Η Δανάη Μπάρκα εξέφρασε την βαθιά της ευγνωμοσύνη στη μητέρα της, Βίκυ Σταυροπούλου μέσα από τα social media το απόγευμα του Σαββάτου.
Ένα κείμενο στον προσωπικό λογαριασμό της ηθοποιού που έρχεται σαν απόρροια της τοποθέτησης από την Κατερίνα Καινούργιου για εκείνη.
Η παρουσιάστρια του ALPHA μιλώντας την Πέμπτη στην Σταματίνα Τσιμτσιλή μίλησε για όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα ανάμεσα στοn πρώην σύντροφό της, Φίλιππο Τσαγκρίδη και τη Δανάη Μπάρκα.
«Πολύ συνειδητά δεν μίλησα γιατί ήθελα να σεβαστώ τον εαυτό μου και τους τηλεθεατές στην εκπομπή. Συνδέθηκα πάρα πολύ μαζί του και ακόμα τον αγαπάω. Με ενόχλησε πάρα πολύ αυτό που έγινε. Κολλητές δεν ήμασταν όντως. Τον Φίλιππο τον γνώρισε από μένα. Τον γνώρισε σε μία περίοδο που έκλαιγα για τον Φίλιππο. Το θεωρώ και ανήθικο. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι ότι δεν μου έστειλε ένα μήνυμα μετά, ότι ήταν λάθος μου».
«Με τον Φίλιππο μίλησα. Με τη Δανάη ποτέ. Ποτέ μα ποτέ άντρα ή φίλο φίλης σου δεν τον αγγίζεις, έτσι με μεγάλωσε η μητέρα μου. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, μπορεί έτσι να έχει μεγαλώσει. Δεν αλλάζει για μένα, ακόμα και αν με πάρει τηλέφωνο. Για μένα αυτοί οι άνθρωποι είναι delete», είπε κλείνοντας η Κατερίνα Καινούργιου
Διαβάστε την ανάρτηση της Δανάης Μπάρκα για τη Βίκυ Σταυροπούλου:
«[στην έκθεση της Yoko Ono στο Λονδίνο σε ένα δωμάτιο γράφεις κάτι για την μαμά σου]. Πόσο ωραίο θα ήταν να λέμε στην μαμά μας πιο συχνά αυτά που αισθανόμαστε; Πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσαμε έστω και για 1 μέρα να μπούμε στο μυαλό τους και να αφαιρέσουμε οποιαδήποτε σκέψη αρνητική ή αμφιβολίας ή ανασφάλειας που μπορεί να κατακλύζει το μυαλό τους; Πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσαμε έτσι απλά να τις ανταμείψουμε για όσα κάνουν για εμάς;»
«Μαμά, τι ωραία λέξη. Μαμά μου, ποσό χαίρομαι που είσαι εσύ μαμά μου. Που χρησιμοποιώ αυτή την λέξη για να αποκαλώ έτσι εσένα. Εσένα που είσαι ένα φως για όλους και που η αγκαλιά σου είναι γιατρικό για γνωστούς κι αγνώστους. Εσένα, μαμά μου, που με έμαθες να παλεύω, να δίνω με όλη μου την ψυχή, να γεύομαι κάθε μέρα της ζωής μου ,να είμαι ειλικρινής, να αγαπάω τους ανθρώπους μου, να φροντίζω ,να γελάω δυνατά, να μην σταματάω σε κάθε σκυλί που γαβγίζει να πετάξω πέτρες γιατί θα χάσω το μονοπάτι για τον στόχο μου, να κλαίω στα δύσκολα για να ξεσπάω, να αγκαλιάζω σφιχτά εκείνους που με αγαπούν, να βλέπω τα λάθη μου, να θυμάμαι με τι τρόπο μεγάλωσα, να κάνω τρέλες και να γελάω δυνατά, να μην ξεχνάω την βάση μου, να σέβομαι, να μην πατάω επί πτωμάτων για να καταφέρω αυτά που ονειρεύομαι, να μην λέω ψέματα για να δημιουργώ διαφορετικές εικόνες. Εσύ, που μια ζωή έβαζες σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό σου για να μου παρέχεις ό,τι ονειρευόσουν. Μαμά μου,σ’ ευχαριστώ που είσαι εσύ».
«Είχα καιρό να στο πω δημόσια, αλλά βρήκα σήμερα μια ωραία αφορμή σ’ αυτη την έκθεση. Μακάρι να μπορούσα να γεμίσω τον τοίχο με «σ’ αγαπώ» για σένα. Εύχομαι να σου μοιάσω αν γίνω ποτέ κι εγώ μαμά».
