Κατά πλειοψηφία η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ ενέκρινε την εισήγηση της Φώφης Γεννηματά για την πορεία προς το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο τέλος Ιουνίου-αρχές Ιουλίου. Ωστόσο διαφώνησαν μέλη του πολιτικού Συμβουλίου, ο γραμματέας της Κ.Ε Στέφανος Ξεκαλάκης και ο βουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης που πρότεινε τη διαδικασία του Επινέ, όπως δηλαδή είχε συγκροτηθεί στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Όταν ολοκληρώθηκαν οι ομιλίες των μελών της Κ.Ε τέθηκε θέμα ψηφοφορίας, αλλά τα περισσότερα στελέχη του προεδρικού περιβάλλοντος αντέδρασαν, λέγοντας ότι υπάρχει ομόφωνη απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου, αποχωρώντας και μένοντας μόνο όσοι διαφωνούσαν, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Σύμφωνα με την εισήγηση της κ. Γεννηματά οι σύνεδροι θα είναι 1.500 διορισμένοι από τα κόμματα που συμμετέχουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και 1.500 θα είναι κοινής αποδοχής και θα έχουν θεσμικό χαρακτήρα ως αιρετοί από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το συνδικαλιστικό κίνημα κ.α. Οι περισσότεροι ομιλητές συμφώνησαν με αυτή την πρόταση, όμως άποψη διαφορετική εξέφρασαν τα στελέχη του Πολιτικού Συμβουλίου Αναστασίου Έλενα, Ζαρπαλάς Σωτήρης και Σπυρόπουλος Ανδρέας.
Σύμφωνα με τη δική τους πρόταση, την οποία αποκαλούν «Ανοιχτή Συνδιάσκεψη για την Κεντροαριστερά -Καθαρές λύσεις για Ενότητα» προτείνουν «την πραγματοποίηση του ιδρυτικού συνεδρίου της Δημοκρατικής Παράταξης. Εάν οι συνοδοιπόροι μας θεωρούν ότι δεν είναι ακόμα ώριμες οι συνθήκες για αυτό το βήμα, τότε η προγραμματισμένη διαδικασία για το τέλος Ιουνίου μπορεί να αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα μιας πορείας που θα οδηγήσει στην υλοποίηση αυτής της απόφασης.
Στο ανοιχτό πολιτικό συνέδριο ενότητας της κεντροαριστεράς, θα προχωρήσουμε σε κάλεσμα για την συμμετοχή όλων των κομμάτων και κινήσεων του χώρου, ακόμη και αυτών που μέχρι σήμερα δεν έχουν ανταποκριθεί, καθώς και όλων των προοδευτικών δυνάμεων της κοινωνίας.
Το ανοιχτό πολιτικό συνέδριο θα ενοποιήσει το ιστορικό αφήγημα της παράταξης και θα καθορίσει τις προγραμματικές θέσεις, τον μεταβατικό τρόπο λειτουργίας, την πολιτική φυσιογνωμία του μελλοντικού φορέα και την κατάρτιση του οδικού χάρτη σχετικά με τις διαδικασίες που θα μας οδηγήσουν σε αυτόν».
