Οι μύθοι και η πραγματικότητα σχετικά με το κράνος

Ας ξεκινήσουμε με κάτι προφανές. Το κράνος μοτοσυκλέτας είναι από τους κρισιμότερους παράγοντες για την ασφάλεια των οδηγών. Το 90% από τα θανατηφόρα ατυχήματα λόγω κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν ο οδηγός φορούσε προστατευτικό κράνος.

Ας συνεχίσουμε με κάτι πρωτοφανές. Παρότι στην Ελλάδα κάθε μοτοσυκλέτα διανύει τα περισσότερα χιλιόμετρα ετησίως μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, η χρήση του κράνους δεν ξεπερνά το 40% των αναβατών.

Η πραγματικότητα λέει ότι το κράνος σώζει. Ο μύθος λέει ότι το κράνος δημιουργεί «προβλήματα» στον οδηγό του κι αυτή είναι η δικαιολογία που προβάλλουν όσοι δεν το χρησιμοποιούν.

Ας δούμε όμως πόσο απέχει κάθε μύθος από την πραγματικότητα

Μύθος 1: Το κράνος μειώνει την ορατότητα.

Πραγματικότητα: Τη μειώνει σε σχέση με τι; Με την ορατότητα κάποιου που δεν φορά κράνος; Που κυκλοφορεί δηλαδή με τα μάτια μισόκλειστα από τον αέρα; Άστοχο.

Ας το κάνουμε πιο συγκεκριμένο: Μειώνει την πλευρική ορατότητα, το εύρος του οπτικού πεδίου του οδηγού.

Πραγματικότητα: Οι κατασκευαστές των κρανών έχουν σαν πρώτο μέλημα το μέγιστο οπτικό πεδίο, με αποτέλεσμα το εύρος οπτικού πεδίου που προσφέρουν τα κράνη μοτοσυκλέτας να ξεπερνούν το εύρος που μπορεί να αντιληφθεί το ανθρώπινο μάτι. Οπότε καταρρίπτεται το επιχείρημα.

Κι αν επιμείνουμε: Σε σχέση με κάποιον που φορά γυαλιά (χωρίς κράνος);

Πραγματικότητα: Τα γυαλιά (ηλίου ή οράσεως) μειώνουν το οπτικό πεδίο περισσότερο απ’ ότι ένα κράνος.

Επίσης, το πρώτο έντομο που θα στραπατσαριστεί στα γυαλιά θα θολώσει την επιφάνεια του φακού, οπότε χάνεται πλήρως η όραση. Αντίθετα η μεγάλη επιφάνεια της ζελατίνας ενός κράνους επιτρέπει με μικρή κίνηση του κεφαλιού να ανακτηθεί η όραση.

Μύθος 2: Το κράνος κάνει κακό στα μαλλιά.

Πραγματικότητα: Περισσότερο κακό κάνει η επαφή με την επιβαρυμένη ατμόσφαιρα της πόλης παρά το κλείσιμο σε ένα κράνος. Επιπλέον έχει αποδειχθεί ότι η τριχόπτωση είναι περισσότερο κληρονομικό φαινόμενο παρά επίκτητο.

Χαλάει το χτένισμα

Εδώ όντως δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα, ωστόσο κι εδώ η κοσμητική βιομηχανία έχει να προσφέρει ανάλογα προϊόντα για τη σταθερότητα της κόμμωσης…

Μύθος 3: Δεν χρειάζεται μέσα στην πόλη.

Πραγματικότητα: Αν ακολουθούσαμε τις στατιστικές, θα βλέπαμε ότι είναι πολύ πιο επικίνδυνο να μη χρησιμοποιούμε κράνος μέσα στην πόλη, παρά σε ταξίδι. Τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται σε ακτίνα 20 χλμ από τον τόπο κατοικίας και σε αστικό περιβάλλον.

Με το δεδομένο ότι αρκεί ένα χτύπημα με ταχύτητα 10 χ.α.ω. για να γίνει η μέγιστη βλάβη στο κεφάλι (θάνατος, αναπηρία), καταλαβαίνουμε ότι το επιχείρημα καταρρίπτεται πανηγυρικά.

Μύθος 4: Τα κράνη είναι ακριβά.

Πραγματικότητα: Ακριβά σε σχέση με τι; Ας απαντήσει κάθε ένας μόνος του.

Ωστόσο εδώ υπάρχει μία βάση, καθώς θα μπορούσαν να έχουν ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση, ώστε να είναι φθηνότερα. Στην Αγγλία έχουν μηδενικό ΦΠΑ, σε άλλες χώρες της Ευρώπης έχουν ΦΠΑ αντίστοιχο των φαρμάκων (χαμηλότερο).

Μύθος 5: «Είμαι καλός οδηγός, δεν πέφτω εγώ. Δεν έχω πέσει ποτέ».

Πραγματικότητα: Οι πραγματικά καλοί οδηγοί δεν διανοούνται να διανύσουν ούτε μέτρο χωρίς κράνος. Όπως γνωρίζουν να οδηγούν τη μοτοσυκλέτα τους γνωρίζουν ότι η χρήση κράνους δεν είναι απαραίτητη μόνο για την ασφάλειά τους, αλλά και για την αποτελεσματικότητα της οδήγησής τους.

Το θέμα δεν είναι τόσο αν θα επιχειρηματολογήσει κανείς υπέρ ή κατά του κράνους, αλλά κατά πόσο πιστεύει ότι το χρειάζεται πραγματικά.

Αν λέγαμε σε κάποιον «σήμερα είναι η ημέρα που θα πάθεις ατύχημα με τη μοτοσυκλέτα, λάβε τα μέτρα σου» τι πιστεύετε, θα φόραγε κράνος ή όχι; Ασφαλώς, ναι. Απλά στην καθημερινότητα δεν το φορά, γιατί θεωρεί ότι δεν θα του συμβεί ατύχημα. Υπάρχει όμως κάποιος ο οποίος μπορεί να το αποκλείσει;

Δεν έχουμε αναφέρει λέξη για το πόσο σημαντικό και πολύτιμο είναι να φορά κανείς κράνος. Τη βασική του χρήση, την προστασία του κεφαλιού. Αυτό είτε το αναγνωρίζει κανείς είτε όχι. Εδώ αναφέρουμε την παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί σχετικά με τη χρήση του κράνους, οπότε μπορούμε να προσθέσουμε μερικά ακόμη ευεργετικά στοιχεία.

Με τη χρήση κράνους, το πιο ευαίσθητο μέρος του σώματός μας, το κεφάλι, δεν εκτίθεται στις καιρικές συνθήκες. Κρύο, βροχή, δυνατός ήλιος μένουν μακριά, τα έντομα που είναι ο μεγαλύτερος «εχθρός» του μοτοσικλετιστή το καλοκαίρι σταματούν στη ζελατίνα του κράνους

Τα καυσαέρια από τις εξατμίσεις φορτηγών, λεωφορείων και γενικά όλων των οχημάτων, σκόνες και οτιδήποτε σηκώνει ο αέρας, τα αιωρούμενα σωματίδια, καταλήγουν στα πνευμόνια του μοτοσυκλετιστή, εκτός και αν φορά κράνος.

Αν κάποιος χρησιμοποιήσει κράνος για κάποιο διάστημα, μετά του είναι αδύνατον να οδηγήσει χωρίς αυτό. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά. Τελικά είναι «αδιάφορος» ο λόγος που ξεκίνησε κάποιος να φορά κράνος, αρκεί να το κάνει με κάποιον τρόπο. Την πρώτη φορά που θα το δει χαραγμένο από την κρούση στο έδαφος, θα έχει πειστεί οριστικά…