Άναψαν τα αίμα στον αέρα του ΑΝΤ1 και την εκπομπή «Πρωινό» ανάμεσα σε Γιώργο Λιάγκα και Φαίη Σκορδά με την Χρυσηίδα Δημουλίδου σχετικά με τη δολοφονία της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά.
Ο Γιώργος Λιάγκας έπαιξε ένα μικρό απόσπασμα από την άποψή της την οποία μοιράστηκε στα social media, η αντίδραση της κυρίας Δημουλίδου άμεση:
«Τι δεν καταλαβαίνεται να σας το μεταφράσω. Σοβαρολογείτε; Την ελληνική γλώσσα την ομιλείτε καλά; Να το διαβάσετε προσεκτικότερα. Θέλω μόνο με τον κύριο Λιάγκα να μιλήσω. Αν δεν με αφήσετε να μιλήσω, θα το κλείσω. Είστε σοβαρή κυρία Σκορδά; Γίνεται τηλεοπτικό πανηγυράκι τώρα και γι’ αυτό αρνήθηκα να έρθω στην εκπομπή και δέχτηκα να μιλήσω μόνο τηλεφωνικά. Θέλετε να περάσετε το δικό σας, σε εμένα αυτά δεν περνάνε. Ξέρω πολύ καλά τι λέω και πώς το λέω. Κύριε Λιάγκα, μη μου παριστάνετε τον έξυπνο», είπε μεταξύ άλλων η Χρυσηίδα Δημουλίδου.
«Είναι ντροπή να λέμε για τις εκπομπές που καλύπτουν ένα τέτοιο πρωτοφανές έγκλημα στα ελληνικά χρονικά δεδομένα ότι είναι πανηγυράκι. Είναι ντροπή να το ονομάζουμε πανηγυράκι. Είναι ντροπή να λέτε για πανηγυράκι. Έχουν λογική αυτά που μας λέτε;», ήταν κάποια από τα λόγια που είπε ο Γιώργος Λιάγκας.
«Να δούμε πόσοι μιλούν καλά την ελληνική γλώσσα. Εσείς το ξεκινήσατε έτσι, δεν είχα σκοπό. Προσπαθώ να καταλάβω τι εσωτερική ανάγκη έχετε μετά από λίγες μέρες που ένας άνδρας ομολογεί ότι σκότωσε τη σύζυγό του, άφησε ένα μωράκι χωρίς μάνα και εσείς έχετε το κουράγιο και κάνετε ανάλυση; Πώς τολμάτε να αναλύσετε την επιλόχειο κατάθλιψη», είπε μεταξύ άλλων η Φαίη Σκορδά.
Η νέα ανάρτηση της Χρυσηίδας Δημουλίδου
Η συγγραφέας με νεότερη ανάρτησή της έδωσε κάποιες εξηγήσεις:
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ»( η απάντηση μου στους κατήγορους)
Τα τελευταία χρόνια οι βίαιες και εγκληματικές πράξεις αυξάνονται όλο και περισσότερο και σχεδόν κάθε μέρα, συμβαίνει κάτι που πολλάκις οδηγεί στον τραυματισμό ή αφαίρεση ζωής κάποιου ανθρώπου. Πλέον κανείς δεν νοιώθει ασφαλής ακόμη και μέσα στο ίδιο το σπίτι του.
Ως άνθρωπος και ως συγγραφέας που γράφει βιβλία κοινωνικού περιεχομένου αλλά και ως συνεργάτης του περιοδικού «ΛΟΙΠΟΝ» όπου τους τελευταίους δέκα μήνες έχω δικό μου δισέλιδο δίνοντας απαντήσεις σε γράμματα με προβληματισμούς ανθρώπων που αφορούν συνήθως προσωπικές σχέσεις τους, ενδιαφέρομαι για τα πάντα, όχι μόνο από κοινωνικό ενδιαφέρον αλλά επειδή θέλω να βοηθήσω. Οι εγκληματικές πράξεις ελκύουν την προσοχή και ενδιαφέρον του κοινού. Προσωπικά όταν ακούω για ένα έγκλημα προσπαθώ εισχωρήσω στα ενδότερα του μυαλού και της ψυχής του ανθρώπου που αφαίρεσε μια ζωή, ξεκινώντας από το “γιατί” και μετά από το “πώς” και “που”. Όταν το 2006 αποφάσισα να ασχοληθώ και με το αστυνομικό μυθιστόρημα, χρειαζόμουν κάποια βοήθεια. Εκείνη την εποχή έκανα κάποια σεμινάρια κοινωνικού ενδιαφέροντος και συμπεριφοράς και παράλληλα διάβαζα ή πιο σωστά, μελετούσα, ότι βιβλίο ψυχολογίας κυκλοφορούσε, κάτι που με οδήγησε αργότερα να γράψω ένα δοκίμιο που αφορά κοινωνικές συμπεριφορές, το «Επιστροφή στον Παράδεισο».
Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά σόκαρε το πανελλήνιο, φυσικά κι εμένα, και ήμουν από τους πρώτους που έγραψαν δημόσια, ακριβώς την επομένη του εγκλήματος, ότι ο δολοφόνος ήταν ο σύζυγος. Κάποιοι χυδαιολόγησαν κάτω από την ανάρτηση λέγοντας πως είμαι μια γραφική ηλίθια που μπερδεύω το μυθιστόρημα με την πραγματικότητα και λυπάμαι που μπλόκαρα κάποια πολύ προσβλητικά σχόλια και δεν τα άφησα να υπάρχουν αν και κάποιοι πρόλαβαν να διαγράψουν τα δικά τους αμέσως μόλις ανακοινώθηκε από την αστυνομία ο δολοφόνος.
Όπως όλη η Ελλάδα παρακολουθούσα τις εξελίξεις επιμένοντας στην άποψη μου, πάντα με υπονοούμενα, δεν μπορούσα να κατηγορήσω ευθέως κάποιον πριν το επισημοποιήσει η αστυνομία ή ομολογήσει ο μόνος του. Αυτή η υπόθεση πήρε τεράστιες τηλεοπτικές διαστάσεις, όχι μόνο στα ειδησεογραφικά νέα αλλά και σε κάθε εκπομπή και εκπομπούλα λέγοντας ο καθένας τα δικά του, που αμέσως μετά την ομολογία του δολοφόνου άρχισαν να κάνουν αναρτήσεις αναλύοντας τα γεγονότα, βρίζοντας, εκτοξεύοντας απειλές και κατάρες.
Παρακολουθώντας από την πρώτη μέρα προσεκτικά όλα όσα εγράφησαν από έγκυρες εφημερίδες, ελέχθησαν από την αστυνομία και δημοσιογράφους, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, γείτονες, φίλους, συντοπίτες αλλά και από το ημερολόγιο του θύματος κατάλαβα πως η νεαρή κοπέλα αισθανόταν μεγάλη οργή και θυμό για τον σύζυγο της, λέγοντας του πως θέλει να χωρίσει για λόγους όμως που δεν εξηγούσε. Ανάρτησα την άποψη μου και όχι πιστοποιώντας την ως τελεσίδικο γεγονός.
Σε κάθε ανάρτηση που κάνω δίνω ένα τίτλο και στη προκειμένη ήταν «ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ SHOW…»ακριβώς επειδή οι δολοφονίες δεν είναι show, είναι γεγονότα που πρέπει να μας προβληματίζουν σοβαρά και όχι κάνοντας σχόλια καφενείου.
Ως άνθρωπος που έχει κάποιες γνώσεις, είπα την άποψη μου και τι θα μπορούσε να έχει οδηγήσει τον σύζυγο στην δολοφονία της γυναίκας που υποτίθεται αγαπούσε και ενώ μέχρι πριν 3 ώρες βρισκόταν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση (όπως έδειξε η τελευταία φωτογραφία που τραβήχτηκε από την Καρολάιν όπου έπαιζε με την κόρη τους). Δηλαδή σηκώθηκε έτσι στα καλά καθούμενα και την έπνιξε στον ύπνο της ή προηγήθηκε καυγάς; Ήταν συσσωρευμένη οργή με αυτά που συνέβαιναν τους τελευταίους μήνες ανάμεσα τους ή του είπε πως αποφάσισε να φύγει με το παιδί; Η σκηνοθετημένη ληστεία ήταν τόσο επιπόλαιη, πρόχειρη και ανόητη που ήταν σαν να έλεγε στην αστυνομία «Εγω την σκότωσα». Το κακοστημένο σκηνικό, ειδικά το δολοφονημένο σκυλί και ο τρόπος δολοφονίας του, με έκανε να εικάζω πως δεν το είχε προσχεδιάσει, κάτι συνέβη, κάτι ειπώθηκε εκείνο το βράδυ που τον οδήγησε στο έγκλημα. Είτε το προσχεδίασε είτε όχι, δεν αλλάζει στο ελάχιστο την καταδίκη του ούτε ελαφρύνει τη θέση του, η δολοφονία είναι δολοφονία και πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά, ειδικά η δική του που εμπεριέχει και δολοφονία ζώου, ακόμη σκληρότερη
Η ανάρτηση αυτή που περιγράφω και κατηγορήθηκα για ξέπλυμα δολοφόνου έγινε στις 19 Ιουνίου ΕΔΩ https://www.facebook.com/photo?fbid=343485827135831&set=a.4887002981325730
Και ενώ αρχικά υπήρχαν σχόλια που συμφωνούσαν με το σκεπτικό μου, λίγο αργότερα, άρχισα να δέχομαι μαζική επίθεση, κατηγορώντας με για “ξέπλυμα” γυναικοκτόνου. Πως είναι δυνατόν να ξεπλένω ένα φονιά όταν 2 μέρες νωρίτερα, στις 17 Ιουνίου, έκανα αυτή την ανάρτηση κι αν διαβάσετε τα σχόλια μου απο κάτω, θα δείτε και πόσο άσχημα εκφράζομαι γι αυτόν;
https://www.facebook.com/photo?fbid=342596557224758&set=a.970559496303451
Επίσης, νωρίτερα, την ίδια μέρα έκανα και αυτή την ανάρτηση https://www.facebook.com/photo?fbid=342545720563175&set=a.604222676270470
Και στις 12 Μαΐου, μια μέρα μετά την δολοφονία, αυτή ΕΔΩ https://www.facebook.com/photo?fbid=320955699388844&set=a.970559496303451
Σε όλες τις αναρτήσεις μου τον κατηγορώ με τα χειρότερα λόγια και ζητώ την μεγαλύτερη των ποινών και ξαφνικά αλλάζω γνώμη; Για ποιο λόγο να το κάνω, συμπάθησα ξαφνικά τον θύτη; Όλα όμως τα μπλοκ και ομάδες δεν ανέφεραν το παραμικρό από τις προηγούμενες αναρτήσεις μου κι όταν σε μια ομάδα γυναικών, που με κατηγορούσε με αποπάτου χαρακτηρισμούς ανάρτησα φωτογραφίες με τα επικριτικά κατά του δολοφόνου σχόλια μου, σε 10 λεπτά η διαχειρίστρια διέγραψε τις φωτογραφίες και μετά με μπλόκαρε. Σας λέει αυτο κάτι;
Θεωρώ ότι η επίθεση που έγινε εναντίον μου, είναι εσκεμμένη, έχοντας ρίζες από παλιά, συμβαίνει κάθε φορά που, ω, τι σύμπτωσις, εκδίδεται νέο βιβλίο μου και κατευθύνεται από ομάδες που σκοπό έχουν να πλήξουν το συγγραφικό κύρος μου. Σήμερα με κάλεσαν τουλάχιστον οκτώ κανάλια να μιλήσω γι αυτό το θέμα και μίλησα τηλεφωνικά σε τέσσερα εξηγώντας ότι δεν είμαι ελέφαντας.
Στην Ελλάδα, η παραποίηση και διαστρέβλωση λέξεων και κειμένων, η διαπόμπευση ανθρώπων που ξεχωρίζουν με τη δουλειά τους ή οτιδήποτε ταλέντο έχουν, θεωρείται καθήκον και ο «κανιβαλισμός» το γεύμα της ημέρας. Όσοι κατέχουν Ελληνικά κατάλαβαν πολύ καλά τι έγραψα και όσοι έχουν ικανό δείκτη νοημοσύνης και ενσυναίσθησης αντελήφθησαν τι παιχνίδια παίζονται και γιατί παίζονται. Είπα την γνώμη μου προσπαθώντας μέσα από συζήτηση και τις γνώμες άλλων να καταλάβω τι μπορεί να συνέβη εκείνο το μοιραίο βράδυ, δεν απαίτησα από κανένα να αποδεχτεί τα λεγόμενα μου. Το να συζητάς όμως πολιτισμένα είναι παράπτωμα, οι ύβρεις και η μείωση της προσωπικότητας μέσα από τα “κατηγορώ”, κυρίως ψεύτικων προφίλ, η νέα μόδα και ο αριθμός των like στο instagram , η αξιολόγηση του κύρους ενός ανθρώπου. Λυπάμαι για όλη αυτή την κατάντια, για όλη αυτή την επιθετικότητα προς έναν άνθρωπο που θέλει να περνά μέσα από τα βιβλία του κοινωνικά μηνύματα όπως “το Κελάρι της Ντροπής” “Οι Δαίμονες δεν έχουν όνομα”, “Το παιχνίδι του ΝάΝΟΥ”, ¨Προδομένο Φεγγάρι”, “Το φιλί του Δράκου”, “Τα Δάκρυα του Θεού”, “Μάντεψε ποιος θα φύγει απόψε”, “Χιόνι στη Φωτιά” κλπ που μιλούν όλα για την κακοποίηση της γυναίκας σε διαφορετικές μορφές.
Πως είναι δυνατόν να επικροτώ μια τέτοια πράξη; Προσβάλω τα βιβλία μου. Θα πρέπει να έχω “χαμένα” όμως και πάλι δεν θα το έκανα. Για μένα η γυναίκα, αιώνες τώρα κακοποιείται με τον ένα ή άλλο τρόπο με τις ίδιες να δίνουν μεγάλες μάχες για να σταματήσει η βία. Γι αυτό και λάτρεψα την Σιμόν Ντε Μποβουάρ για το βιβλίο της “Το Δεύτερο φίλο” έκδοση 1949 όπου για πρώτη φορά, μια γυναίκα συγγραφέας βγήκε και κατηγόρησε ανοιχτά όμως με επιχειρήματα τους άνδρες και την συμπεριφορά τους απέναντι στο γυναικείο φύλο. Το να κακοποιείται όμως λεκτικά μία γυναίκα απο κάποια άλλη, είναι κάτι που δεν μπορώ να κατανοήσω. Οι επιθέσεις που μου γίνονται κατά 95% είναι από γυναίκες, την ίδια στιγμή που έχω κατηγορηθεί απο άνδρες πως τρέφω εμπάθεια για το ανδρικό φύλο, επειδή υποστηρίζω και τάσσομαι υπέρ της γυναικείου….
Ο κακοποιητικός λόγος, είναι το ίδιο βαρύς με το σωματικό, επειδή οι λέξεις μπορούν να γίνουν «δολοφόνοι» ονομάτων, υπολήψεων και ψυχών, πιθανόν να οδηγήσουν σε ακραίες καταστάσεις όπως την αυτοκτονία ανθρώπων που δεν μπορούν να αντέξουν άδικες κατηγορίες, μη δυνάμενοι να υπερασπιστούν εαυτούς…
Χρυσηίδα Δημουλίδου
(κοινοποίηση ελεύθερη)
