Ήταν το 1985 όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το θρυλικό Muscle Bike, VMAX, της εταιρείας των τριών διαπασών, μοτοσικλέτα που έμεινε στην ιστορία για την ωμή της δύναμη, αλλά και για τον κτηνώδη και απότομο τρόπο απόδοσης της. Ο βελτιωτής από την Κολωνία Jens vom Brauck που ανέλαβε να αποτίσει φόρο τιμής στο VMAX ήταν μόλις 15 ετών το 1985, ενώ αναφέρεται στο VMAX ως ένα από τα αγαπημένα του δίκυκλα.
Το όραμα του JvB για το VMAX της σειράς Yard Built (σειρά βελτιωμένων μοτοσικλετών που η Yamaha παρουσιάζει σε συνεργασία με φημισμένους βελτιωτές) ήταν να μεταμορφώσει τη μοτοσικλέτα παραγωγής σε ένα ριζοσπαστικό δημιούργημα που να ακροβατεί μεταξύ 2 κόσμων, των cafe-racer και των dragster! Ένα ακόμη σημείο κλειδί στην προσπάθεια του βελτιωτή, ήταν να μεταγγίσει ορισμένα στοιχεία της πρώτης έκδοσης του VMAX στη special μοτοσικλέτα του.
Ξεκινώντας από μπροστά, χειροποίητο είναι το αλουμινένιο φτερό, ενώ από πάνω του βρίσκουμε ένα carbon προβολέα, σήμα κατατεθέν του JvB, ενώ στο τιμόνι τα custom φλασάκια έχουν πάρει τη θέση των… αντίβαρων!
Εντυπωσιακά είναι τα carbon καλύμματα στις ζάντες, που κάνουν τους τροχούς να θυμίζουν αντίστοιχους από αγωνιστικά ποδήλατα πίστας. Το τιμόνι του stock μοντέλου έχει αντικατασταθεί από κλιπόν, ενώ τα όργανα αποτελούνται από ένα… στροφόμετρο της Autometer, σχεδιασμένο για μοτοσικλέτες dragster.
Custom-made είναι και το κάλυμμα του ρεζερβουάρ από ανθρακόνημα, ενώ από κάτω του ο JvB έχει τοποθετήσει ένα βελτιωμένο φίλτρο αέρα, το οποίο συνδυάζεται με μοναδικούς αλουμινένιους αεραγωγούς, διαμορφωμένους πάνω στους στοκ αεραγωγούς του original VMAX!
Αλουμινένιο και φτιαγμένο στο χέρι είναι το υποπλαίσιο, με τον βελτιωτή να έχει χρησιμοποιήσει, όπως και στους αεραγωγούς, κομμάτια από το αρχικό VMAX, ενώ custom είναι και το αλουμινένιο ρεζερβουάρ που βρίσκεται κάτω από τη σέλα, με ίδια χωρητικότητα όπως στην πρώτη μοτοσικλέτα.
Πίσω η φτιαγμένη στο χέρι κοντή ουρά είναι από carbon, στο χαρακτηριστικό στιλ του JvB, και η σέλα αυστηρά για ένα άτομο. Στην εξάτμιση συναντάμε ένα τελικό της Termignoni για να έχει το τέρας το ουρλιαχτό που του ταιριάζει. Τέλος, η βαφή είναι ρετρό, και βασίζεται στα χρώματα της ομάδας GP της Yamaha του 1985.
Πηγή: mototriti.gr
