Δύο ταινίες με τον αμερικανό ηθοποιό, Βίνσεντ Γκάλο, η μια σκηνοθετημένη από τον ίδιο, που προβλήθηκαν στο διαγωνιστικό τμήμα της 67ης Μόστρας του κινηματογράφου της Βενετίας, ανέβασαν και άλλο το επίπεδο του φετινού φεστιβάλ, που τις τελευταίες μέρες είχε να παρουσιάσει μερικές πολύ αξιόλογες ταινίες («Σιωπηλές ψυχές», «Meek’s Cutoff», «Κάπου», κ.ά.).
Ο ήρωας της εξαιρετικής ταινίας «Essential Killing» («Αναγκαίες δολοφονίες») του Πολωνού σκηνοθέτη Γέρζι Σκολιμόφσκι («4 νύχτες με την Αννα»), είναι Αφγανός Ταλιμπάν, που συλλαμβάνεται από τους Αμερικανούς, ύστερα από μία καταδίωξη κάπου στα βουνά και σειρά βασανιστηρίων, μεταφέρεται σε μία απροσδιόριστη πρώην ανατολική χώρα. Στη διαδρομή προς τα κει, ο Ταλιμπάν (σσ. ένα πολύ συγκρατημένο, εσωτερικό παίξιμο από τον Βίνσεντ Γκάλο), καταφέρνει να δραπετεύσει και να διαφύγει στο παραπλήσιο παγωμένο δάσος. Στη βασανιστική πορεία του μέσα από δάση, ποτάμια και παγωμένα τοπία, ο Αφγανός αντιμετωπίζει τόσο τα εχθρικά στοιχεία της φύσης, όσο και τους στρατιώτες και τα ελικόπτερα, που τον καταδιώκουν, αναγκασμένος -όταν το φέρνει η ανάγκη- να σκοτώνει όσους προσπαθούν να τον εμποδίσουν.
Ο Σκολιμόφσκι έφτιαξε μία ταινία πολιτική (ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος) και εν μέρει υπαρξιακό δράμα, δοσμένη όμως με τη μορφή θρίλερ, από το οποίο δεν λείπει και μια ποιητική πνοή. Με ελάχιστους διαλόγους, με γρήγορο, σφιχτοδεμένο μοντάζ και γενικά ένα πολύ καλό ρυθμό, που συμβάλλει στη δημιουργία του σασπένς, ο Σκολιμόφσκι έφτιαξε μία ταινία αντάξια με εκείνες, που γύριζε στη χώρα του την περίοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Στην ταινία «Υποσχέσεις γραμμένες σε νερό», που σκηνοθέτησε, μόνταρε και έντυσε μουσικά με δική του σύνθεση ο ίδιος ο Γκάλο (σσ. τον θυμόμαστε στο «Τέτρο» του Κόπολα) χρησιμοποιεί τη σχέση ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια ετοιμοθάνατη νεαρή γυναίκα για να φτιάξει ένα κινηματογραφικό δοκίμιο, όπου η εικόνα έχει τον πρώτο λόγο. Είναι ένα δοκίμιο γυρισμένο σε μαυρόασπρο φιλμ, με διαλόγους που θυμίζουν το παλιό αμερικανικό αντεργκράουντ και μία κάμερα να ακινητοποιεί τα πρόσωπα.
