Η ΝΔ δέχεται το μνημόνιο, απορρίπτει το μείγμα των μέτρων

Η Νέα Δημοκρατία δεν αμφισβητεί τους στόχους του 3ου Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής, αλλά τα μέσα που επέλεξε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για την επίτευξή τους, υποστηρίζει η Λεωφόρος Συγγρού σε άτυπη ενημέρωση.

Όπως αναφέρεται η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί ότι για να ξεφύγει η χώρα από τον φαύλο κύκλο ύφεσης και ελλειμμάτων και να εξέλθει οριστικά από την κρίση, επιβάλλεται η αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής, με μείωση των φόρων και των εισφορών και μεγαλύτερη συγκράτηση των δαπανών.

Η Συγγρου λέει ότι στο ασφαλιστικό για παράδειγμα, αύξηση των εισφορών όπως προβλέπεται στο «σχέδιο Κατρούγκαλου» θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας και της αδήλωτης εργασίας, σε έξαρση της φοροδιαφυγής λόγω της σύνδεσης εισφορών-εισοδήματος και στην εξόντωση όσων λαμβάνουν αποδοχές άνω των 1.500 ευρώ το μήνα.

Όπως σημειώνεται η η Νέα Δημοκρατία δεν συναινεί στο λάθος. Αντιτείνει την ανάγκη δημιουργίας οικονομιών κλίμακας μέσω των συνενώσεων των ταμείων, εναρμόνισης των εισφορών-παροχών και, αναφορικά με τους πόρους του ασφαλιστικού συστήματος, την ταχεία επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη για να μειωθεί η ανεργία και να αυξηθούν με βιώσιμο, αυτοτροφοδοτούμενο τρόπο, οι ασφαλιστικές εισφορές.

Όπως αναφέρεται, σύμφωνα με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές (best practices), όπως αυτές έχουν αναδειχθεί σε μελέτες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, η δημοσιονομική προσαρμογή που βασίζεται περισσότερο στη συγκράτηση των δαπανών – και λιγότερο στην αύξηση των εσόδων – έχει μονιμότερα χαρακτηριστικά και συμβάλλει περισσότερο στη μακροχρόνια βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών.

Κατά τη ΝΔ, το «άριστο» μείγμα δημοσιονομικής προσαρμογής, σύμφωνα με τις μελέτες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, πρέπει να βασίζεται κατά τα 2/3 στη συγκράτηση των δαπανών και κατά το 1/3 στην αύξηση των εσόδων. Έτσι, για μια προσαρμογή 100 ευρώ, τουλάχιστον τα 66 θα έπρεπε να προέρχονται από το σκέλος των δαπανών (μείωση μισθολογικού και μη-μισθολογικού κόστους, μεταβιβαστικών πληρωμών, επιχορηγήσεων, λοιπών λειτουργικών δαπανών) και τα υπόλοιπα από το σκέλος των εσόδων (αύξηση φόρων, εισφορών).

Όπως σημειώνεται, στην Ελλάδα το πρώτο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής (2010-2012), βασίστηκε υπερβολικά στην αύξηση των εσόδων, μέσω της αύξησης υφιστάμενων και θέσπισης νέων φόρων και λιγότερο στη συγκράτηση των δαπανών. Αντίθετα, το Δεύτερο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής (2012-2014), βασίστηκε κυρίως στη συγκράτηση των δαπανών. Η αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής συνέβαλλε σημαντικά στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, στην εξάλειψη των «δίδυμων ελλειμμάτων» στο ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, και επέτρεψε την επιστροφή από τη βαθιά ύφεση του 8,9% το 2011, στην ανάπτυξη του 0,8% το 2014.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καταλήγει, αγνοεί τα διδάγματα αυτά και από ιδεοληψία και μικροπολιτική εμμονή σχεδίασε ένα 3ο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε αύξηση φόρων και εισφορών. Το 76% των μέτρων του 3ου Προγράμματος αφορά αύξηση φόρων και εισφορών, ενώ το υπόλοιπο αφορά κυρίως περικοπή συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων.