Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Ελένη» στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA και έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Εξέφρασε, δε, την απορία της για πως «δεν κάνουμε όλοι ό,τι πρέπει για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα», αναφερόμενη, φυσικά, στην κατάσταση που βιώνει όλος ο πλανήτης λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

«Πιεζόμαστε από παντού. Πρέπει να βρίσκουμε ευκαιρίες να λέμε ότι είμαστε καλά. Να μην φοβόμαστε», δήλωσε αρχικά και στη συνέχεια μίλησε για τη στιγμή που ανέβηκε και πάλι στη θεατρική σκηνή, ύστερα από ενάμιση χρόνο: «Για ενάμιση χρόνο ήμασταν μέσα όλοι και όταν ξαναβγήκαμε στη σκηνή συγκινήθηκα. Μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως δεν κάνουμε όλοι ό,τι πρέπει για να περάσουμε όλο αυτό και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, στις δουλειές μας».

Αυτή τη σεζόν, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Κι από Σμύρνη…Σαλονίκη» της Μιμής Ντενίση. Το έργο παρακολουθεί την πορεία της οικογένειας Μπαλτατζή, και πολλών άλλων χαρακτήρων, την περίοδο από την καταστροφή της Σμύρνης μέχρι την αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι πρωταγωνιστές φτάνουν από την Μικρά Ασία στη Θεσσαλονίκη, η οποία γίνεται η νέα τους πατρίδα. Εκεί, προσπαθούν να χτίσουν ξανά τη ζωή τους. Η Θεσσαλονίκη γίνεται η πατρίδα τους. Μια πολυπολιτισμική πόλη με ντόπιους, πρόσφυγες, Πόντιους και Εβραίους που ζουν αρμονικά, παρά τις διαφορές τους.

«Το έργο ξεκινάει από 1923 και φτάνει το 1940. Τρεις ώρες μπαίνουμε σε μια εποχή ταραγμένη για την Ελλάδα. Η Μιμή Ντανίση έκανε μεγάλη έρευνα γι’ αυτό το έργο. Είναι πολλά τα ιστορικά στοιχεία. Πολλά δεν τα ξέραμε ούτε εμείς που παίζουμε. Βλέπεις ζωντανά την ιστορία. Δεν πιστεύεις ότι στα χώματα που πατάς έχουν γίνει όλα αυτά», υποστήριξε για την παράσταση και πρόσθεσε: «Είναι τόσο έντονο. Ο αγώνας των προσφύγων αυτών, που δεν έχουν πατρίδα, που χάνονται. Συνειδητοποιείς πως αλλάζει η ζωή. Πώς από τα ψηλά πας στα χαμηλά».

Για την καριέρα της και αν έχει κάποιο απωθημένο η ηθοποιός απάντησε: «Δεν έχω κάποιο απωθημένο. Ό,τι ηθελα το πάλευα και παλεύω για να το κάνω. Βλέπω όμως μπροστά μου και θέλω να κάνω πράγματα».