Η Μαρία Χούκλη είναι μια δημοσιογράφος, από τις πλέον έμπειρες και έγκριτες στην ελληνική τηλεόραση.
Πρόσωπο με πολλά χρόνια καριέρας, το οποίο ποτέ δεν παρεκτράπηκε της πορείας της και ποτέ δεν απασχόλησε για κάτι πέραν της δουλειάς της.
Η ίδια σε μια άκρως ανθρώπινη στιγμή της, μίλησε για την περιπέτεια με τον καρκίνο που πέρασε.
Με την συγκινητική της εξομολόγηση δίνει ελπίδα σε όσους έχουν να δώσουν την ίδια μάχη και αποδεικνύει πως σημασία έχει να παλεύουμε και να προχωράμε στη ζωή.
«Όταν κάνετε την αυτοκριτική σας, τι χρεώνετε στον εαυτό σας ως λάθος;»
«Θα έπρεπε να είμαι λίγο πιο θαρραλέα. Αυτό που έχω καταλάβει με την πάροδο του χρόνου, είναι ότι δεν μπορούμε εύκολα να ξεφύγουμε από το χαρακτήρα μας. Κάνουμε βέβαια, κάποια βήματα να βελτιωθούμε και να ξεφύγουμε. Σημασία έχει τι πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σου. Δεν θα πω το «αν ξαναζούσα από την αρχή, θα έκανα τα ίδια ακριβώς». Θα έκανα πολλά και πολύ διαφορετικά. Είμαι 26 χρόνια σε αυτή τη δουλειά και εξακολουθώ να πηγαίνω στο γραφείο με τη χαρά και την περιέργεια της νεοφώτιστης.»
«Λέτε πως δεν υπήρξατε θαρραλέα. Η αποκάλυψη όμως, από εσάς της περιπέτειας υγείας που αντιμετωπίσατε με τον καρκίνο, αποδεικνύει το αντίθετο …»
«Χρειάστηκαν, όμως πολλά χρόνια μέχρι να μιλήσω για τον καρκίνο. Αρχικά γιατί βρισκόμουν μέσα στο πρόβλημα, αργότερα γιατί δεν ήθελα να νομίζουν ότι το «ρευστοποιώ», ότι το «πουλάω».
Όταν όμως είδα ότι είναι μια επιδημία αυτή η ιστορία με τον καρκίνο και μου τηλεφωνούσαν γυναίκες από τα πιο απίθανα μέρη του κόσμου για να μου ζητούσουν συμβουλές, για να μου εκφράσουν το φόβο τους, τότε κατάλαβα πόσο κουράγιο παίρνουν οι άνθρωποι που πάσχουν όταν έχουν μπροστά τους μια συγκεκριμένη περίπτωση παρόμοια με τη δική τους. Και τότε αποφάσισα πως είναι κάτι που πρέπει να συζητήσω.
Στην αρχή νομίζεις πως όλη η συμφορά του κόσμου έχει πέσει πάνω στο κεφάλι σου. Όταν συνειδητοποιείς πως σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει και ένας καρκινοπαθής, λες ότι αξίζει να το προσπαθήσεις, να το πολεμήσεις. Νιώθεις όμως και μια περηφάνια γιατί νίκησες. Σημασία έχει να προχωράς στη ζωή.»
« Ίσως αυτή η περιπέτεια να σας έκανε και πιο συναισθηματική. Είχε συγκλονίσει πέρυσι ένα άρθρο που γράψατε στο protagon. gr για το θάνατο της εγκύου στη Marfin, με τίτλο, ”Ένα γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ”.
«Καμιά φορά λέω, πως είμαι απελπιστικά συναισθηματική, δεν ντρέπομαι όμως για αυτό – ακόμα κι αν οι φίλοι μου λένε πως ίσως δραματοποιώ τις καταστάσεις. Με είχε συγκλονίσει αυτή η ιστορία. Κάποια στιγμή, σκέφτομαι να γράψω αφηγήματα σε σχέση με τη δουλειά – όχι με λογοτεχνικές προσδοκίες -, γιατί έχω διαχειριστεί αρκετά γεγονότα και θέλω να δείξω πως ένιωσα.
Γιατί κάθε είδηση αφήνει το ίχνος της μέσα μου. Αυτό που άκουσα τελευταία στο δελτίο και έμεινα εμβρόντητη και χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να πάω στην επόμενη είδηση, ήταν μια γιαγιά που έλεγε πως ήταν 82 ετών και δεν μπορεί να αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια. Ήταν μια αξιοπρεπέστατη γυναίκα, το είπε αληθινά – κάτι μεταξύ παραπόνου, οργής και παραίτησης. Αυτή η ατάκα τα είπε όλα από μόνη της.»
Πηγή: www.entertv.gr
