Τρεις γυναίκες πολιτικοί έγραψαν ιστορία στην Ελλάδα και με τους αγώνες τους άνοιξαν τον δρόμο για την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων.
Στις 28 Μαΐου 1952, οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» στις βουλευτικές και στις δημοτικές εκλογές με τον νόμο 2159 που παραχωρούσε ίσα πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες. Κάποιες από αυτές κατάφεραν να αναδειχθούν σε κορυφαία αξιώματα. Ακολουθούν οι Ελληνίδες που έγραψαν πολιτική ιστορία στην Ελλάδα.
Ελένη Σκούρα: Η πρώτη γυναίκα βουλευτής
Ήταν 18 Ιανουαρίου του 1953 όταν η νομικός, Ελένη Σκούρα, εξελέγη η πρώτη γυναίκα βουλευτής στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτικού βίου με το κόμμα του «Ελληνικού Συναγερμού». Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του βουλευτή Βασίλειου Μπακονίκα, η έδρα της Θεσσαλονίκης πήγε σε επαναληπτική εκλογή, όπου εξελέγη η Ελένη Σκούρα.
«Θα προσπαθήσω να πράξω παν το δυνατόν διά να φανώ ανταξία της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων μου, τους οποίους θερμώς ευχαριστώ. Γνωρίζω ότι ως πρώτη και μοναδική γυναίκα εις τη Βουλήν έχω μεγάλας ευθύνας και πολλά καθήκοντα. Είναι πολλά εκείνα που πρέπει να πράξωμεν υπέρ των Ελληνίδων, ιδίως εις τον τομέα της κοινωνικής μερίμνης». Αυτή ήταν η πρώτη δήλωση της Ελένης Σκούρα, αμέσως μετά την εκλογή της, όπου είχε λάβει 47.112 ψήφους.
Στις 31 Ιανουαρίου 1953 η Ελένη Σκούρα εκφώνησε τον παρθενικό της κοινοβουλευτικό λόγο. Ο πρόεδρος της Βουλής, Ιωάννης Μακρόπουλος, την προσφώνησε «κυρία βουλευτίδα», με αποτέλεσμα να προκληθεί συζήτηση αν ο όρος αυτός θα καθιερωθεί για τις γυναίκες-μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου.
Η Ελένη Σκούρα (Παπαχρήστου ήταν το πατρικό της επίθετο) είχε γεννηθεί στον Βόλο το 1896 και από το 1915 είχε εγκατασταθεί με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη. Το 1950 έλαβε το πτυχίο της Νομικής και άσκησε τη δικηγορία με τον σύζυγό της, Δημήτρη Σκούρα. Η Ελένη Σκούρα παρέμεινε βουλευτής έως το 1956.
Η Ελένη Σκούρα είχε και μια άλλη πρωτιά, αφού μαθήτευσε στο γυμνάσιο αρρένων στον Βόλο, μιας και δεν υπήρχε θηλέων στην περιοχή. Στα χρόνια της Κατοχής, είχε αναπτύξει πλούσια αντιστασιακή δράση και είχε συλληφθεί από τους Γερμανούς μαζί με τον σύζυγο και τον αδελφό της, Απόστολο Παπαχρήστου. Eίχε, επίσης, επιδείξει ιδιαίτερη δραστηριότητα στον τομέα των φιλανθρωπικών δράσεων και των δικαιωμάτων των γυναικών. Τιμήθηκε από τον βασιλιά Παύλο με το στρατιωτικό μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, καθώς και με τον Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος Ευποιίας.
Η πρώτη ελληνίδα βουλευτής πέθανε τον Φεβρουάριο του 1991, σε ηλικία 95 ετών. Μια δυναμική Ελληνίδα, με μεγάλη κοινωνική προσφορά. Η Ελένη Σκούρα δεν είχε συμπληρώσει 4ετή θητεία στο Κοινοβούλιο και έτσι δεν δικαιούνταν να πάρει σύνταξη. Αν και η Πολιτεία της είχε υποσχεθεί τιμητική σύνταξη, ποτέ δεν της δόθηκε ούτε δραχμή. Στα τελευταία χρόνια της ζωής της, έπειτα από παρέμβαση του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Παντελεήμονα, η Ελένη Σκούρα εισήχθη στο Χαρίσειο Γηροκομείο Θεσσαλονίκης. Αξίζει να σημειωθεί ότι έναν χρόνο πριν πεθάνει η Πολιτεία τής έστειλε 5.000 δραχμές, ωστόσο εκείνη δεν τα δέχτηκε. Επίσης, τα ανίψια της δεν αποδέχτηκαν να γίνει η κηδεία της δημοσία δαπάνη, παρά μόνο η ταφή της να γίνει με τιμές υπουργού. Ο δήμος Βόλου για τη συνολική προσφορά της έχει στήσει προτομή της στο προαύλιο του Δημαρχείου.
Δείτε το βίντεο με την Ελένη Σκούρα να μιλάει για τη ζωή της.
Άννα Μπενάκη – Ψαρούδα: Η πρώτη γυναίκα στην προεδρία της Βουλής
Λίγες ημέρες μετά την Ημέρα της Γυναίκας και συγκεκριμένα στις 19 Μαρτίου του 2004, η Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων από συστάσεως του ελληνικού κράτους, με την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Στη θέση αυτή παρέμεινε κατά την κοινοβουλευτική περίοδο 2004-2007.
Η πολιτική της καριέρα ξεκίνησε το 1981, όταν και εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Το 1985 εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών και έκτοτε εκλεγόταν συνεχώς έως το 2009 στην ίδια περιφέρεια. Διετέλεσε επίσης αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας (1989), υπουργός Πολιτισμού (1990-1992) και υπουργός Δικαιοσύνης (1992-1993).
Η Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα είναι επίσης η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Τιμήθηκε με παράσημα και μετάλλια της Ελληνικής Δημοκρατίας και ξένων κοινοβουλίων και αρχηγών κρατών. Κατά τη βουλευτική της σταδιοδρομία ήταν εισηγήτρια σημαντικών νομοσχεδίων με ενεργό συμμετοχή στις αναθεωρήσεις του Συντάγματος.
Η Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Διεθνούς και Αλλοδαπού Ποινικού Δικαίου του Φράιμπουργκ. Η Νομική Σχολή της Βόννης την ανακήρυξε το 1961 σε διδάκτορα Ποινικού Δικαίου. Το 1962 ανέλαβε βοηθός της Β’ έδρας Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1971 εξελέγη υφηγήτρια του Ποινικού Δικαίου και στη συνεχεία έλαβε εντολή διδασκαλίας. Το 1979 έγινε έκτακτη καθηγήτρια και το 1986 καθηγήτρια Α’ βαθμίδας του Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Δικηγόρησε στην Αθήνα επί ποινικών υποθέσεων (1962-2008).
Λίνα Τσαλδάρη: Η πρώτη υπουργός
Η Λίνα Τσαλδάρη, συντηρητική πολιτικός με έντονη κοινωνική δράση και ένθερμη υποστηρίκτρια του βασιλιά, ήταν η πρώτη γυναίκα υπουργός στην Ελλάδα, εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο της ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση). Συγκεκριμένα, στις 29 Φεβρουαρίου του 1956 υπουργοποιήθηκε στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπου ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο Κοινωνικής Πρόνοιας, ενώ ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα, τόσο για τη βελτίωση της κοινωνικής μέριμνας, όσο και της αναβάθμισης του ρόλου της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Ήταν από τις πιο μορφωμένες γυναίκες της εποχής της και προσπάθησε να φτιάξει προνοιακές δομές σε μια χώρα που η πρόνοια ήταν άγνωστη.
Κόρη και χήρα πρώην πρωθυπουργών, του Σπυρίδωνα Λάμπρου και του Παναγή Τσαλδάρη αντιστοίχως, η Λίνα Τσαλδάρη παρέμεινε στη θέση της υπουργού μέχρι τις 5 Μαρτίου 1958. Επίσης, στις βουλευτικές εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956, ήταν υποψήφια με την ΕΡΕ και εξελέγη βουλευτής Αθηνών, ενώ επανεξελέγη στις βουλευτικές εκλογές της 11ης Μαΐου 1958.
Μεγαλωμένη σε μεγαλοαστική οικογένεια, η Λίνα Τσαλδάρη ήταν επί χρόνια πρόεδρος του ΠΙΚΠΑ, ήταν από τις ελάχιστες Ελληνίδες που μιλούσαν ξένες γλώσσες και εκπροσώπησε το 1952 την Ελλάδα στον ΟΗΕ για θέματα ισότητας της γυναίκας. Στη διάρκεια του εμφυλίου ήταν «Εντεταλμένη Κυρία» του εράνου «Πρόνοια Βορείων Επαρχιών της Ελλάδος», που πραγματοποιούνταν υπό την αιγίδα της βασίλισσας Φρειδερίκης.
Η Πηνελόπη Δέλτα, που ήταν φανατική Βενιζελικιά, αντιπαθούσε έντονα τη Λίνα Τσαλδάρη και θεωρούσε ότι υποκίνησε την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου στις 6 Ιουνίου 1933, πράγμα βεβαίως που δεν τεκμαίρεται από κανένα στοιχείο. Την αποκαλούσε «Τσαλδάραινα». Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 1981, σε ηλικία 94 ετών, μία ημέρα πριν από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών με νικητή τον Ανδρέα Παπανδρέου.
