Για απόπειρα δημιουργίας κλίματος αντιπαράθεσης κάνει λόγο η Ραλλία Χρηστίδου και ξεσπά μέσω Facebook για την λίστα με τα εισοδήματα των καλλιτεχνών, δίνοντας εξηγήσεις για τα δικά της ποσά, αλλά και αφήνοντας αιχμές για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.

Υπό τον τίτλο «Μια Απάντηση Στους “Υπηρέτες” Tης Αλήθειας», η νεαρή τραγουδίστρια απαντά στον σάλο που ξεσήκωσε η λίστα με τις αμοιβές των σταρ, αλλά και τα αιχμηρά σχόλια του Μανώλη Καψή: «στόχος δεν είναι η ενημέρωση του κόσμου και η υπηρέτηση της αλήθειας, αλλά η παραπλάνηση των αναγνωστών (προσβλέποντας στο θυμικό τους) και η αποδόμηση και απαξίωση των τραγουδιστών που αναφέρονται στη ”λίστα” αλλά και άλλων που παραλείπονται μα σπιλώνονται χυδαία, καθημερινώς (με διάθεση ανθρωποφαγίας) και η κατασυκοφάντηση ολόκληρου του κλάδου», γράφει.

«Όταν με “τιμούν” με το χρίσμα της “σταρ” (και μάλιστα της πίστας), η απάντηση είναι επιβεβλημένη για λόγους ευγένειας κι ας εγκαλούμαι ως φοροφυγάς», συνεχίζει η Ραλλία και εξηγεί πως η ίδια έχει κάνει έναρξη επαγγέλματος στην Εφορία ως επαγγελματίας μουσικός – τραγουδίστρια από το 2005. Για την αμοιβή της από διάφορες εμφανίσεις εκδίδει, όπως λέει, πάντοτε αποδείξεις, το 20% παρακρατείται και από τα υπόλοιπα αποδίδει 13% στην Εφορία.

Όπως τονίζει, «τα φορολογικά στοιχεία που έχουν καταχωρηθεί στο δημοσίευμα της εφημερίδας… είναι τα πραγματικά, καθώς η δραστηριότητά μου στη διάρκεια του έτους 2007 ήταν πολύ περιορισμένη. Όσοι, εξάλλου, παρακολουθούν την πορεία μου το γνωρίζουν πολύ καλά. Για τα εισοδήματα αυτά (όπως και των επόμενων ετών) έχω εκπληρώσει στο έπακρο τις υποχρεώσεις μου απέναντι στο Κράτος. Θα ευχόμουν και θα επιθυμούσα να είχα πολύ μεγαλύτερα εισοδήματα, όχι από υπερβολική αγάπη προς το χρήμα, αλλά για να μπορώ να το διαθέτω για τους σκοπούς που εγώ θεωρώ ιερούς».

Η Ραλλία υποστηρίζει πως αν οι οικονομικές της απολαβές ήταν αυξημένες θα δημιουργούσε μία ΕΠΕ αφού της το επιτρέπει ο νόμος: «για ποιο λόγο, μόνο εγώ και οι όμοιοι μ’ εμένα δεν πρέπει να κάνουμε χρήση διατάξεων και ρυθμίσεων που ισχύουν; Επειδή είναι ευνοϊκές; Ας τις καταργήσουν! Ό,τι θεωρούν ως ανήθικη επιλογή για τους τραγουδιστές, αποτελεί ηθικό δικαίωμα όλων των υπολοίπων; Γιατί επαγγελματίες άλλων κλάδων που έχουν ιδρύσει εταιρείες της ίδιας μορφής ή/και ανώνυμες, δεν έχουν ποτέ διασυρθεί γι’ αυτή την επιλογή τους;

Γιατί δεν ενοχλούνται οι συντάκτες των δημοσιευμάτων και τα έντυπα που τα φιλοξενούν για τις ανώνυμες τραπεζικές εταιρείες και τον τρόπο φορολόγησης τους; Γιατί εμφανίζουν τους καλλιτέχνες και ιδίως τους τραγουδιστές ως ανήθικους, ανέντιμους, φοροφυγάδες και υποκριτές; Γιατί τόση λάσπη και χυδαιότητα εναντίον τραγουδιστών, που δεν βολεύονται (όπως θα ήταν εύκολο να πράξουν) απολαμβάνοντας το θαυμασμό και την αγάπη του κόσμου για το χάρισμα της φωνής τους, αλλά τολμούν να εκφράζουν τις απόψεις τους για τα κοινωνικά ζητήματα, να αγανακτούν για την αδικία, να είναι αλληλέγγυοι με τον κόσμο που υποφέρει, να διεκδικούν το όνειρο, να συνεγείρουν για το όραμα μιας δίκαιης κοινωνίας ή να είναι αριστεροί;».

«Γιατί, όμως; Μήπως επειδή κάποιοι επιδιώκουν να δημιουργήσουν κλίμα αντιπαράθεσης μεταξύ των πληττόμενων (πράγματι) κοινωνικών στρωμάτων (μισθωτών, συν/χων κ.λπ) και των καλλιτεχνών – τραγουδιστών που αγαπούν, ακολουθούν, θαυμάζουν ή/και εκτιμούν, οι οποίοι συμπεριφερόμενοι (δήθεν) ανέντιμα και ανήθικα, αποκρύπτουν εισοδήματα, δεν υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις, δεν πληρώνουν φόρους, αναγκάζουν τους επιχειρηματίες να τους δίδουν παραστατικά με μικρότερες αμοιβές και εκμεταλλεύονται την αγάπη του κόσμου κάνοντας “αρπαχτές”, ενώ εκείνοι (μισθοσυντήρητοι) καλούνται συνεχώς να “πληρώνουν τα σπασμένα”; Δεν είναι απίθανο να ισχύει», συνεχίζει η τραγουδίστρια.

Και το ξέσπασμα της Ραλλίας καταλήγει: «από τη μια μεταθέτουν την αγανάκτηση του κόσμου σε λάθος κατεύθυνση κι από την άλλη, απαξιώνοντας τους καλλιτέχνες που θαυμάζουν, στερούν από τον περισσότερο κόσμο ένα σημαντικό “αποκούμπι”, που έχει τη δύναμη (υπό προϋποθέσεις) να του μεταδώσει και να του απελευθερώσει συναισθήματα, να του προκαλέσει ψυχική ανάταση και αγαλλίαση, να τον κάνει να “ταξιδέψει”, να ξεφύγει από τη μελαγχολία και την κατάθλιψη έστω και προσωρινά, να γίνει αισιόδοξος, να θελήσει να αγωνιστεί ή /και να διεκδικήσει. Ίσως γι’ αυτό επιλέγουν να στραφούν εναντίον ανθρώπων που ο καθένας χωριστά, ανάλογα με το είδος μουσικής που υπηρετεί, προσφέρει και δίδει πολλά από την ψυχή του. Και η προσφορά καλλιτεχνών που σήμερα “διασύρονται” είναι γνωστή και δεδομένη».