«Δεν ξέρω τι γίνεται, δεν κάνω ψυχανάλυση στον Παπανδρέου. Μα την παναγία τα έχω χαμένα Τον αγαπάω, τον στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις, αλλά σου λέει «εδώ κάνουμε brainstorming» δηλώνει σε μια συνέντευξη ποταμό ο Μίμης Ανδρουλάκης στο Βήμα fm «Δεν είχαν καταλάβει από την πρώτη στιγμή πού πάμε να κυβερνήσουμε.
Λέτε εσείς, που είστε ποδοσφαιρικοί, ότι οι μάχες χάνονται από τα αποδυτήρια. Ότι οι μάχες κερδίζονται ή χάνονται πριν οι στρατοί βγουν στο πεδίο της μάχης. Ενός αρχικού λάθους, δηλαδή, μια αρχική προσέγγιση της διακυβέρνησης αμέριμνη με φρου-φρου κι αρώματα, πράσινα ποδήλατα και πράσινες κυριακάτικες εκδρομές, αυτό έχει αφήσει ίχνη.
Μπορεί να έχει αφήσει ένα σοκ αυτή η ιστορία και θυμάστε ότι η κυβέρνηση στην κρίση είχε ένα καλό τρίμηνο, αλλά ανακυκλώνεται αυτό. Και η σύνθεση της κυβέρνησης και τα άτομα, δηλαδή, δεν της επιτρέπει να φτάσει στο ύψος των περιστάσεων. Αν διαβάσετε το «Ε! Πρόεδρε!», θα διαβάσετε ότι με λεπτομέρειες περιγράφω πώς αυτά θα συντελεστούν.
Δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι η κυβέρνηση. Κάτι πρέπει να κάνει. Έχει κάνει ανασχηματισμό, απέτυχε. Ήταν για τα πανηγύρια.
Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να πάρει ένα από τα οργανωτικά σχήματα και να το λειτουργήσει. Παλιά, ας πούμε, είχε ο Σημίτης κυβερνητική επιτροπή. Μαζεύεις τρεις δυνατούς υπουργούς που όταν πάρουν τηλέφωνο, θα κάτσει προσοχή ο άλλος. Όχι όπως τώρα. Δεν έβαλε τον Ραγκούση, το παιδί, και τι να κάνει; Την πρώτη μέρα τον άδειασαν πέντε-έξι, τι να κάνει; Ατυχές σχήμα.
Δεν μπορώ να πω και δεν είναι σωστό ποιος θα ήταν καλός συντονιστής. Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είναι. Και ο Βενιζέλος. Αλλά τον Βενιζέλο, αν τον βάλεις και μετά τρέχει ο καθένας να προλάβει να κερδίζει το αυτί και την καρδιά του Παπανδρέου, τα προβλήματα τα δημιουργούν οι άνθρωποι του Παπανδρέου στην κυβέρνηση. Δεν είδα εγώ να τα δημιουργούν ούτε ο Βενιζέλος ούτε ο Λοβέρδος ούτε άλλος κανείς.
Τα δημιουργούν αυτοί που είναι γενικά του περιβάλλοντος και μέσα σε ένα βράδυ αναδείχθηκαν από τον Παπανδρέου από του μηδενός. Ποιος τα δημιουργεί, λοιπόν; Δεν ξέρω αν είναι το Μαξίμου, είναι μια νοοτροπία του περιβάλλοντος, όπως τη λέμε, ο διαγκωνισμός του περιβάλλοντος.
Αυτοί οι διαγκωνισμοί πρέπει να τελειώσουν με το μαχαίρι. Αλλά κι αυτό είναι ένα οργανωτικό σχήμα. Μπορεί να λένε ότι έτσι έχουμε πολλά πρόσωπα που τσακώνονται, που ο καθένας κάνει τις δημόσιες σχέσεις του.
Πρέπει όμως η κυβέρνηση να αποκτήσει μια συνοχή, διότι έχει έναν κάβο να περάσει και δεν υπάρχουν και εναλλακτικές λύσεις. Και να κάνεις εκλογές, ποιος θα βγει; Είναι έτοιμα τα κόμματα να στηρίξουν μια κυβέρνηση; Δεν είναι έτοιμα, το βλέπεις. Ή αυτά που διαβάζω ότι θα φτιάξουμε την «κυβέρνηση των αρίστων»;
Παναγία μου, αυτά μακριά από εμάς! Τον έρμο τον Παναθηναϊκό σκέφτομαι, ο οποίος έκανε «κυβέρνηση των αρίστων». Άριστοι είναι οι άνθρωποι, δε λέω, αλλά δεν μπορεί να διοικηθεί η Ελλάδα όπως ο Παναθηναϊκός.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Αν θυμάστε το «Ε! Πρόεδρε!» προεκλογικά, προειδοποίησα τον Παπανδρέου προεκλογικά ότι πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Να βάλει δυο-τρία πρόσωπα ευρύτερης συναίνεσης. Δηλαδή, να εξασφαλίζουν τη συναίνεση και της αντιπολίτευσης και άλλων δυνάμεων. Προεκλογικά όμως. Αυτά έχουν πια καεί τώρα. Είμαστε σε μια άλλη φάση.
Πρέπει να πάμε μ’ αυτήν την κυβέρνηση, να συμμαζευτεί και να κάνει δουλειά. Είναι μαραθώνιος αυτός, δεν είναι 100άρι. Θέλει τέμπο όλο αυτό. Μακρά είναι η πορεία. Έκανε η κυβέρνηση, όμως, αυτό που ήταν εύκολο. Το να κόψεις οριζόντια, αυτό ήταν κάπως εύκολο. Τώρα όμως μπαίνεις σε ένα δύσκολο πεδίο που απαιτεί υψηλότερες ικανότητες. Και εδώ πρέπει να δώσει μάχη η κυβέρνηση.
Για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών
Πρέπει να φέρεις μια ατζέντα καινούργια, να τη φέρεις στο λαό και να ζητήσεις νομιμοποίηση καινούργια για ένα αποτέλεσμα. Είχε διάφορες ευκαιρίες ο Παπανδρέου, αλλά θα δούμε. Όταν θα έχεις εναλλακτική λύση, γιατί σε ενδιαφέρει η χώρα. Να κάνεις εκλογές για να κάνεις ξανά τα ίδια, τι νόημα έχει; Πρέπει κάτι να προσθέσεις στην πολιτική ζωή, να έχει αποτελέσματα.
Εδώ πια πρέπει να τα ξεχάσουμε αυτά. Έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο κίνδυνο. Ποια ύφεση; Γιατί υπάρχει ύφεση που έχει στοιχεία δημιουργικής καταστροφής – που χτυπάω πάτο, σηκώνομαι και εμφανίζω στοιχεία δημιουργικής αντιστροφής – και ύφεση που πεθαίνεις.
Πέφτεις, πέφτεις, πέφτεις από τα 30.000 πόδια. Άρα, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε. Το να είμαστε αυτοδύναμοι, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Είμαστε σε ένα σενάριο τώρα και πρέπει να σκεφθούμε μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, να μην έχουμε μυωπία, αλλά να μπορούμε να δούμε και κοντά, τους επόμενους δυο-τρεις μήνες. Να πάρεις τη δόση. Το επίσημο σενάριο, που είναι σήμερα και η «επέτειος» του Μνημονίου, έχει πολύ μικρές πιθανότητες επιτυχίας και το λέγαμε εξαρχής όλοι.
