Η αρχή έγινε από τον «Νονό». Όταν τα εκατομμύρια από το -κατά πολλούς- κορυφαίο δημιούργημα του παγκόσμιου κινηματογράφου αλλά και από το επίσης θρυλικό «Scarface», άρχισαν να εισρέουν στους λογαριασμούς του, ο Αλ Πατσίνο έχασε παντελώς των έλεγχο των οικονομικών του.
Αυτό αναφέρει ο κορυφαίος ηθοποιός στα νέα απομνημονεύματά του, που φέρουν τον τίτλο «Sonny Boy». «Δεν καταλάβαινα πώς λειτουργούσαν τα χρήματα. Ήταν μια γλώσσα που απλά δεν μιλούσα», έγραψε χαρακτηριστικά.
Έτσι, μοιραία τα οικονομικά του άρχισαν να βγαίνουν εκτός ελέγχου. Έδινε αμοιβή 400.000 δολαρίων ετησίως στον σκηνοθέτη του για να συντηρεί ένα σπίτι στο οποίο δεν έμενε. Πλήρωνε χωρίς να το πολυκαταλάβει για 16 αυτοκίνητα και 23 κινητά τηλέφωνα. Σύντομα, τα πράγματα εκτροχιάστηκαν, σύμφωνα με το CNBC.
«Η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη και άνθρωποι που δεν ήξερα ζούσαν από εμένα», συνειδητοποιεί εκ των υστέρων ο ταλαντούχος, 84χρονος σήμερα ηθοποιός.
Όπως όμως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, η απειρία δεν ήταν ο μόνος παράγοντας που συνέβαλε στα οικονομικά προβλήματα του Πατσίνο.
Κάποια στιγμή, έμαθε ότι ο λογιστής του είχε κάνει κακοδιαχείριση της περιουσίας του, σε σημείο που να τον αφήσει χρεοκοπημένο. «Είχα 50 εκατομμύρια δολάρια και μετά δεν είχα τίποτα», γράφει.
Σε εκείνο το σημείο, ο Πατσίνο ήταν στα 70 του και δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να κερδίσει τα χρήματα από την υποκριτική που έβγαζε όταν ήταν στο απόγειο της καριέρας του.
Προτού αποτύχει οικονομικά, επέλεγε ρόλους με τους οποίους μπορούσε να συνδεθεί και να σχετιστεί, ανεξάρτητα από το πόσα χρήματα θα έβγαζε από αυτούς. Αλλά όταν τελείωσαν τα χρήματά του, αναγκάστηκε να δέχεται να παίξει σχεδόν τα πάντα. Οποιον ρόλο μπορούσε να πάρει στην ηλικία του.
«Ο Τζακ και η Τζιλ» ήταν η πρώτη ταινία που έκανα αφού έχασα τα χρήματά μου», λέει ο Πατσίνο. «Για να είμαι ειλικρινής, το έκανα γιατί δεν είχα τίποτα άλλο». Πρωταγωνίστησε επίσης -όπως λέει ο ίδιος- «σε κάποιες πολύ κακές ταινίες που δεν αναφέρει, μόνο και μόνο για τα μετρητά».
Η «επιστροφή»
Ωστόσο, ο Πατσίνο βρήκε έναν τρόπο να μετατρέψει κάτι που ήδη του άρεσε, σε ευκαιρία για να ορθοποδήσει και πάλι οικονομικά: Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 πήγαινε σε πανεπιστήμια και μιλούσε στους φοιτητές για την καριέρα του, για τα αγαπημένα του βιβλία και για θεατρικούς συγγραφείς. Τελικά, αποφάσισε να κάνει σεμινάρια για το κοινό και διαπίστωσε ότι πληρωνόταν αρκετά καλά για αυτό, ώστε να βγάλει τον μήνα.
«Έτσι άρχισα να ταξιδεύω. Και διαπίστωσα ότι λειτούργησε», γράφει. «Το κοινό ήρθε γιατί είχα ακόμα δημοτικότητα».
Τελικά, ο Πατσίνο λέει ότι πάντα πίστευε πως θα ήταν σε θέση να συγκροτήσει ξανά τον εαυτό του και «ποτέ δεν απελπίστηκε» από το rollercoster που βίωσε στα οικονομικά του.
«[Οι άνθρωποι] λένε “δεν μπορείς να κοιτάξεις πίσω”. Λοιπόν, κοιτάζω πίσω και μου αρέσει. Λατρεύω αυτό που βλέπω. Μου αρέσει που υπήρξα», γράφει ο ίδιος μετά από μια ζωή που δεν της έλειψε η περιπέτεια.
