Το περασμένο καλοκαίρι, ύστερα από 64 ολόκληρα χρόνια στο θέατρο, έπαιξε για πρώτη φορά τραγωδία, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία, απόδειξη ότι καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της πλούσιας καριέρας δεν έχει σταματήσει να τολμά και να πειραματίζεται.
Ο μεγάλος μας ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνου βρέθηκε στην παρέα του «Αυτός και ο άλλος» με τους Θοδωρή Βαμβακάρη και Τάκη Γιαννούτσο, την Παρασκευή (21/10), στην ΕΡΤ, για ένα… προφιτερόλ και πολλές περισσότερες γλυκές στιγμές της μεγάλης διαδρομής του.
Μίλησε για την απρόσμενη επιτυχία της κλασικής πλέον σκηνής με το προφιτερόλ στην ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο», που έκανε ένα ολόκληρο θέατρο να βουίζει, όπως λέει, και τον ίδιο θιασάρχη μέσα σε μια νύχτα, για τη γνωριμία του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και για το αν περίμενε την επιτυχία του ως «Αντωνάκης» στην ταινία «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα».
Θυμήθηκε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, περιέγραψε πώς είναι να μεγαλώνεις με μια μητέρα σταρ, αλλά και τη μελαγχολία των πρώτων χρόνων της ζωής του, όταν αναγκαζόταν να συμβιώσει με τη γιαγιά του σε μια περιοχή με 72 οίκους ανοχής τριγύρω.
Αναφέρθηκε εκτενώς στην μητέρα του αλλά και στην απώλεια της πατρικής συμβουλής.
Για το εάν του έλειψε η πατρική συμβουλή ανέφερε: «Δεν ένιωσα να μου λείπει η πατρική συμβουλή γιατί η μητέρα μου αντικατέστησε και μάνα και πατέρα. Δεθήκαμε με έναν ομφάλιο λώρο και με αυτόν ξεκινήσαμε μαζί. Η εποχή μας ήταν τόσο χύμα που τότε δεν υπήρχε πατρική ή μητρική συμβουλή, θέλαμε να δούμε πώς θα ζήσουμε. Εμείς τα παιδιά ήμασταν μια αγέλη που δεν είχε να περιμένει κάτι. Ευτυχώς που με ακολούθησε το συναίσθημα της μοναξιάς γιατί μου ξύπνησε και άλλα συναισθήματα. Αυτά με βοήθησαν να γράψω και ίσως και να παίζω».
Για το δέσιμο και την απώλεια της μητέρας του εξομολογήθηκε: «Περισσότερο το συναίσθημα είναι αυτό που με αγγίζει τώρα πια. Πιστεύω ότι αυτό είναι το DNA, που πήρα από τη μητέρα μου. Η μητέρα μου ήταν ένας άγιος άνθρωπος. Ζούσε επειδή ανέπνεα εγώ. Μου είχε πει “δεν θέλω να πεθάνω, γιατί δεν θα σε βλέπω”. Αυτό το πράγμα με στιγμάτισε και το έχω γράψει. Φαντάσου τι συναίσθημα υπήρχε και τι ομφάλιος λώρος που κόπηκε απότομα. Ευτυχώς αυτά τα πήρα από τη μητέρα μου γιατί ο πατέρας μου δεν ήταν έτσι».
Εξήγησε πώς πήρε την απόφαση να ακολουθήσει το επάγγελμα του ηθοποιού, την απαιτητική εκπαίδευσή του δίπλα στον Κάρολο Κουν, αλλά και τη ρήξη με τον μεγάλο θεατράνθρωπο.
