Από τις πιο σημαντικές σταρ του σύγχρονου κινηματογράφου, δεκαεπτά φορές υποψήφια για το ‘Οσκαρ, που το κέρδισε δυο φορές (για τους ρόλους της στις ταινίες «Κράμερ εναντίον Κράμερ» και «Η επιλογή της Σόφη») αναδεικνύεται η Μέριλ Στριπ.

Από την πρώτη της εμφάνιση στην ταινία «Τζούλια», το 1977, μέχρι την πρόσφατή της, στη «Σιδηρά κυρία», στον ρόλο της Μάργκαρετ Θάτσερ (για την οποία κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα και είναι τώρα υποψήφια και για το ‘Οσκαρ ερμηνείας), περνώντας από ταινίες όπως «Ο ελαφοκυνηγός», «Μανχάταν», «Η ερωμένη του Γάλλου λοχαγού», «Σίλκγουντ», «Πέρα από την Αφρική», «The Bridges of Madison County», «Adaptation», «Οι ώρες», «Τζούλια και Τζούλια», και άλλες, η Στριπ έδειξε τη μεγάλη γκάμα του ταλέντου της.

Στο Βερολίνο βρίσκεται αυτές τις μέρες για την παρουσίαση της ταινίας της «Η σιδηρά κυρία» αλλά και για να παραλάβει το Ειδικό Χρυσό Λιοντάρι για το σύνολο του έργου της, μίλησε λοιπόν, στους δημοσιογράφους για τον ρόλο της στην ταινία αλλά και γενικότερα για την καριέρα της.

Αισθάνεστε τρακ ακόμη και σήμερα όταν περιμένετε ν’ ακούσετε τη φράση, «Και ο νικητής είναι…( and the winner is)» ;

«Ναι, το αισθάνομαι. Είναι πολύ περίεργο να βρίσκεσαι στην κατάσταση που οι άνθρωποι σου λένε, «πιστεύω πως θα κερδίσεις», ή «δε νομίζω πως έχεις ούτε μια πιθανότητα»… Ξαφνικά είναι σα να κάνεις ένα σπορ, και όχι πως είσαι σε μια ταινία που έχεις συμφωνήσει να γυρίσεις. Ελπίζεις πως το κοινό θα πάει να τη δει και ξαφνικά πρέπει να κάνεις θεραπεία αναισθησίας για να μπορέσεις να το ξεπεράσεις….»

Ηταν δύσκολο να ερμηνεύσετε το ρόλο της Μάργκαρετ Θάτσερ. Μπορείτε να μου απαντήσετε με την ωραία αγγλική προφορά που πετύχατε στην ταινία;

«Όχι… ‘Οταν κάνεις κάτι που αγαπάς δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο. Υπήρχε πάρα πολύ ικανοποίηση και σίγουρα δουλειά σκληρή για πολλές ώρες αλλά δεν ήταν δύσκολο. Είναι δύσκολο να είσαι μέσα σ’ ένα ρομπότ ή σε ειδικά εφέ και να πρέπει να δημιουργήσεις ένα ολόκληρο κόσμο για να μπορέσεις να κινηθείς μέσα του. Ο κόσμος στον οποίο έπρεπε να κινηθώ στην ταινία μου έγινε εύκολος χάρη στην παρουσία των άλλων ηθοποιών όπως η Φιλίντα Λο και ο Τζιμ Μπρόουντμπεντ. Η πρόκληση ήταν να κάνουμε τις διαφορετικές ηλικίες της Μάργκαρετ Θάτσερ, από τα νεανικά της χρόνια μέχρι τη σημερινή, μεγάλη της ηλικία».

Το μακιγιάζ σας στην αρχή ήταν εξαιρετικό. Δεν κατάλαβα πως είσασταν εσείς και περίμενα πότε θα εμφανιστείτε…

«Ευχαριστώ. Το μακιγιάζ ήταν πράγματι καταπληκτικό, οι άνθρωποι υπεύθυνοι, γι’ αυτό έκαναν σπουδαία δουλειά. Βασικός υπεύθυνος ήταν ο Ρόι Χέλαντ, που είναι μαζί μου από τότε που έκανα το πρώτο μου έργο στο θέατρο στη Νέα Υόρκη, εδώ και περισσότερα από 35 χρόνια. ‘Ηταν σε κάθε μου ταινία από την εποχή της «Επιλογής της Σόφη». Και αυτό έγινε με τη συμμετοχή του συνάδελφού του, Μαρκ Κούλιερ, σχεδιαστή προσθητικής, και μαζί έφτιαξαν τη Μάργκαρετ Θάτσερ που είδατε. Κάναμε τρία τεστ πριν φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα και σε κάθε τεστ αφαιρούσαμε και κάτι περισσότερο. Αυτό που καταφέραμε είναι να μη βλέπετε το μακιγιάζ αλλά το συγκεκριμένο πρόσωπο».

Σε κάθε ρόλο καταφέρνετε να είστε τόσο διαφορετική. Ποιο είναι το μυστικό σας;

«Στην πραγματικότητα παίζω πάντα το ίδιο πρόσωπο, τον εαυτό μου… Με βρίσκω πάντα εκεί και είμαι τυχερή που έχω ερμηνεύσει διάφορους χαρακτήρες στους οποίους βρίσκω κάτι από τον εαυτό μου. Αναρωτήθηκα σε τι μοιάζω με τον χαρακτήρα της Θάτσερ. Για να πω την αλήθεια, παρ’ όλο που προερχόμαστε από διαφορετικές χώρες, από διαφορετικές κουλτούρες, έχουμε πολύ περισσότερα κοινά απ’ ότι φανταζόμαστε και σίγουρα και η Μάργκαρετ Θάτσερ έχει κάτι από την ανθρωπιά όλων μας. Και το να βρω αυτά τα στοιχεία αποτελεί μέρος της δουλειάς που κάνω στη ζωή μου».