Για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, την ενηλικίωσή της και τα πρώτα της βήματα στον χώρο της υποκριτικής μίλησε η Σίσσυ Τουμάση.
«Επειδή είμαι ένα μοναχικό άτομο και είχα μια περίεργη ζωή, η πιο ασφαλής αγκαλιά για μένα ήταν αυτή που έκανα εγώ στον εαυτό μου. Οι γονείς μου είχαν χωρίσει όταν ήμουν μωρό και μεγάλωσα με την μητέρα μου. Μοναχοπαίδι, έχασα την μαμά μου σε μικρή ηλικία, οπότε με μεγάλωσα κάπως μόνη μου. Η μητέρα μου δεν με είδε ποτέ να γίνομαι ηθοποιός, της είχα πει όμως ότι σκεφτόμουν να δώσω εξετάσεις και μου είπε “κάνε ότι νομίζεις ότι θα σε κάνει ευτυχισμένη κι εγώ θα σε στηρίζω”. Μετά όμως πέθανε και οι συμβουλές και η καθοδήγηση ήταν από μένα, δεν ήταν εύκολο» περιέγραψε η ηθοποιός, μιλώντας στην εκπομπή «Καλύτερα δε γίνεται».
Για την πορεία της στην υποκριτική είπε: «εγώ δεν “πουλάω” τον εαυτό μου, έχω αυτό το κακό! Δεν “πούλησα” την συμμετοχή στο κινηματογραφικό Miss Violence, δεν το χρησιμοποίησα όπως θα έπρεπε ή όπως θα έκανε ενδεχομένως κάποιος άλλος συνάδελφος. Ήμουν λίγο περισσότερο φοβιτσιάρα και επιλεκτική στην αρχή. Η τηλεόραση ήρθε αργά στη ζωή μου γιατί εγώ άνοιξα την πόρτα πολύ αργά, ευτυχώς όμως την άνοιξα γιατί πραγματικά με έχει κάνει καλύτερη».
«Μου έχει μάθει πολλά πράγματα η τηλεόραση. Η δουλειά του ηθοποιού άλλωστε είναι όλα. Η τηλεόραση, το θέατρο, η διαφήμιση, το σινεμά. Ο ηθοποιός είναι ο μέγας πωλητής, πουλάει τον εαυτό του, οπότε ποιος είναι καλύτερος να πουλήσει κάτι άλλο σε μια τηλεόραση διαφήμιση; Είναι παλιακά λίγο αυτά με τις ταμπέλες. Ότι δηλαδή “ο ταγμένος του θεάτρου πρέπει να αφήσει το κουφάρι του πάνω στη σκηνή και να υποφέρει” ή “ο άλλος είναι του σινεμά” και “ο άλλος κάνει διαφημίσεις και ξεπουλήθηκε”. Ίσως αυτό έχει εξωραΐσει σε έναν βαθμό και τις παλιότερες σκληρές συμπεριφορές» τόνισε η Σίσσυ Τουμάση.
