Στον καναπέ της εκπομπής «Πάμε Δανάη» του Mega φιλοξενήθηκε ο ηθοποιός Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην παράσταση «Ηρακλής μαινόμενος». «Ξεκινάμε 5 Ιουλίου στο δημοτικό θέατρο Παπάγου. Και έχω την χαρά φέτος να είμαι με μια υπέροχη ομάδα ανθρώπων και είμαι τυχερός, γιατί οι σχέσεις των ανθρώπων είναι ιδιαίτερες. Θαυμάζω τους ανθρώπους που σηκώνονται το πρωί με σθένος και παλεύουν γι’ αυτό που θέλουν να κάνουν. Αναφέρομαι στους εργαζόμενους του τομέα μας, το θαυμάζω γιατί ξέρω πώς είναι και πόσο δύσκολο είναι.
Οι συντελεστές της ομάδας αυτής είναι ένα ωραίο κίνητρο να πηγαίνω στην πρόβα και να είμαι χαρούμενος. Η παράσταση που θα υλοποιήσει ο Δημήτρη Καρατζάς, δεν ανεβαίνει συχνά λόγω θεματικής. Νομίζω ότι η ιστορία του ήρωα που επιζητά την λύση της ζωής του και η έννοια της φιλίας που σε βοηθάει να “ξανασηκωθείς” είναι μια δύσκολη ιστορία. Θέλουμε να έχουμε κάποιον να μας δίνει ένα κίνητρο. Υπάρχουν άνθρωποι ωστόσο που δεν έχουν αυτή την δυνατότητα», είπε αρχικά ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης για την παράσταση «Ηρακλής Μαινόμενος» του Ευριπίδη.
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ανέφερε επίσης: «Χαίρομαι που είμαι πάλι μαθητής και μπορώ και εξελίσσομαι και μαθαίνω. Έχω σπουδαίους συνάδελφους γύρω μου και με κάνουν να ανυπομονώ για την κάθε μέρα. Έχω την ανάγκη να συγκρούομαι με τους φόβους μου. Από αυτή τη “δυσκολία” , την ανάγκη να ελπίζεις για κάτι δημιουργείς μέσα σου ένα μικρό προσωπικό άβατο, το οποίο θέλει να προσπαθήσει. Αν δε πιστέψεις στον εαυτό σου δεν θα το κάνει κάνεις. Αρχίζεις και ονειρεύεσαι κόσμους, συνεργασίες. Πάντα με τον κίνδυνο και το ρίσκο της αποτυχίας, το οποίο σου δίνει τη δύναμη να πεις ότι ξέρεις από πού θα αρχίσεις».
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης υπογράμμισε αναφορικά με την κοσμοθεωρία του πως, «μεγαλώνοντας δεν παίρνω ως δεδομένο την ζωή, τους ανθρώπους που έχω γύρω μου. Ούτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό. Πολλές φορές ξεχνάμε ότι ζούμε. Ακόμη και δύσκολη να είναι η ζωή σου, είμαι σίγουρος ότι η ζωή ανατρέπει κάποια πράγματα με θεϊκό χέρι και δίνει κάποια χαρά. Ξυπνάω αγχωμένος το πρωί, αλλά έχω προσμονή για τα πράγματα, να είμαι παρών και να ονειρεύομαι καινούριους κόσμος. Ο Ηρακλής επιστρέφει στο σπίτι του με την καλύτερη διάθεση, του ανατρέπεται η ζωή και ξυπνάει στο χειρότερο πιθανό σενάριο της ζωής του. Υπάρχει αυτό το “μαγικό χέρι” που θα σου πεί “σήκω”. Αυτή την ωραία δύναμη που την έχουν όλοι οι άνθρωποι μέσα τους, είναι ωραίο να την “ξυπνάς”. Έχω ανθρώπους που μου δίνουν το “χέρι”, και έχω μάθει να δίνω και εγώ το χέρι και εκεί που δεν πρέπει. Παλαιοτέρα ήμουν θυμωμένος γιατί δεν μπορούσα να διαχειριστώ κάποια πληροφορία που με κέντριζε συναισθηματικά και δεν μπορούσα να δω καθαρά. Μεγαλώνοντας έμαθα το τεράστιο μάθημα της υπομονής και κυρίως να συγχωρώ τον εαυτό μου».
