Το «Star Wars: Skeleton Crew» και ένας απολαυστικός Τζουντ Λο επιστρέφουν το franchise στις φιλικές προς τα παιδιά ρίζες του

Ο «Πόλεμος των Άστρων» ήταν πάντα, σε κάποιο επίπεδο, για παιδιά. Ο Τζορτζ Λούκας δημιούργησε ένα καταιγιστικό παραμύθι στο διάστημα, και τον μανδύα του ανέλαβαν διαδοχικές γενιές κινηματογραφιστών που το γνώρισαν σε ηλικία διαμόρφωσης. Αλλά, με εξαίρεση την «Η Αόρατη Απειλή», οι ιστορίες του «Πολέμου των Άστρων» σπάνια αφορούσαν παιδιά.

Αυτή είναι η αξιακή πρόταση του «Skeleton Crew», της τελευταίας τηλεοπτικής σειράς από ένα franchise που υπάρχει πλέον σε μεγάλο βαθμό στη μικρή οθόνη. Κατά κάποιον τρόπο, είναι επίσης η πιο πιστή στο DNA του έπους -ή τουλάχιστον σε ένα συγκεκριμένο στέλεχος του.

Παρόλο που ο «Πόλεμος των Άστρων» δεν έχει φέρει ένα blockbuster στο multiplex από το 2019, η Lucasfilm έχει διατηρήσει μια σταθερή ροή κυκλοφοριών στο Disney+.

Αυτά τα έργα ήταν ποικίλης ποιότητας, από το «Andor» στην κορυφή μέχρι το «Obi-Wan Kenobi» στη βάση, αλλά είχαν, επίσης, ως αποτέλεσμα να απομονώσουν ορισμένα στοιχεία του «Star Wars».

Μια ταινία τεσσάρων τεταρτημορίων πρέπει να απευθύνεται σε όλους, κάτι που ο «Πόλεμος των Άστρων» πάντα έκανε, αφού είναι εν μέρει φαντασία, εν μέρει στρατιωτικό έπος, εν μέρει ρομαντισμός και εν μέρει ενηλικίωση. Οι σειρές μπορούν να είναι πιο στοχευμένες και έχουν γίνει: Το «Andor» είναι ένα πολιτικό δράμα για ενήλικες, χωρίς ίχνος υπερφυσικού, το «The Mandalorian» είναι ένα νεο-δυτικό, το «The Acolyte», το οποίο ακυρώθηκε μετά από μία μόνο σεζόν, επικεντρώθηκε καθαρά στους Jedi ως μυστικιστές που μοιάζουν με μάγους. Η δύναμη του «Star Wars» στην τρέχουσα μορφή του είναι ότι είναι μια μεγάλη σκηνή, που περιέχει όλα αυτά τα είδη και τους τόνους με λίγες προφανείς αντιφάσεις.

Γιατί το «Skeleton Crew» επιλέγει να εστιάσει στη χαρά της ανακάλυψης και όχι στη διάσωση του γαλαξία

Το «Skeleton Crew», λοιπόν, είναι μια καθαρά νοσταλγική παιδική περιπέτεια -μια λογική διαδρομή για το «Star Wars», δεδομένης της δικής του ιστορίας και της τεράστιας επιτυχίας του «Stranger Things». Αν το «Skeleton Crew» μπορεί μερικές φορές να παρουσιάζει σημάδια μιας τέτοιας ψυχρά ορθολογικής αντίστροφης μηχανικής, η γοητεία του καστ του και η μεταδοτική αίσθηση του θαύματος τους συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην πώληση του εγχειρήματος.

Παρόλο που ένα κείμενο και ένα cold open καθορίζουν ότι το «Skeleton Crew» λαμβάνει χώρα εν μέσω μιας έξαρσης της διαστημικής πειρατείας στην εποχή της Νέας Δημοκρατίας μετά την «Επιστροφή των Τζεντάι» και πριν το «The Force Awakens», το «Skeleton Crew» μας βάζει στην οπτική γωνία του Wim (Ravi Cabot-Conyers), ενός παιδιού που προτιμά να παίζει φανταστικά φωτόσπαθα με τον φίλο του Neel (Robert Timothy Smith, με ένα αξιολάτρευτο κεφάλι ελέφαντα CGI ως ένα νέο, ξεπεσμένο πλάσμα του «Star Wars») παρά να μελετήσει για ένα διαγώνισμα.

Ο Wim και ο χήρος πατέρας του Wendle (Tunde Adebimpe) ζουν στον At Attin, έναν ύποπτα ουτοπικό πλανήτη που κατατάσσει τους νεαρούς πολίτες του σε πίστες καριέρας για να βοηθήσουν στο «μεγάλο έργο» της οικοδόμησης του κράτους μετά την Αυτοκρατορία -αλλά δεν επιτρέπει σε κανένα διαστημόπλοιο να εισέλθει ή να εξέλθει από τον αυστηρά φυλασσόμενο εναέριο χώρο του. Είναι, επίσης, η πρώτη μας ματιά στην «Star Wars» εκδοχή ενός προαστιακού ειδυλλίου, η οποία είναι αρκετά αλλόκοτη από μόνη της.

Αυτή η απομόνωση εξηγεί γιατί ο Wim μπερδεύει ένα πλοίο που έχει προσαράξει με έναν χαμένο ναό των Τζεντάι και πώς καταλήγει να είναι παγιδευμένος πολύ μακριά με τον Νιλ και δύο νέους, δύσκολους συμμάχους: την αλαζονική αγοροκόριτσο Φερν (Ράιαν Κίρα Άρμστρονγκ) και την τεχνολογική ιδιοφυΐα ΚΒ (Κυριάνα Κράττερ, με κεφάλι σαν των Κυκλώπων).

Ο ενθουσιασμός του Wim είναι ένα σχετικό σημείο εισόδου- ποιος δεν έχει ξετρελαθεί με την ιστορία των Jedi σε αυτή την ηλικία, ή δεν έχει ευχηθεί να μπορούσε να είναι μέρος της; Αλλά ο Άρμστρονγκ μπορεί να υποδυθεί τον πιο έξυπνο, λιγότερο αφελή Φερν ως λίγο πιο σκληρό καρύδι, αν και τα τέσσερα παιδιά βρίσκονται πάνω από τα κεφάλια τους όταν το δυσλειτουργικό ανδροειδές του σκάφους (Νικ Φροστ) τους οδηγεί κατευθείαν σε ένα κρησφύγετο πειρατών.

Εκεί, συναντούν το μεγαλύτερο αστέρι σε αυτή τη γωνιά του γαλαξία: τον Τζουντ Λο, ο χαρακτήρας του οποίου συστήνεται ως ένας φαινομενικός χρήστης της Δύναμης με το όνομα Jod Na Nawood. Όπως και στο At Attin, με τον Jod συμβαίνουν σαφώς περισσότερα απ’ ό,τι φαίνεται με το μάτι, και είναι απολαυστικό να βλέπεις τον Λο να αφήνει τη μάσκα του να γλιστράει στην κακεντρεχή ευθυμία που χαρακτηρίζει έναν από τους πιο ευχάριστους τρόπους του. Ούτε αυτός, ούτε ο Adebimpe ούτε η πρωταγωνίστρια του «The Banshees of Inisherin» Kerry Condon, ως μητέρα της Fern, δίνουν ποτέ την εντύπωση ότι το παίζουν για να αποτελέσουν απλώς μέρος του franchise.

Σύμφωνα με το Variety το «Skeleton Crew» δεν μεταδίδει ποτέ την αίσθηση του γαλαξιακού διακυβεύματος ή του θανάσιμου κινδύνου -μια ανακούφιση, δεδομένης της ηλικίας των πρωταγωνιστών του και της φθίνουσας απόδοσης του να σώζεις πάντα τον κόσμο. Ούτε υπάρχει μια ρητή σύνδεση με πιο γνωστές ιστορίες του «Πολέμου των Άστρων», αν και πιθανώς θα προκύψει μια τέτοια αργότερα στη σεζόν των οκτώ επεισοδίων.

Tο «Skeleton Crew» πηγαίνει τον «Πόλεμο των Άστρων» σε νέα μέρη μόνο με την κυριολεκτική έννοια. Όμως η σειρά καταφέρνει να πετύχει την περιορισμένη της αποστολή και να φτιάξει ένα «Star Wars» που έχει πραγματικά τις ρίζες του στην παιδική ηλικία και όχι να ξυπνάει τις δικές μας αναμνήσεις.