Υπέρμαχος ενός παράλληλου οικονομικού συστήματος, είναι ο νέος υπουργός Οικονομίας, ο 70χρονος οικονομολόγος καθηγητής Δημήτρης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του Ινστιτούτου Levy.
Άλλωστε το πρώτο ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, όταν ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μεν μία ανερχόμενη δύναμη, αλλά χωρίς κυβερνητικό βηματισμό, είχε υποστηριχθεί από το Ινστιτούτο Levy, που αποτελεί ένα από τα think tank που στήριξαν και στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Παπαδημητρίου έχει κατ’ επανάληψη αναφερθεί σε συνεντεύξεις και ομιλίες του για την αναγκαιότητα να προχωρήσει η Ελλάδα στη χρήση ενός διπλού νομίσματος ήδη από το 2013. Ο ίδιος έχει πει και έχει γράψει πως η εναλλακτική ενός καλοσχεδιασμένου προγράμματος παράλληλου νομίσματος αν υιοθετηθεί με ριζικές προδιαγραφές, μπορεί να γίνει η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της χώρας.
Παράλληλα έχει αναφέρει, ότι εκτιμά, από εκτεταμένη έρευνα που έχει κάνει, πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα το απέρριπτε αν πληρούσε μερικές προϋποθέσεις.
Να σημειωθεί ότι για το διπλό νόμισμα μίλαγε ο Γιάννης Βαρουφάκης…
Ο κ. Παπαδημητρίου για παράδειγμα το 2013 έλεγε στο Έθνος: «Μπορεί να ακούγεται ως ριζοσπαστική ιδέα, αλλά δεν είναι. Την έχουν ασπαστεί τόσο οι συντηρητικοί όσο και οι προοδευτικοί οικονομολόγοι. Η εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος θα συνοδεύεται με την προσωρινή αναστολή (α) στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων (δημιουργήθηκε ήδη προηγούμενο με το σχέδιο «διάσωσης» της Κύπρου) και (β) στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους έως την ανάκαμψη της οικονομίας και της επιστροφής του ΑΕΠ στα επίπεδα του 2008. Το παράλληλο νόμισμα θα προσφέρει τη δυνατότητα για την εφαρμογή μιας δημοσιονομικής πολιτικής για την καταπολέμηση της μάστιγας της ανεργίας και για την επανεκκίνηση της οικονομίας μέσω στοχευμένων δημόσιων δαπανών, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος του «εργοδότη έσχατης προσφυγής» για κοινωνική εργασία.
Ολες οι εγχώριες συναλλαγές, ξεκινώντας πρώτα με τον δημόσιο τομέα και στη συνέχεια με τον ιδιωτικό τομέα, θα γίνονται με διαφορετικό νόμισμα από το ευρώ. Το παράλληλο νόμισμα φαίνεται να είναι απαραίτητο συστατικό για ένα βιώσιμο «σχέδιο Β’», αφού η ΕΕ δείχνει να κλείνει τα αυτιά της στην ανάγκη για τη χάραξη και την εφαρμογή ενός αναπτυξιακού σχεδίου στα πρότυπα του σχεδίου Μάρσαλ.
Το σχέδιο για διπλό νόμισμα θα συναντήσει σοβαρές προκλήσεις εφαρμογής, απαιτώντας ανάμεσα σε άλλα ένα τεχνολογικά εξειδικευμένο σύστημα πληρωμών προκειμένου να περιοριστεί, ακόμη και να μειωθεί, η παραοικονομία. Παρά τις δυσκολίες που εμπεριέχει αυτό το σχέδιο, η υλοποίησή του είναι εφικτή. Και, φυσικά, οι μελλοντικές εξελίξεις στην Ιταλία μπορεί να οδηγήσουν στην εξέταση τού έως τώρα αδιανόητου σεναρίου – δηλαδή την έξοδο του Νότου από το ευρώ. Και τότε να δούμε πώς θα μπορέσουν το Βερολίνο, οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον να μαζέψουν τα συντρίμμια από τη μετάδοση.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι επιτακτική ανάγκη να γνωρίζουν οι Ελληνες πολίτες ποιες επιλογές υπάρχουν και τους κινδύνους που συνοδεύουν κάθε μία από αυτές τις επιλογές. Αλλά δεν μπορούν να συνεχίσουν να είναι παγιδευμένοι στην ιδέα του φόβου της χρεοκοπίας όταν η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει».
