Στην καίριας σημασίας συμβολή της Γαλλίας, ιδίως μέσω του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ, το καλοκαίρι του 2015, για να παραμείνει η Ελλάδα αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης, αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κατά την ομιλία του, νωρίτερα σήμερα, στην εκδήλωση της Ελληνογαλλικής Σχολής «Ευγένιος Ντελακρουά» με την ευκαιρία του εορτασμού των 35 χρόνων λειτουργίας της.
Ο κ. Παυλόπουλος απαρίθμησε, εντελώς ενδεικτικά, όπως σημείωσε, έξι από τους σταθμούς οι οποίοι τεκμηριώνουν τους δεσμούς εκείνους που οικοδομούν την στέρεη σχέση μεταξύ των δυο χωρών, αναφέροντας:
«Στις 23 Μαρτίου 1821, δύο μέρες πριν την επίσημη κήρυξη της Επανάστασης και Εθνεγερσίας του 1821, η Μεσσηνιακή Σύγκλητος, μ’ όλους σχεδόν τους τότε πρόκριτους παρόντες απευθύνθηκε στα πολιτισμένα έθνη της Ευρώπης και ζήτησε τη στήριξή τους για την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό, έχοντας ως θεσμική βάση της έκκλησής της τη γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789. Ιδίως δε το τρίπτυχο “Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη”».
Ακολούθως προσέθεσε ότι «η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, από το 1846, συνέβαλε τα μέγιστα στην αποκάλυψη της αρχαιολογικής κληρονομιάς της Ελλάδας και, επέκεινα, στην ανάδειξη του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος ως βασικού πυλώνα του σύγχρονου Πολιτισμού, ιδίως δε του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού».
Υπενθύμισε, επίσης, ότι «οι Γάλλοι περιηγητές, μ’ εμβληματική μορφή τον Σατωμπριάν, αποτίοντας, μεσ’ από τα έξοχα έργα τους, φόρο τιμής στην διαχρονική Ελλάδα, έκαναν την Ευρώπη κοινωνό τής απαράμιλλης συμβολής του ελληνικού λαού και του ελληνικού έθνους στην όλη πορεία της Ανθρωπότητας, ιδίως δε στην πορεία διαμόρφωσης του σύγχρονου Πολιτισμού και της σύγχρονης Δημοκρατίας».
Στη συνέχεια τόνισε ότι «οι κοινοί αγώνες Ελλάδας-Γαλλίας, τόσο κατά τον Πρώτο όσο και κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέδειξαν την προσήλωση των δύο εθνών και λαών στα ιδεώδη της Ειρήνης και του Ανθρωπισμού, τα οποία είναι τόσο τα θεμέλια της πορείας της Ανθρωπότητας προς το μέλλον που της αναλογεί όσο και τα εχέγγυα για την άμυνά της απέναντι στους εκπροσώπους τής νέας βαρβαρότητας, τους τζιχαντιστές τρομοκράτες που διαπράττουν εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας», ενώ επισήμανε την ανάγκη να φερθούμε με ανθρωπιά στους πρόσφυγες.
Παράλληλα, ο κ. Παυλόπουλος υπογράμμισε ότι στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ήταν η Γαλλία, η οποία υπήρξε ο πιο ένθερμος σύμμαχος στο όλο εγχείρημα προσχώρησης της Ελλάδας στις τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες, νυν Ευρωπαϊκή Ένωση και επισήμανε:
Πρώτον ότι «η Γαλλία προσέφερε το πιο φιλόξενο δημοκρατικό καταφύγιο στους Έλληνες αντιστασιακούς, οι οποίοι αγωνίσθηκαν για την πτώση της Χούντας του 1967» και δεύτερον «το κρατικό αεροπλάνο του Γάλλου Προέδρου Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εστέν μετέφερε στην Αθήνα τον πρωτεργάτη της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και της προσχώρησής της στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή».
Τέλος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επικαλούμενος και την προσωπική του εμπειρία, προσέθεσε ότι «η Γαλλία ήταν εκείνη, ιδίως μέσω του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας κ. Φρανσουά Ολάντ, η οποία συνέβαλε τα μέγιστα, το καλοκαίρι του 2015, για να παραμείνει η Ελλάδα αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης». «Και προς αυτή την κατεύθυνση αγωνιζόμαστε πάντοτε», σημείωσε ο Πρόεδρος, προσθέτοντας ότι «η πορεία μας έχει βέβαια σταθεροποιηθεί» και συμπληρώνοντας, ότι και αυτή τη στιγμή που μιλάμε μέσα από την αξιολόγηση η Ελλάδα δίνει τη μάχη της ακριβώς για να αποδείξει ότι η Ευρώπη είναι εκεί, που πραγματικά είναι η θέση της, αλλά και ότι η Ευρώπη δεν θα ήταν ποτέ η ίδια χωρίς την Ελλάδα.
Καταλήγοντας ο κ. Παυλόπουλος τόνισε ότι «τους ακατάλυτους αυτούς δεσμούς μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας συμπυκνώνει, με μοναδικό τρόπο, μια φράση του Αντρέ Μαλρό, στον ανυπέρβλητο λόγο του κατά την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης, στις 28 Μαΐου 1959: “Μια κρυφή Ελλάδα υπάρχει στην καρδιά όλων των ανθρώπων της Δύσης”».
