Για την πρώην σύζυγό του Μυρτώ Αλικάκη, τον γιο του που έκοψαν από τη δραματική σχολή και τις τοξικές συνεργασίες μίλησε στο «Πάμε Δανάη!» ο Πέτρος Λαγούτης.
«Οι “Τέλειοι Ξένοι” είναι ένα έργο του Πάολο Τζενοβέζε και την μετάφραση έχει κάνει η Ελεονώρα Μελέτη. Μαζί με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο υπογράφουμε τη σκηνοθεσία της παράστασης. Εγώ παίζω κιόλας, εκείνος μας την “έσκασε”. Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι που η σειρά “Παγιδευμένοι” βρήκε γρήγορα το δρόμο της», είπε αρχικά ο Πέτρος Λαγούτης.
«Με την πρώην σύζυγο μου Μυρτώ Αλικάκη είχαμε ξανασυνεργαστεί μετά το διαζύγιο μας. Δεν σταματήσαμε ποτέ να δουλεύουμε μαζί με τη Μυρτώ. Είναι ευτυχία να δουλεύεις μαζί της, είναι μία πολύ καλή ηθοποιός. Γνωριζόμαστε πάρα πολύ καλά μεταξύ μας και είναι ωραίο να δουλεύουμε μαζί», συμπλήρωσε.
«Ο γιος μου Δημήτρης μας ανακοίνωσε εν ψυχρώ, ότι θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική. Είχε περάσει ήδη στο πανεπιστήμιο άλλα μας είπε ότι θέλει να ασχοληθεί και με την υποκριτική. Εγώ και η Μυρτώ, από τότε που ήταν μικρά τα παιδιά μας προσπαθούμε να τους δημιουργήσουμε τη λογική να κάνουν στη ζωή τους αυτό που αγαπάνε. Η ζωή είναι δύσκολη, η δουλειά είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας οπότε αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν μπορείς να είσαι καλά», ανέφερε, ενώ πρόσθεσε:
«Ξέραμε ότι θα διώξουν τον γιο μας από τη δραματική σχολή, γιατί πήρε μέρος στο «Έτερος εγώ». Αυτός είναι ο κανονισμός. Φέτος ο Δημήτρης πέρασε στο εθνικό. Αυτό είναι ένα μεγάλο επίτευγμα και μεγάλη τιμή δική του, άλλα και δίκη μας. Δεν προσπαθώ να γίνω vegetarian, όπως ο γιος μου, άλλα αυτή του η στάση με έχει επηρεάσει και έχω μειώσει πολύ το κρέας» ανέφερε.
Οι τοξικές συνεργασίες
Μεταξύ άλλων ο Πέτρος Λαγούτης αναφέρθηκε στην αγάπη του για τον αθλητισμό και συγκεκριμένα για το ποδόσφαιρο. «Οι γιοι μου έχουν έναν μπαμπά, που του άρεσε το ποδόσφαιρο. Το έβαζα σαν παιχνίδι στην καθημερινότητα μας. Όταν μικρός αγαπήσεις κάτι και τύχει να είσαι κάλος σε αυτό, όπως ο γιος μου ο Γιώργος στο ποδόσφαιρο, είναι πολύ πιθανό να θελήσεις να το «προχωρήσεις. Το να γίνω ποδοσφαιριστής ήταν ένα παιδικό μου όνειρο που συνεχίστηκε μέχρι τα είκοσι μου, ώσπου κάποια στιγμή κατάλαβα ότι αυτό δεν θα μου βγει.
«Στη συνέχεια πέρασα στο πανεπιστήμιο, σε μία σχολή που δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ήθελα να περάσω ψυχολογία. Πέρασα στη σχολή μου και προς το τέλος της είπα: “τι κάνω εγώ εδώ;”. Υπήρξαν και κάποιοι άνθρωποι που με επηρέασαν και έτσι βρέθηκα στην υποκριτική» είπε.
«Έχω βρεθεί σε δύσκολες και τοξικές συνεργασίες και τις υπέμεινα. Με όλα αυτά που έγιναν, τα πράγματα άλλαξαν πάρα πολύ ευτυχώς. Το λέγαμε ότι θα συμβεί αυτό. Είναι πολύ πιο εύκολο να αντιδράσεις πια. Τότε αναγκαζόσουν να κάνεις υπομονή, να το καταπιείς και να το διοχετεύσεις σε κουβέντες με συνάδελφους. Μου έτυχαν συνεργασίες που αν με ρώταγες αν θέλω να φύγω θα έλεγα ναι, τρέχοντας», αποκάλυψε χαρακτηριστικά ο αγαπημένος ηθοποιός.
«Αποχώρησα μία φορά από συνεργασία που είχα και δεν το μετάνιωσα καθόλου. Απελευθερώθηκα και λυτρώθηκα. Δεν ξανασυνάντησα τον άνθρωπο με τον οποίο ετοιμάζαμε την παράσταση που αποχώρησα», είπε κλείνοντας.
