Tο φάντασμα της ακυβερνησίας πλανάται πάνω από την Ελλάδα, 15 μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες. Οι σφυγμομετρήσεις καταγράφουν ένα εξαιρετικά ρευστό πολιτικό σκηνικό. Η τάση για ψήφο διαμαρτυρίας και τιμωρίας παραμένει ισχυρή. Σε συνδυασμό με τις αδιευκρίνιστες προθέσεις μεγάλου τμήματος των εκλογέων, καλλιεργεί έδαφος για την ενίσχυση του «κόμματος του θυμού».
Ηφαίστειο… πολιτικής ρευστότητας πυροδοτεί το «κόμμα του θυμού», όπως δείχνουν οι τρεις τελευταίες δημοσκοπήσεις που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας. Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση και μόλις δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές 2012, η αδιευκρίνιστη ψήφος καθώς και η ψήφος διαμαρτυρίας και τιμωρίας, που διαμορφώνουν το «κόμμα του θυμού», όπως δείχνουν οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, αποκτούν πρωτοφανείς διαστάσεις.
Σύμφωνα με τα ποιοτικά στοιχεία των τελευταίων δημοσκοπήσεων πριν την απαγόρευση, γράφεται το τέλος της αυτοδυναμίας, ενώ κρίσιμα διλήμματα τίθενται για την επόμενη μέρα που θα πρέπει να συγκροτηθεί κυβέρνηση. Το σκηνικό της ακυβερνησίας τρομάζει όχι μόνο γιατί 10 κόμματα μπορεί να μπουν στη Βουλή, αλλά και γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα φθάνουν μαζί στο 40%-45%, στην πρόθεση ψήφου.
Όπως αναφέρει το «Έθνος», από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις -της Marc για το Έθνος, της Rass για τον Ελεύθερο Τύπο και της ΚΑΠΑ Research για τα Νέα – προκύπτει ότι η αυτοδυναμία είναι όνειρο απατηλό, καθώς δεν εξασφαλίζεται ούτε με το μπόνους των 50 εδρών.
Σε προσωπικό επίπεδο, Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος εμφανίζονται να έχουν τα ίδια ποσοστά δημοτικότητας.
