( διδακτικά και ερευνητικά ) αλλά και ως προς τα αναπτυξιακά τους αποτελέσματα από την ΑΔΙΠ, να έχουν την πλήρη ελευθερία οργάνωσης σπουδών για ξένους φοιτητές, σύμφωνα με τις εσωτερικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας που οφείλουν να θεσπίσουν και να καταστήσουν δημόσια γνωστές και να μπορούν να οργανώνουν τους κύκλους σπουδών τους (πχ εξαμηνιαίους) με πλήρη ελευθερία.
