Αδιαμφισβήτητα η πιο σημαντική επιπλοκή της θυρεοειδεκτομής είναι το βράχνιασμα της φωνής λόγω του τραυματισμού ενός εκ των δύο υπεύθυνων νεύρων για την κίνηση των φωνητικών χορδών. Αυτή η επιπλοκή συνήθως μπορεί να είναι προσωρινή ή και μόνιμη. Ως παροδική εμφανίζεται σε ποσοστό 7-10%, ανακάμπτει πλήρως μετά την πάροδο περίπου 6 μηνών, η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών αποκαθίσταται στο πρώτο 3μηνο. Μόνο 1% των ασθενών θα έχει μόνιμη παράλυση της φωνητικής χορδής, αλλά και σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως η ποιότητα της φωνής βελτιώνεται σημαντικά ιδιαίτερα αν ο ασθενής υποβληθεί και στην κατάλληλη λογοθεραπευτική αγωγή. Καταστροφική ως επιπλοκή όμως είναι η αμφοτερόπλευρη διακοπή της λειτουργίας των νεύρων. Στις περιπτώσεις αυτές εκτός της αφωνίας μπαίνει σε κίνδυνο και η αναπνοή του ασθενούς, κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε τραχειοτομή. Για τους λόγους αυτούς τα τελευταία χρονιά κερδίζει συνεχώς έδαφος η αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα με την βοήθεια της διεγχειρητικής νευροπαρακολούθησης (νευροδιεγέρτη).
Η χρήση του νευροδιεγέρτη και τα οφέλη
