Μία παλαιότερη έρευνα, που πρόσφατα επανήλθε στο προσκήνιο εξαιτίας νέων ευρημάτων αλλά και της προβολής της από influencers στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καταδεικνύει ότι οι παντρεμένοι ασθενείς με καρκίνο έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης από τους ανύπαντρους.
Και αυτό το πλεονέκτημα είναι μεγαλύτερο ακόμη και από τη χημειοθεραπεία για τουλάχιστον πέντε τύπους καρκίνου.
Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από ομάδα επιστημόνων από αμερικανικά πανεπιστήμια, μεταξύ άλλων του Χάρβαρντ και της Καλιφόρνια, δημοσιεύθηκε στο Journal of Clinical Oncology. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 734.889 ασθενείς που διαγνώστηκαν με έναν από τους 10 πιο θανατηφόρους καρκίνους κατά την περίοδο από το 2004 έως το 2008. Αυτοί οι καρκίνοι περιλαμβάνουν τον καρκίνο του πνεύμονα, του παχέος εντέρου, του μαστού, του παγκρέατος, του προστάτη, του ήπατος, των ωοθηκών, του κεφαλιού και του λαιμού, του οισοφάγου κ.ά. Η μέση ηλικία των ανύπαντρων συμμετεχόντων ήταν 66 ετών, ενώ η αντίστοιχη ηλικία των παντρεμένων ήταν 63 ετών.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι παντρεμένοι ασθενείς είχαν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μεταστατικό καρκίνο, ήταν πιο πιθανό να λάβουν αποτελεσματική θεραπεία και είχαν έως και 33% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο σε σύγκριση με τους ανύπαντρους ασθενείς.
Ιδιαίτερα για τους καρκίνους του προστάτη, του μαστού, του παχέος εντέρου, του οισοφάγου και του κεφαλιού/λαιμού, το πλεονέκτημα επιβίωσης που σχετίζεται με τον γάμο ήταν έως και 20% μεγαλύτερο από αυτό της χημειοθεραπείας.
Τα αποτελέσματα αποδίδονται στη συναισθηματική υποστήριξη που προέρχεται από τον/την σύζυγο, η οποία μειώνει την κατάθλιψη, το άγχος και το στρες, καταστάσεις δηλαδή που ενισχύουν τη φλεγμονή, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του καρκίνου.
Οι επιστήμονες επεσήμαναν επίσης ότι οι παντρεμένοι ασθενείς μπορεί να φροντίζουν καλύτερα το σώμα τους. Γενικά, όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα της έρευνας, η συναισθηματική υποστήριξη που προσφέρει ο γάμος παίζει σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της ψυχικής και σωματικής υγείας των ασθενών.
Και νέες μελέτες με ανάλογα ευρήματα
Η έρευνα αυτή ενισχύεται από νεότερη μελέτη που δημοσιεύτηκε πέρυσι στο περιοδικό Cancer Medicine, μια ανασκόπηση που εξέτασε 67 ερευνητικές εργασίες από το 1987 έως το 2022. Όπως διαπιστώθηκε, το να είναι κάποιος ανύπαντρος συνδέεται με σημαντικά χειρότερη πιθανότητα επιβίωσης από καρκίνο, με την πιο ευάλωτη ομάδα να είναι οι διαζευγμένοι ή οι χωρισμένοι άντρες.
Και ερευνητές στην Κίνα διαπίστωσαν σε έρευνα το 2022 ότι το 72% των παντρεμένων ανδρών και γυναικών ήταν πιθανό να είναι ζωντανοί πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση με καρκίνο του στομάχου, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των ανύπαντρων ή χήρων ήταν κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες μικρότερο.
Οι ειδικοί υποστήριξαν ότι η οικογενειακή κατάσταση των ασθενών πρέπει να θεωρείται παράγοντας κινδύνου για καρκίνο, ζητώντας μεγαλύτερη υποστήριξη για τους ανύπαντρους ή τους χωρισμένους ασθενείς. Ο δρ. Ντάνιελ Λαντάου, ογκολόγος από τη Νότια Καρολίνα, μιλώντας στην Daily Mail εξήγησε ότι η ύπαρξη ενός συντρόφου που βοηθά στην παρακολούθηση των παρενεργειών, στις επισκέψεις στους γιατρούς και στην παροχή υποστήριξης, μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα.
«Η παρουσία ενός υποστηρικτικού συντρόφου μπορεί να βοηθήσει στη διάθεση και στο κίνητρο του ασθενούς, κρατώντας τον σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση», πρόσθεσε και τόνισε: «Υπάρχει ξεκάθαρος συσχετισμός μεταξύ της επιδείνωσης της κατάθλιψης και των χειρότερων αποτελεσμάτων στις θεραπείες για τον καρκίνο».
Η σημασία της κοινωνικής και συναισθηματικής υποστήριξης
Τα ευρήματα της έρευνας αναδεικνύουν την πολύπλοκη σχέση μεταξύ κοινωνικών σχέσεων και υγείας. Ενώ οι ιατρικές θεραπείες, όπως η χημειοθεραπεία, παραμένουν κρίσιμες για την καταπολέμηση του καρκίνου, η συναισθηματική και κοινωνική υποστήριξη μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τα ποσοστά επιβίωσης των ασθενών.
Ειδικοί επισημαίνουν πως η παροχή ολοκληρωμένης φροντίδας στους καρκινοπαθείς θα πρέπει να περιλαμβάνει και την αξιολόγηση των κοινωνικών σχέσεών τους και της ψυχικής υγείας τους. Θα πρέπει να ενθαρρύνεται η υποστήριξη από τους οικείους και ταυτόχρονα να παρέχεται η απαραίτητη ψυχολογική βοήθεια στους ασθενείς που τη χρειάζονται.
Η σημασία της συναισθηματικής υποστήριξης και της κοινωνικής σύνδεσης όχι μόνο δεν πρέπει να υποτιμάται, αλλά θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην ολιστική προσέγγιση της αντιμετώπισης του καρκίνου.
