Η γαλλική Voxan πέρασε από χίλια κύματα πριν φτάσει στο 2013. Ιδρύθηκε το 1995, επέζησε επί ξυρού ακμής για 14 χρόνια, πτώχευσε το 2009, αλλά τα χρήματα του ιδιόρρυθμου Μονεγάσκου δισεκατομμυριούχου Gildo Pallanca Pastor την επανέφεραν στη ζωή.

O Pastor είναι ο άνθρωπος πίσω από τα ηλεκτρικά supercar Venturi. Χρησιμοποιώντας την εμπειρία από την κατασκευή των Venturi, ο Pastor αποφάσισε πως στόχος της Voxan ήταν να βγάλει στην αγορά ηλεκτροκίνητες μοτουκλέτες. Και έτσι το 2010 ανακοίνωσε ότι σε 3 χρόνια θα παρουσίαζε την πρώτη ηλεκτροκίνητη Voxan.

Πράγματι με τη συμπλήρωση της τριετίας η εταιρεία παρουσίασε στο Paris Auto Show την Voxan Wattman. Πρόκειται για μία power cruiser στα χνάρια των Ducati Diavel, Suzuki B-King και Yamaha VMAX αλλά με συνταρακτική εμφάνιση.

Καρδιά της Wattman είναι ένας υγρόψυκτος επαγωγικός ηλεκτροκινητήρας με απόδοση 200 ίππων στις 10.500 σαλ και 20,32 χλγμ. ροπής στις 6.000 σαλ.

Ο κινητήρας της τροφοδοτείται με ρεύμα από μια θηριώδη μπαταρία ιόντων λιθίου με χωρητικότητα 12,8 kWh η οποία είναι υπεύθυνη για το μεγαλύτερο μέρος των 350 κιλών (!), τα οποία ζυγίζει η μοτοσυκλέτα.

Μοτέρ και μπαταρία αναπαύονται στο εσωτερικό του αλουμινένιου μονοκόκ πλαίσιου, οι πλευρικές επιφάνειες του οποίου θυμίζουν… λεωφορείο. Η οδήγηση της Wattman σε δυνατό αέρα θα είναι πραγματικά εφιάλτης.

Το εντυπωσιακό ψαλίδι χρησιμοποιεί για την ανάρτησή του δύο πολύπλοκες αρθρώσεις, που λειτουργούν σαν σπαστό παραλληλόγραμμο, με μια ογκώδη πλύμνη στον πίσω άξονα να στηρίζει τόσο τα μπράτσα του ψαλιδιού, όσο και τη δαγκάνα του πίσω μικρού δισκόφρενου.

Πλαίσιο και αναρτήσεις είναι επίσης θηριώδη, αλλά δεν νομίζουμε πως η μοτοσυκλέτα μπορεί να οδηγηθεί όπως θα άρμοζε σε κάθε δίκυκλο με 200 ίππους. Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στο βάρος –όσο καλό κι αν είναι το πλαίσιο και οι αναρτήσεις, υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι που στην περίπτωση της Wattman υπερισχύουν κάθε σχεδιασμού και προσπάθειας των μηχανικών.

Ωστόσο η εξωτική power cruiser είναι εξοπλισμένη με ABS, traction control και φρένα της γαλλικής Beringer με δύο εντυπωσιακά ζεύγη δίσκων μπροστά. Δέος προκαλεί το τεράστιο πίσω λάστιχο των 240 χιλ. που είναι μεν ίδιο με της Ducati Diavel, αλλά για κάποιο λόγο μοιάζει ακόμη φαρδύτερο.

Παρά το βουβαλίσιο βάρος και χάρη στην μοναδική απόδοση του ηλεκτροκινητήρα, η μοτοσυκλέτα επιταχύνει από στάση στα 160 χαω σε 5,6 δευτ. ενώ έχει τελική 170 χαω.

Η Voxan δηλώνει πως η πραγματική αυτονομία σε καθημερινές συνθήκες ξεπερνά τα 170 χλμ. (σύμφωνα με το NEDC, το νέο στάνταρ μέτρησης στην Ευρώπη). Όμως στις μετρήσεις αυτές η μέση ταχύτητα είναι 33,6 χαω, πράγμα που σημαίνει ότι οι μπαταρίες έχουν αυτονομία 5,3 ωρών με απόδοση 3,3 ίππων (τόσους χρειάζεται θεωρητικά για να κινηθεί η Wattman με 33,6 χαω).

Η ταχύτητα αυτή, αν δεν μιλάμε για ένα πηγμένο στην κίνηση Παρίσι, δεν μπορεί να θεωρηθεί αντιπροσωπευτική για μοτοσυκλέτα. Πράγμα που σημαίνει πως η πραγματική αυτονομία θα είναι αρκετά μικρότερη. Το μόνο βέβαιο είναι πως σύμφωνα με τους σχετικούς υπολογισμούς, με φουλ γκάζι η μπαταρία θα αδειάσει σε μόλις 5 λεπτά.

Η Voxan δηλώνει βέβαια ότι η μπαταρία επαναφορτίζεται στο 80% μέσα σε 30 λεπτά, αλλά στα ψιλά γράμματα αναφέρει πως αυτό προϋποθέτει πρίζα 220 volt και 150 Amp, που δεν βρίσκει κανείς σε κάθε σπίτι. Και η τόσο γρήγορη φόρτιση δεν προϊδεάζει για μακροβιότητα της μπαταρίας.

Τελικά όμως όποιος είναι έτοιμος να αγοράσει μια τέτοια μοτοσυκλέτα, έχει ήδη αποδεχτεί την αχίλλειο φτέρνα της –τη μειωμένη αυτονομία.

Όπως όλα τα project του Pastor, η Voxan Wattman αποτελεί πόνημα του σχεδιαστή Sacha Lakic. Το στυλ της διχάζει τις γνώμες, καθώς άλλοι βρίσκουν τη μοτοσυκλέτα ενδιαφέρουσα και άλλοι οπτικά μη-ελκυστική –ο τελευταίος προσδιορισμός αποτελεί την ευγενική εκδοχή του «άσχημη» ή «αποκρουστική».

Η Voxan προτίθεται να βγάλει την Wattman στην αγορά, αλλά ο κύριος Pastor έχει παρουσιάσει αρκετά project που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ παρότι στόχευσαν στην παραγωγή, οπότε μη βιαστείτε να κόψετε προκαταβολή -κι όσο για την τελική τιμή, σίγουρα θα είναι εξίσου ογκώδης με τη μοτοσυκλέτα.