Απόψε, στις 23:30, στον Ant1, «Η φωτογραφία της ζωής μου» και η Μαριάννα Τουμασάτου, με τη βοήθεια του φωτογράφου, Αλέξανδρου Μαραγκού ξεφυλλίζουν το φωτογραφικό άλμπουμ της Μαρίας Πολύζου, του Ανδρέα Κακαλέτρη και της Έφης Φωτεινού.
Η Μαρία Πολύζου γεννήθηκε το 1968 στην Πάτρα. Δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με την γυμναστική, μέχρι που στην Α’ Γυμνασίου ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής της έβαλε 13. Πείσμωσε, πήγε στο στάδιο και ξεκίνησε να προπονείται. Είχε ταλέντο. Έτρεξε σε αγώνες και άρχισε να κερδίζει τον έναν μετά τον άλλον. Λάτρευε το τρέξιμο, την ελευθερία που ένοιωθε.
Το 1984 είδε στην τηλεόραση τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες και έβαλε στόχο να συμμετάσχει. Παρακάλεσε τον προπονητή της να την προετοιμάσει για μαραθώνιο. Εκείνος ήταν αρνητικός λόγω της ηλικίας της. Λίγο πριν κλείσει τα 19 έσπασε το πανελλήνιο ρεκόρ. Το 1990 στους πρώτους βαλκανικούς αγώνες γυναικών κέρδισε το χρυσό. Προπονήθηκε εντατικά και ήταν η πρώτη Ελληνίδα μεγάλων αποστάσεων που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Διατηρεί μέχρι σήμερα το πανελλήνιο ρεκόρ.
Ο Ανδρέας Κακαλέτρης γεννήθηκε στην Ηλεία. Μεγάλωσε φτωχικά. Τελειώνοντας το δημοτικό έκανε πολλές δουλειές… Πάντα ήθελε να γλιτώσει την φτώχεια. Στα 20 μπήκε στον στρατό. Υπηρέτησε 27 μήνες στην προεδρική φρουρά ως υπαξιωματικός. Έκανε πολλούς φίλους εκεί. Δεν ήθελε να απολυθεί, γιατί δεν ήθελε να γυρίσει πίσω στη φτώχεια. Η σύζυγός του τον βοήθησε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, να δημιουργήσει τον Σύλλογο Ευζώνων. Ήταν ο πρώτος που δημιούργησε ένα τέτοιο σύλλογο και νιώθει περήφανος για αυτό. «Το όνειρό μου είναι να φτιάξω με τον σύλλογο ένα άγαλμα του Κωνσταντίνου Κουκίδη. Εκείνον που διέταξαν οι Γερμανοί να κατεβάσει την σημαία της Ακρόπολης. Εκείνος την κατέβασε και μετά πήδηξε από τον βράχο και σκοτώθηκε μαζί με την σημαία».
Η Έφη Φωτεινού γεννήθηκε στην Αθήνα. Οι γονείς της χώρισαν και ο μπαμπάς της πήρε την επιμέλεια. Χρειαζόταν, όμως, να ταξιδεύει πολύ και έτσι η Έφη έμενε στη γιαγιά της. Όταν έγινε 8, έχασε τη μαμά της. O μπαμπάς της παντρεύτηκε ξανά και έκανε έναν γιο. Τότε η Έφη έμεινε μαζί τους. Όταν ήταν 12, ο μπαμπάς της πέθανε. Πήγε και πάλι να ζήσει με την γιαγιά και τον παππού. Σπούδασε στο Ελληνοβρετανικό κολέγιο και πήγε στην Αγγλία για μεταπτυχιακό. Γύρισε στην Ελλάδα και άρχισε να δουλεύει σε μια διαφημιστική και να γράφει σε blog μέσα από το οποίο γνώρισε τον σύζυγό της με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά. Η γιαγιά της ήταν το στήριγμα της, η ασφάλεια της και πάντα την παρακινούσε να κάνει πράγματα και να μην φοβάται. Την έχασε σε ηλικία 92 ετών.
