Μετά το συμβάν, τη σύγκρουση μεταξύ Marc Marquez και Jorge Lorenzo στην τελευταία στροφή της πίστας, την άρτι βαπτισθείσα Curva Lorenzo, δημοσιογράφοι και παρατρεχάμενοι ξεσάλωσαν, ρωτώντας τον πάσα ένα στα paddock τη γνώμη του για το ήθος, το ύφος, τη σημαντικότητα, τη γεύση, την οσμή… τέλος πάντων ό,τι σχετικό και άσχετο με την κίνηση του νεοφώτιστου.
Πιο κάτω σας παρουσιάζουμε τις γνώμες των Cal Crutchlow, Bradley Smith και Valentino Rossi από την πλευρά των αναβατών και των Herve Poncharal, Livio Suppo και Wilco Zeelenberg από την πλευρά των ομάδων. Έχουν ενδιαφέρον, καθώς οι περισσότεροι ανήκουν σε στρατόπεδο «αντίπαλο» του Marquez.
Cal Crutchlow, αναβάτης της Monster Tech 3
Κοίτα να δεις, στο τέλος-τέλος έτσι είναι ο αγώνας. Δεν νομίζω ότι ο Marquez έκανε λάθος. Αν την ίδια ευκαιρία είχε ο Jorge, θα είχε κάνει ακριβώς το ίδιο. Ο Marquez δεν έπεσε πάνω του επίτηδες. Απλά βούτηξε λίγο πιο βαθειά και βρήκε πάνω στον Jorge, τίποτ’ άλλο.
Νομίζεις δηλαδή ότι ο Jorge δεν το έχει κάνει ποτέ αυτό; Ή ότι δεν θα το ξανακάνει ως το τέλος της καριέρας του;
‘Οταν αγωνίζεσαι, κάποια στιγμή θα σου συμβεί. Αν συνέβαινε σε μένα, το πιθανότερο είναι πως θα ήμουν φοβερά εκνευρισμένος στον γύρο της χαλάρωσης, όμως τελικά πρέπει να το δεις υπό το πρίσμα του «θα το έκανα εγώ σε κάποιον άλλο;»
Δεν νομίζεις ότι ο Marquez είναι επικίνδυνος;
Με κανέναν τρόπο, σε καμμία περίπτωση. ‘Οχι. Είναι ένας σκληρός αναβάτης, κι αυτή είναι η διαφορά. Όταν έχεις μια αγέλη μοτοσυκλετών να γυρίζουν όλες μαζί ταυτόχρονα σε μια πίστα, κάτι τέτοιο είναι προδιαγεγραμένο. Αρκεί να μη συμβεί στα Ελεύθερα ή τα Χρονομετρημένα Δοκιμαστικά –όπου και δεν υπάρχει καμία ανάγκη.
Αλλά μιλάμε ότι μάχεσαι, πραγματικά. Νομίζω ότι οι αγώνες θα ήταν λίγο «παράξενοι», αν παραχωρούσαμε ο ένας στον άλλο τις θέσεις μας και δηλώναμε ευτυχείς με την τελευταία θέση του βάθρου επειδή έτσι θα ένιωθες.
Valentino Rossi, αναβάτης της Yamaha Factory Racing
Είδα το συμβάν μόνον μια φορά, οπότε δεν μπορώ να πω ακριβώς. Αλλά είναι η τελευταία στροφή του τελευταίου γύρου. Ο Marquez προσπαθεί τα πάντα, ο Jorge αφήνει χώρο στην εσωτερική, ο Marc προσπαθεί να μπει, ακουμπάνε και βέβαια είναι φυσιολογικό για τον Jorge να είναι εκνευρισμένος, αλλά τι να κάνεις, αυτοί είναι οι αγώνες.
Σκεφτείτε, τελευταία στροφή στον τελευταίο γύρο… ο τύπος από πίσω πρέπει να το προσπαθήσει. Και αυτή είναι η κατάληξη.
Bradley Smith, αναβάτης της Monster Tech 3
Αγωνιστικό συμβάν. Αν αφήνεις την πόρτα έτσι διάπλατα ανοιχτή, είναι σαν να προσκαλείς κάποιον μέσα –και στο τέλος κάποιος θα μπει. Όταν προέρχεσαι από τα 125 και την Moto2, έχεις μάθει μόλις βλέπεις ένα τέτοιο κενό να ορμάς. Το έχουμε κάνει σε πολύ μικρότερο χώρο, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τέτοια… λεωφόρο, ούτε που το σκέφτεσαι.
Δεν νομίζω ότι η Moto2 εκπαιδεύει επιθετικούς αναβάτες. Μην κοροϊδευόμαστε, ο Jorge ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στα 250 και από τότε πάει καιρός που αγωνιζόταν σε αυτά. Τώρα δεν κάνει τέτοιους αγώνες. Όταν φτάνει κάποιον τον περνάει και φεύγει μπροστά. Ή οδηγεί μόνος μπροστά και χάνεται στο… ηλιοβασίλεμα.
Αλλά έτσι τελικά χάνεις κάποιο μέρος εκείνης της επιθετικότητας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που πολέμησε πραγματικά; Στο Motegi του 2005 ίσως; Τότε που μαλλιοτραβιόταν με τους Pedrosa και De Angelis και όλους εκείνους τους τύπους. Αυτό ακριβώς είδαμε νομίζω. Και στο κάτω-κάτω ο Marquez φαινόταν να τον έχει, ήταν κολλημένος πάνω του μερικές φορές.
Wilco Zeelenberg, team manager της Ομάδας Yamaha Factory Racing και του Jorge Lorenzo
Ήταν μια σκληρή κίνηση, αλλά εδώ δεν παίζουμε τένις. Κι αφού η γραμματεία του αγώνα δεν βρήκε κάτι το μεμπτό, ό,τι κι αν λέμε, πρέπει να τη δεχτούμε, να την πιούμε και να προχωρήσουμε.
Ευτυχώς που δεν έπεσε, γιατί τότε ο Marc θα είχε μάλλον τιμωρηθεί, καθώς η κίνηση ήταν αρκετά πέρα από το όριο. Αν δεν έβρισκε πάνω στον Jorge, ο Marc θα είχε καταλήξει στις κερκίδες, γιατί σίγουρα τον χρησιμοποίησε σαν μπερμ για να στρίψει.
Τι έπρεπε να είχε κάνει αλλιώς ο Jorge;
Θα έπρεπε να είχε κλείσει καλύτερα την πόρτα. Το συζητήσαμε. Κρατήθηκε υπερβολικά στα αριστερά της πίστας βγαίνοντας από τη γρήγορη δεξιά, αλλά μετά κινήθηκε στα δεξιά, περισσότερο από όσο έπρεπε και αυτό δημιούργησε ένα κενό. Όχι ότι υπήρχε πραγματικά χώρος, γιατί ο Marquez δεν θα είχε ποτέ καταφέρει να στρίψει έτσι όπως πήγαινε.
Η σωστή κίνηση για τον Jorge θα ήταν να πάρει τη στροφή με 1η, να κλείσει τη γραμμή, να μείνει μέσα και μετά να αμολήσει νωρίς τα φρένα, εξασφαλίζοντας ότι δεν υπήρχε χώρος να τον περάσει.
Δεν είχε καμία σχέση με το στυλ της οδήγησης και τις διαφορετικές γραμμές που ακολουθούν οι Yamaha και Honda. Ο Marc απλά σκέφτηκε, θα ορμήξω και ό,τι γίνει. Ευτυχώς και για τους δυο τους, η κατάληξη ήταν ΟΚ, γιατί αν είχαν πέσει, τότε θα είχε τιμωρηθεί. Συζήτησαν πολύ [στην Γραμματεία Αγώνα] την προσπέραση.
Οι Dani και Jorge δεν θα είχαν ποτέ προσπαθήσει κάτι τέτοιο, δεν χρησιμοποιούν τους άλλους σαν μπερμ για να στρίψουν, και κατά τη γνώμη μου εδώ αυτό συνέβη. Εδώ δεν κάνουμε σπορ επαφής. Οπότε όταν κάποιες φορές συμβεί η επαφή και αντί αντίδρασης υπάρξει αποδοχή, τότε είναι κακό νομίζω.
Συζητάμε διαρκώς για λάθη, και είναι πάντα λάθη του Marc, σφάλματα κρίσης. Όμως μέχρι τώρα πάντα τη γλιτώνει.
Herve Poncharal, αφεντικό της Monster Tech 3 Yamaha
Σε κάποιες πίστες όπως η Jerez και το Assen, πάντα κάτι συμβαίνει στην τελευταία στροφή, το θυμόμαστε όλοι. Όλοι θυμόμαστε τον Vale με τον Sete, το στρίψιμο του Colin [Edwards] στο Assen, ή πριν δύο εβδομάδες στα Superbike, εκεί κι αν έγιναν απίστευτες προσπεράσεις.
Είναι τέτοια η κατασκευή της πίστας. Νομίζω πως αν ήμουν ο μάνατζερ του Jorge θα έλεγα πως ήταν υπερβολική κίνηση, πως δεν είναι αυτό αγώνας και αν ήμουν μάνατζερ του Μarc θα έλεγα ότι είδε μια ευκαιρία και την άρπαξε και αυτός είναι ο λόγος που βρισκόμαστε όλοι εδώ, πρέπει να έχει πάντα αγωνιστικό πνεύμα, ως την τελευταία στροφή. Και αυτό έκανε.
Η δική μου γνώμη είναι 50/50. Μάλλον ο Jorge ένιωσε υπέρ το δέον ασφαλής και ίσως υπέρ το δέον προσεκτικός, όμως αν είχε φρενάρει πιο αργά, ίσως δεν κατάφερνε να μείνει στη στροφή και να άνοιγε ακόμη περισσότερο την πόρτα.
Κι αν είσαι ο Marquez το κάνεις. ‘Εχεις μια πιθανότητα και ορμάς. Ερχόταν με φόρα και άφησε νωρίτερα τα φρένα. Δεν νομίζω ότι ο Jorge το περίμενε, νόμιζε πως το έλεγχε, αλλά ο Marquez είναι πολύ ξεχωριστός. Με τους Dani και Jorge και Vale που είναι πιο έμπειροι και ίσως πιο «αποστειρωμένοι» να μη συνέβαινε, αλλά ο Marquez έρχεται από την Moto2 και είναι μόλις 19, ένα νεαρό λιοντάρι με αχόρταγη πείνα
Livio Suppo, Team Principal της Ομάδας Repsol Honda HRC
Υπήρξε χώρος και στη συγκεκριμένη στροφή δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ειλικρινά, κατά τη γνώμη μου η κίνηση ήταν λιγότερο επιθετική από εκείνη του Vale στον Sete το 2005. Κι αφού δεν έγινε τότε τίποτε, δεν βλέπω γιατί κάτι θα έπρεπε να γίνει τώρα.
