Διαθέτει ένα δικό του είδος γραφής και μια αισθητική που τον διαχωρίζει από τους υπόλοιπους δημιουργούς του ελληνικού τραγουδιού. Ο λόγος για τον Φοίβο Δεληβοριά που διανύει την πιο ελεύθερη στιγμή στην πορεία του.
Πώς αισθάνεσαι σε αυτήν τη δεκαετία που διανύεις; «Μπορεί σε μια ξένη χώρα να ένιωθα ξοφλημένος αλλά εδώ νομίζω πως μετά τα 35 γίνεται το παιχνίδι. Εδώ και δυο χρόνια αισθάνομαι πυρετό να με διακατέχει, καλλιτεχνικό και προσωπικό. Νιώθω σαν μέχρι τα τριάντα να διάβαζα το manual και από τα τριάντα ως τα τριάντα πέντε να λειτουργούσα με βάση το manual και τώρα το σκίζω και προχωράω μόνος μου».
Πώς είναι να σκίζεις το manual;Γιατί πολλοί θεωρούν ότι το manual δεν εξαντλείται ποτέ. «Το manual σου το παραδίδουν οι παλαιότεροι, οι φοβίες των μεγαλυτέρων, τα Μέσα από τα οποία πληροφορείσαι, τα βιβλία και οι ταινίες. Αυτό αν δεν αποφασίσεις ότι κάποια στιγμή τελειώνει , τότε μένεις σε μια κατάσταση διαρκούς εφηβείας».
Θεωρείς ότι η πλειοψηφία θα ξυπνήσει από τη «νάρκωση» τα επόμενα χρόνια; «Κοίτα είναι γελοίο να προφητεύει κανείς, απλώς αισθάνομαι ότι μετά τη τόση καταπίεση, συντηρητισμό και νεοθρησκευτισμό και μετά τα τόσα που περάσαμε στη δεκαετία του 2000, κάποια στιγμή φτάνει η ώρα που ο άνθρωπος λέει: “Τέρμα το αυτομαστίγωμα, τέρμα οι ενοχές και τέρμα με το κυρίαρχο μοντέλο. Ας πάμε να κάνουμε κάτι καλύτερο”».
Εσένα ποια ανάγκη σε έσπρωξε να φτιάξεις τώρα το μεγάλο σου ερωτικό δίσκο; «Μεγάλο ρόλο από την απεξάρτηση από μια τεράστια δισκογραφική έπαιξε μέχρι τότε ο παραγωγός μου στα live, Παναγιώτης Λυμπερόπουλος, ο οποίος μου είπε να κάνω το δικό μου. Στις πρώτες ηχογραφήσεις των νέων τραγουδιών , είχαμε ως τίτλο εργασίας Ο Μεγάλος Νευρωτικός, γιατί τα πρώτα τραγούδια που γράψαμε έβγαιναν σαν πράγματα που τα λες μεν, αλλά δεν θα τα πεις ποτέ στον άλλον. Αυτό μου έδωσε την ιδέα του να φτιαχτεί ένας ολόκληρος δίσκος με αυτού του είδους την έκφραση. Να έχει κάτι που δείχνει ατελείωτο. Χαίρομαι που κάνω αυτόν το δίσκο σε μια εποχή πολιτικολογίας αφόρητης και υποκριτικής».
Πηγή: ΕΘΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ- HOMME
