Η ιστορία του Κώστα και της Δάφνης Σημίτη είναι γεμάτη από στιγμές που συνδυάζουν την προσωπική ευτυχία με το πνεύμα μιας εποχής που βρισκόταν σε διαρκή αλλαγή. Από την πρώτη τους γνωριμία την άνοιξη του 1961 μέχρι τη κοινή πορεία τους ως ζευγάρι στο Λονδίνο, η σχέση τους διακρινόταν από αγάπη και αλληλοσεβασμό.
Η πρώτη συνάντηση
Η πρώτη γνωριμία του μετέπειτα πρωθυπουργού με την νεαρή Δάφνη έγινε σε ένα πάρτι φίλου, την άνοιξη του 1961. Όπως θυμάται ο ίδιος, εκείνη ξεχώριζε ανάμεσα στις νεαρές της εποχής. «Δεν είχε το προσποιητό ύφος με το οποίο κάλυπταν την ανασφάλειά τους οι κοπέλες εκείνης της εποχής. Ήταν φυσική, χαμογελαστή και, βέβαια, πολύ όμορφη, με λεπτά χαρακτηριστικά».
Η αρχική συμπάθεια εξελίχθηκε σε φιλία, και σύντομα, σε έναν έρωτα που ήρθε «ασυνείδητα, φυσικά». Οι δυο τους ξεκίνησαν να περνούν όλο και περισσότερο χρόνο μαζί, πηγαίνοντας σε θέατρα, κινηματογράφους και εκδρομές. «Μας αρκούσε να είμαστε μαζί», εξομολογείται ο Κώστας Σημίτης. Τρία χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1964, παντρεύτηκαν, επισφραγίζοντας μια σχέση που θα αποδεικνυόταν ισχυρή στον χρόνο.
Τα χρόνια στο Λονδίνο
Η Δάφνη, έχοντας ήδη ζήσει έναν χρόνο στη βρετανική πρωτεύουσα πριν γνωρίσει τον Κώστα, ήταν μια γυναίκα με ανησυχίες. Επέστρεψε στο Λονδίνο για να παρακολουθήσει μαθήματα Κοινωνικής Ψυχολογίας στη London School of Economics (LSE), ένα πανεπιστήμιο που θα φιλοξενούσε και τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος αποφάσισε να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του στις Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες.
Το Λονδίνο της δεκαετίας του ’60 ζούσε μια περίοδο κοινωνικής και πολιτιστικής άνθησης. «Η μίνι φούστα ήταν το σύμβολο της νέας εποχής», αναφέρει ο ίδιος στο βιβλίο του «Δρόμοι Ζωής», περιγράφοντας μια κοινωνία που απομακρυνόταν από τα συντηρητικά πρότυπα. Το πνεύμα της αλλαγής ήταν παντού: στη λογοτεχνία, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, ακόμα και στις μεγάλες διαδηλώσεις κατά των πυρηνικών εξοπλισμών.
Για τον Κώστα και τη Δάφνη, το Λονδίνο ήταν μια εμπειρία ελευθερίας και αναζήτησης. «Ζήσαμε μαζί αυτή την καινούργια για μας πραγματικότητα, βλέποντας και συμμετέχοντας, με ένα αίσθημα μόνιμης περιέργειας, αναζήτησης και ελευθερίας», θυμάται. Ήταν μια από τις πιο όμορφες περιόδους της ζωής τους.
Η σχέση τους βασίστηκε στις διαφορές και τις ομοιότητές τους. Ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας προσεκτικός, προσανατολισμένος άνθρωπος, ενώ η Δάφνη, αυθόρμητη και ανοιχτή στο περιβάλλον, έδινε έμφαση στην αισθητική και το ωραίο. Όπως ο ίδιος περιγράφει, «Γίναμε ένα δεμένο ζευγάρι, με τον καθένα μας να έχει τις δικές του απόψεις και τη δική του διακριτή προσωπικότητα. Κανένας δεν επιδίωκε να επιβληθεί στον άλλον». Παρά τις πολιτικές υποχρεώσεις και τις αυξημένες ευθύνες που ακολούθησαν στη ζωή τους, η σχέση τους δεν υπέστη φθορά. Το διαφορετικό και το κοινό στη σχέση τους ήταν η βάση της σταθερότητας και της ευτυχίας τους. Τους χώρισε μονάχα ο θάνατος…
