Στα βιβλιοπωλεία βρίσκεται από χθες Σάββατο το βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου με τίτλο «Game Over: Η αλήθεια για την κρίση».
Για πρώτη φορά, ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της ελληνικής κρίσης αφηγείται πώς βίωσε το κρίσιμο διάστημα, καθώς και άγνωστες πτυχές από όσα συζητήθηκαν και αποφασίστηκαν μαζί με ξένους ηγέτες και διεθνείς οικονομικούς παράγοντες.
Η αφήγηση ξεκινάει έξι χρόνια χρόνια πριν.
Από τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου, με τη γνωστή δήλωσή του από το Καστελόριζο, σηματοδότησε την αρχή μιας μακράς πορείας της Ελλάδας στα μνημόνια.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου, ανακουφισμένος, ήρεμος, κατασταλαγμένος και πάντα ψύχραιμος, νιώθοντας, όπως λέει στον συνομιλητή του, «την ανάγκη να πω τη δική μου αλήθεια», γράφει όσα έζησε και έπραξε στους 22 δραματικούς μήνες στο τιμόνι της ελληνικής οικονομίας. Γράφει από υποχρέωση – ίσως στον εαυτό του, στην οικογένειά και τους σταθερούς του φίλους. Επιχειρώντας να αποκαταστήσει την τραυματισμένη αξιοπρέπειά του, δεν κρύβει τα συναισθήματα του, καθώς θεωρεί ότι «φορτώθηκε» όλα τα λάθη και τις ευθύνες εκείνης της περιόδου.
«Το βιβλίο δεν αποτελεί προοίμιο επανόδου στη πολιτική», ξεκαθαρίζει. Το κεφάλαιο αυτό για το ορατό μέλλον φαίνεται να έχει κλείσει. Μολονότι παρακολουθεί συστηματικά τις εξελίξεις της πολιτικής ζωής έχει αποφασίσει να μην επανακάμψει. Το βασικό συμπέρασμα που έχει εξάγει ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι ότι τόσο η ένταξη σε μνημόνιο όσο και όσα ακολούθησαν οφείλονται στο τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος με την κυριαρχία πελατειακής αντίληψης και την έλλειψη συνεννόησης.
«Είχαμε ηττηθεί. Οι ιδέες μας, η κοσμοθεωρία μας, όλα όσα είχαμε πιστέψει, είχαν απορριφθεί».
Η «Εφημερίδα των Συντακτών» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από το βιβλίο:
«Τον Σεπτέμβριο του, η ΤτΕ είχε ανακοινώσει το ταμειακό έλλειμμα για τους πρώτους 8 μήνες του έτους. 20 δισ. ευρώ, πάνω από το 8% του ΑΕΠ. […] Τα νούμερα για τους πρώτους εννέα μήνες του έτους είχαν πλέον οριστικοποιηθεί και το έλλειμμα ήταν ήδη πάνω από 10% του ΑΕΠ. Κατάλαβα αμέσως ότι τα νέα αυτά θα προκαλούσαν πολιτική θύελλα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ο κύβος είχε ριφθεί. […] Η Ελλάδα αντιμετώπιζε τεράστιο πρόβλημα. Το δημοσιονομικό έλλειμμα είχε εκτροχιαστεί».
«Το Eurogroup είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι είχε να χειριστεί ένα τεράστιο πρόβλημα. Ήταν ένα πρόβλημα που θα ξεκινούσε στην Αθήνα αλλά μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις σε όλη την Ευρωζώνη. Ένα πρόβλημα για το οποίο δεν υπήρχαν προηγούμενα, ούτε έτοιμες λύσεις. Το φιτίλι ήταν ήδη αναμμένο, και ουδείς γνώριζε πόσος χρόνος απέμενε».
