Σε προσπάθεια «συμψηφισμού ευθυνών» επιδίδεται τελευταία η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το κεντρικό αφήγημα περί επιτελικού κράτους και εκσυγχρονισμού συνετρίβη παταγωδώς στα στενά των Τεμπών σκορπίζοντας λύπη, οργή και απόγνωση στους υπό επικοινωνιακή ομηρία πολίτες αυτής της χώρας.
Αφού πλέον «δεν περνά» στην κοινωνία το αφήγημα για «κυβέρνηση αρίστων» που τα κάνει όλα σωστά, αφού «δεν περνά» το «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ», τώρα η κυβέρνηση των αρίστων ,έχει επιλέξει το «όλοι ίδιοι είμαστε».
Αφού δεν μπορεί να πείσει για το «πόσο καλή είναι», τώρα λέει το «οι άλλοι ήταν χειρότεροι ή τουλάχιστον εξίσου κακοί με εμάς».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ασχολείται πλέον με τη διακυβέρνηση της χώρας, έχει «κατεβάσει κάτω τα μολύβια». Κάνει μόνο τα απαραίτητα για την επικοινωνιακή διαχείριση της νέας κρίσης που η ίδια δημιούργησε, δεν ασχολείται με τίποτα άλλο, ενώ προσπαθεί να αναθερμάνει και το αφήγημα της περιβόητης “ατομικής ευθύνης”.
Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα τους διαψεύδει, δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς, αφού δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Στο κάτω-κάτω ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ευθύνη μόνο για περίπου 4 χρόνια, έχοντας να
διαχειριστεί παράλληλα και την χρεοκοπία της χώρας, στην οποία μας οδήγησαν οι κυβερνήσεις της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ στα 45 χρόνια που κυβέρνησαν συνολικά από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Και ναι, δεν προλάβαμε να λύσουμε όλες τις παθογένειες που δημιούργησαν, ναι μπορεί να κάναμε και λάθη, όμως είναι τουλάχιστον προκλητική η προσπάθεια συμψηφισμού των 4 με τα 45 χρόνια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της απουσίας στοιχειώδους ενδιαφέροντος για μία υποτυπώδη αναπτυξιακή πολιτική , αποτελεί η ελληνική περιφέρεια.
Όχι μόνο απουσιάζει από τις προτεραιότητες της Νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αλλά έχει οδηγηθεί σε πλήρη απαξία και εγκατάλειψη όλη η περιφέρεια, όπως η πατρίδα μου ο Έβρος .
Η Απογραφή του 2021, δυστυχώς πιστοποιεί με τον πλέον οδυνηρό τρόπο τη σκληρή πραγματικότητα.
Σύμφωνα μ΄ αυτήν , ο μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδας είναι μειωμένος κατά 3,5% σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή του 2011.
Η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης καταγράφει μείωση κατά 7,58%. «Πρωταθλητής» ο Έβρος με μείωση 9,5%. Πλέον οι κάτοικοι του νομού μας ανέρχονται στους 134.776. Τα ίδια στοιχεία δείχνουν μια γήρανση του πληθυσμού, οι νέοι εγκαταλείπουν την περιοχή και κατευθύνονται στα αστικά κέντρα ή στο εξωτερικό.
Οι «άριστοι» κυβερνώντες απλά παρακολουθούν… Άλλωστε αυτό κάνουν σε όλα τα σημαντικά προβλήματα της χώρας. Ίσως κάποτε συστήσουν και μια «ανεξάρτητη εξεταστική επιτροπή» για να διερευνήσει γιατί ερημώνεται η περιφέρεια. Καμία ντροπή …
Και το βασικό ερώτημα που τίθεται έπειτα από τις παραπάνω διαπιστώσεις είναι αν όντως θέλουμε περιφερειακή ανάπτυξη με αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων ή θέλουμε να συνεχιστεί ένα αθηνοκεντρικό κράτος που θα επιλύει τα όποια προβλήματα με τη λογική του < κατόπιν ενεργειών μου>, είτε πρόκειται βουλευτές, είτε για δημάρχους και περιφερειάρχες.
Εμείς απαντάμε με την πρώτη επιλογή:
και ΘΕΛΟΥΜΕ και ΜΠΟΡΟΥΜΕ .
Υπάρχει λύση με στρατηγική και σχέδιο.
Στοχευμένη περιφερειακή πολιτική με έμφαση στον περιορισμό της τεράστιας εισοδηματικής ψαλίδας μεταξύ μεγαλοαστικών κέντρων και τις παραμεθόριες περιοχές, όπου τα τελευταία χρόνια με τις ασκούμενες πολιτικές αυξάνονται τόσο οι κοινωνικές , όσο και οι περιφερειακές ανισότητες.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να σταματήσει να λειτουργεί απλά, ως το «μακρύ χέρι» της κεντρικής διοίκησης.
Μπορεί, να αναδείξει και να κατακτήσει τον ρόλο της και ως οικονομική αναπτυξιακή και διοικητική οντότητα, τέτοια που να εκφράζει και να εμπνέει την τοπική κοινωνία και οικονομία.
Είναι σαφές ότι πρέπει να αξιοποιηθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής για να καταστούν οικονομικά αποδοτικές και εργασιακά ελκυστικές οι αναπτυξιακές δυνατότητες του Έβρου.
Και επειδή ο Έβρος αποτελεί μια περιοχή ευαίσθητη γεωστρατηγικά, εδώ τελειώνει και αρχίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, οφείλουμε να τον στηρίξουμε με πολλούς ακόμη τρόπους.
Ο Έβρος διαθέτει , ένα από τα πιο σημαντικά λιμάνια της χώρας και γειτνιάζει σε ακτίνα 300 χλμ. με πληθυσμούς διπλάσιους της Ελλάδας, που έχουν ανάγκη από μια σειρά ποιοτικών προϊόντων.
Γιατί άραγε μένουν αναξιοποίητες αυτές οι συναλλακτικές εμπορικές ευκαιρίες ;
Πιο συγκεκριμένα , για να καταστεί εφικτό ο τόπος μας να πάρει τη θέση που του αξίζει στο χάρτη της Ευρώπης, οι παρακάτω προτάσεις αποτελούν για μας δεσμευτικό ΣΧΕΔΙΟ για την επόμενη τετραετία, για να ανθίσει ο πρωτογενής και ο δευτερογενής τομέας, αλλά και το εμπόριο.
- Ευχέρεια στήριξης από τον τραπεζικό τομέα,
- Εφαρμογή βιώσιμων πολιτικών για την γεωργία και την κτηνοτροφία,
- Αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για την μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα,
- Στήριξη συγχρόνων καινοτόμων μεταποιητικών επενδύσεων που θα απορροφούν την πρωτογενή παραγωγή και θα προσδίδουν ντόπια προστιθέμενης αξία.
Ο Έβρος μπορεί κυριολεκτικά να γίνει ο πρώτος «πράσινος νομός» της χώρας, «ενεργειακά αυτόνομος με ΑΠΕ », αλλά και ενεργειακός ευρωπαϊκός κόμβος.
Μία ακόμη προτεραιότητα θα πρέπει να αποτελέσει η αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την οποία έχει ανάγκη και ο αναπτυξιακός σχεδιασμός της περιοχής.
Δεν γίνεται να συνεχιστεί ο εκπαιδευτικός υδροκεφαλισμός του «όλα στην Αθήνα»…
Φυσικά όλo αυτό το αναπτυξιακό σχέδιο δεν μπορεί παρά να συμπλέκεται συστατικά με τον διαχρονικό πολιτισμό της ιστορικής και σύγχρονης Θράκης.
Συνολικά η περιφέρεια ερημώνεται διότι οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν «άλλες» προτεραιότητες. Δική μας όμως απόλυτη προτεραιότητα είναι η ανάπτυξη της περιοχής μας. Το χρωστάμε στα παιδιά μας και γι’ αυτό θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Προσκαλώ και όλους τους συν-υποψηφίους βουλευτές όλων των κομμάτων σε «ευγενική άμιλλα» κατάθεσης προτάσεων, που θα εξασφαλίζουν αυτή την αναπτυξιακή προοπτική και το μέλλον του τόπου μας.
