Τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που της προκάλεσε η ταινία «Sully» αναλύει η πρώην υπουργός, Άννα Διαμαντοπούλου, σε ανάρτησή της στο Facebook, συνδυάζοντας μάλιστα τα γεγονότα με τις κρίσιμες στιγμές μιας χώρας αλλά και τη λειτουργία των θεσμών.
Αναλυτικά, η ανάρτηση της κ. Διαμαντοπούλου:
Η ταινία Sully Movie του Κλιντ Ίστγουντ είναι μια συναρπαστική απόδοση μιας πραγματικής σύγχρονης ιστορίας. Στις 15 Ιανουαρίου 2009 ο έμπειρος πιλότος Τσέσλι «Σάλι» Σαλενμπέργκερ έκανε υποχρεωτική προσυδάτωση στον ποταμό Χατσον στη Ν. Υόρκη σώζοντας και τους 155 επιβάτες της πτήσης. Η εικόνα των επιβατών στα φτερά του αεροπλάνου έφτασε στις οθόνες όλου του κόσμου και ο κυβερνήτης μετατράπηκε σε… ήρωα.
Όχι όμως για όλους: Το Συμβουλίου Ασφαλείας Εθνικών Μεταφορών έκανε εξονυχιστικό έλεγχο στην υπόθεση, για να διαπιστώσει αν ο πιλότος θα μπορούσε να έχει επιστρέψει έγκαιρα στο αεροδρόμιο Λα Γκουάρντια, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή των επιβατών!
Δυο σκέψεις στριφογύριζαν στο μυαλό μου όταν βγήκα από την αίθουσα:
Λίγα λεπτά πριν από την πρόσκρουση και την καταστροφή, ο πιλότος πήρε αποφάσεις και έδρασε με βάση την πολλή βαθιά γνώση και την τεράστια εμπειρία του (40 χρόνια σε κάθε είδους αεροπλάνα και συμμετοχή στην ερευνητική διαδικασία πολλών αεροπορικών ατυχημάτων) έχοντας δίπλα του έναν νέο και απόλυτα συνεργάσιμο συγκυβερνήτη.
Η πρόσκρουση δεν μπορούσε να αποφευχθεί με αυταπάτες περί… ιδανικών προσγειώσεων από θυμωμένο επιβάτη που απλά εξύβριζε τον πιλότο. Σε τέτοια περίπτωση η καταστροφή θα ήταν σίγουρη. Εδώ όμως υπήρχε εμπειρία και συνεργασία, αίσθηση καθήκοντος και αίσθημα ευθύνης. Πράγματα που όταν συνδυάζονται αποτελούν εγγύηση επιτυχίας και ασφάλειας, ειδικά σε κρίσιμες στιγμές κινδύνου πρόσκρουσης όχι μόνο ενός αεροπλάνου αλλά.. και μιας χώρας
Η δεύτερη σκέψη είναι η λειτουργία των θεσμών. Ενώ ο πιλότος είχε γίνει «εθνικός ήρωας» και η χώρα ανέπνεε εθνική υπερηφάνεια και ανακούφιση, το Συμβούλιο Ασφαλείας Εθνικών Μεταφορών τον έστησε στον τοίχο για να ελέγξει αν έκανε τη σωστή επιλογή!
Το Συμβούλιο δεν επηρεάστηκε από το «ηρωικό κλίμα», έκανε τη δουλειά του με συνέπεια και επαγγελματισμό και τον δικαίωσε πανηγυρικά. Αλλά και ο Σάλι δεν άφησε το ανθρωπίνως δικαιολογημένο αίσθημα του ήρωα να τον συνεπάρει. Δέχθηκε μία διαδικασία που τυπικά τον έθιγε, θα έλεγε κανείς, αλλά το έκανε με συνειδητή πεποίθηση στη λειτουργία των Θεσμών. Δεν έμεινε άπραγος, όντας έμπειρος και σίγουρος για τον εαυτό του διεκδίκησε το δίκιο του και το κέρδισε!
Αλίμονο αν οι Θεσμοί λειτουργούσαν με το κλίμα (που αλλάζει από μέρα σε μέρα). Οι Θεσμοί στέκονται στο ύψος τους με βάση κανόνες, οργανωμένες διαδικασίες και τον ορισμό του καθήκοντος που τους έχει ανατεθεί από την πολιτεία ως λόγος… ύπαρξης τους και ως ρόλος τους στη λειτουργία του πολιτεύματος.
