Ομιλία με αφορμή τα 98 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση πραγματοποίησε η πρώην γενική γραμματέας του ΚΚΕ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε συγκέντρωση που διοργάνωσε η κομματική οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, σε αίθουσα του ΕΚΘ.

Η κ. Παπαρήγα αναφέρθηκε σε ιστορικά στοιχεία, την ιδεολογική και πολιτική θεμελίωση, την προετοιμασία, την οργάνωση και το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, την επικράτηση της, τα θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα που αντιμετώπισε στην πορεία, ενώ αναφέρθηκε και σε μεταγενέστερες περιόδους και μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην πρώην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη και μέχρι τις μέρες μας, σημειώνοντας ότι «συνεχίζεται η διαδικασία της αντεπανάστασης και στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα» και ότι «πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για νέες αρνητικές εξελίξεις».

«Εμείς όμως είμαστε περήφανοι. Γιατί σε δύο κρίσιμες φάσεις της κομματικής ζωής και γενικότερα του κινήματος στην Ελλάδα, το ΚΚΕ δεν δίστασε να δώσει μέχρι τέλους μάχη με τον οργανωμένο οπορτουνισμό που έφτασε μέχρι την καθοδήγηση του το 1968 σε συνθήκες δικτατορίας και το 1991 σε συνθήκες της αντεπανάστασης, όντας το ισχυρότερο ρεύμα πίεσης που γνώρισε ποτέ κομμουνιστικό κόμμα. Περηφάνια, βεβαίως σημαίνει αυτοπεποίθηση. Δεν έχει καμία σχέση με την αυτάρκεια, την αυτοϊκανοποίηση, τον κομματικό εγωισμό, ή την αφ’ υψηλού εκτίμηση καταστάσεων. Να ξέρουμε, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας» τόνισε η κ. Παπαρήγα και πρόσθεσε:

«Είμαστε περήφανοι γιατί αφιερώνουμε χρόνο για την ανάπτυξη θεωρητικών επεξεργασιών, που απαιτούν οι εξελίξεις, χωρίς όμως να αποτραβηχτούμε ούτε για μια μέρα από την πάλη για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της».

Η κ. Παπαρήγα αναφέρθηκε και στο σήμερα και σε απόψεις κομμάτων που μιλούν για έναν «άλλο σοσιαλισμό».

«Μετά τη νίκη της αντεπανάστασης, δηλαδή το 1989-91, ορισμένα κομμουνιστικά κόμματα αλλά και άλλες δυνάμεις που μιλούν στο όνομα της μαρξιστικής θεωρίας και του σοσιαλισμού υποστηρίζουν ότι ένας άλλος σοσιαλισμός είναι αναγκαίος, ο “σοσιαλισμός του 21ου αι.”, όπως τον ονομάζουν. Απορρίπτουν τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, ως πρώτη απόπειρα οικοδόμησης, του 20ου αι., υποβαθμίζουν έως και αρνούνται την προσφορά του σοσιαλισμού, τόσο στους λαούς των χωρών που επικράτησε και οικοδομήθηκε όσο και παγκόσμια» είπε η κ. Παπαρήγα και πρόσθεσε :

«Την ίδια ώρα, αυτό που περιγράφουν ως σοσιαλισμό του 21ου αι. δεν απέχει από την αποπροσανατολιστική συνθηματολογία, που τη γνωρίσαμε και στη χώρα μας, εννοώ ΣΥΡΙΖΑ, περί της κοινωνίας που ο άνθρωπος είναι πάνω από το κέρδος. ‘Αρα, δεν πρόκειται για το σοσιαλισμό αλλά για τον καπιταλισμό και μάλιστα όχι τον υπαρκτό, αλλά τον ανύπαρκτο καπιταλισμό, αφού ο ύπατος νόμος του καπιταλισμού είναι η κερδοφορία».

«Ταυτόχρονα, οι οπαδοί αυτής της ιδέας, του σοσιαλισμού του 21ου αι. πολύ λίγο, ή και αρνούνται να αναγνωρίσουν το ρόλο της εργατικής τάξης και της ταξικής πάλης, αναφέρονται γενικά σε νέα κινήματα και νέα υποκείμενα, δεν αναγνωρίζουν την επαναστατική κατάσταση».

Η κ. Παπαρήγα ανέφερε ότι εκείνη την περίοδο «μετά την αντεπανάσταση» κάποια από αυτά τα κόμματα και κινήματα «βιαστικά, ξεμπέρδεψαν, με λίγες σελίδες, με επιφανειακά συμπεράσματα, πιάνοντας το ένα ή το άλλο στοιχείο» σχετικά με τα αίτια της κατάρρευσης. Η κ. Παπαρήγα υποστήριξε ότι σε ό,τι αφορά τη θεωρητική ανάλυση του τι συνέβη πραγματικά, πρέπει και μπορούμε σήμερα να παίρνουμε υπόψη την κριτική εξέταση της εμπειρίας, αλλά «την αντικειμενική επιστημονική κριτική εξέταση, μακριά από το μηδενισμό, τη λαθολογία, μακριά ακόμη από τον συναισθηματισμό, τον εμπειρισμό», κ.ά. με την αξιοποίηση του αρχειακού υλικού για την εξαγωγή συμπερασμάτων και όχι με βάση τις υποκειμενικές μας εμπειρίες.

Η κ. Παπαρήγα επισήμανε ότι πρέπει οι κομμουνιστές να αντλούν έμπνευση και διδάγματα από την Οκτωβριανή Επανάσταση και αναφερόμενη στα σημερινά καθήκοντα τόνισε μέσα σε αυτά είναι και οι ευθύνες «να κατακτάμε την ικανότητα σύνδεσης με τις εργατικές μάζες» και «να δημιουργούμε γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τους συμμάχους της», και συνέχισε: «Και να μη ξεχνάμε. Την επανάσταση δεν θα την επιταχύνει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ όμως οφείλει να προετοιμάζει την εργατική τάξη γι’ αυτό το σκοπό και οφείλει να προετοιμάζεται το ίδιο για αυτό το καθήκον».