Το ημερολόγιο έδειχνε 16 Ιουλίου του 2021. Η Γαρυφαλλιά Ψαρράκου ενώ ήταν διακοπές μαζί με τον σύντροφό της στη Φολέγανδρο ανασύρεται νεκρή από τη θάλασσα. Το όνομα της 26χρονης προστίθεται σε εκείνα των γυναικών που δολοφονήθηκαν από τα χέρια των ανδρών που ερωτεύτηκαν, στον μακρύ κατάλογο των κοριτσιών που εμπιστεύτηκαν και προδόθηκαν. Πέρασε πια 1,5 χρόνος. Κανείς δεν την ξέχασε και δεν θα την ξεχάσει. Η μητέρα της Αλεξάνδρα Μάκου συνεχίζει τον δικό της αγώνα στη μνήμη της κόρης και στέκεται ενεργά στο πλευρό όσων ατόμων πέφτουν θύματα βίας φωνάζοντας πως πρέπει να… γίνουμε άνθρωποι.
Ο δολοφόνος της 26χρονης Γαρυφαλλιάς λίγο πριν τελειώσει το 2022 καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά όπως εξηγεί η μητέρα της δικαίωση θα ήταν μόνο το να γυρίσει πίσω το παιδί της.
«Στο δικαστήριο αισθανόμαστε πως δολοφονείται μπροστά στα μάτια μας» επισημαίνει στο Newsbeast η Αλεξάνδρα Μάκου και μιλάει για την εκστρατεία «Γίνε Άνθρωπος» που στόχο έχει να φέρει την αλλαγή για ένα μέλλον πιο ασφαλές και χωρίς βία.
Μιλώντας για τη ζωή της από τη στιγμή που έμαθε πως η κόρη της άφησε την τελευταία της πνοή η μητέρα της Γαρυφαλλιάς αναφέρει: «Ουσιαστικά αισθάνομαι ότι μου έχουν κόψει ένα πόδι και πρέπει να περπατήσω χωρίς αυτό. Δεν είναι μόνο το ψυχολογικό αλλά είναι και το σωματικό κομμάτι. Αισθάνεσαι μισός. Αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να περπατήσεις, ότι σου έχουν κόψει ένα χέρι, ένα πόδι. Αισθάνεσαι μη λειτουργικός. Εκεί είναι όμως που πρέπει να πολεμήσεις και με ένα χέρι και με ένα πόδι, που πρέπει να συνεχίσεις για τα υπόλοιπα παιδιά σου τα οποία έχουν επίσης τραυματιστεί πολύ».
«Είναι κάτι που δεν τελειώνει. Έχουμε τα δικαστήρια, μπαίνουμε μέσα στις αίθουσες και αισθανόμαστε όλοι πως αυτό το παιδί το χάνουμε ξανά, πως δολοφονείται μπροστά στα μάτια μας. Ως μητέρα αισθάνθηκα πως εκεί μέσα δολοφονούν και τα άλλα τρία μου παιδιά. Υπάρχει και ένα ηθικό κομμάτι, δεν είναι μόνο το δικαστικό. Αυτός πρέπει να τιμωρηθεί και να υπάρχει ένα αίσθημα δικαιοσύνης προς εμάς. Είναι πάρα πολύ επίπονη η διαδικασία των δικαστηρίων και όλων αυτών των εφετείων και όλων αυτών που καλούμαστε να υποστούμε. Είναι σαν κάποιος το τραύμα να μας το ξαναξύνει όσο κι αν εμείς προσπαθούμε να το επουλώσουμε με αγάπη. Έρχεται πάλι κάτι και μας πάει πίσω. Είναι ένας συνεχόμενος αγώνας, μία συνεχόμενη πάλη» συμπληρώνει.
«Νιώθουμε μια θλίψη και έναν πόνο που συνεχώς βαθαίνουν»
Φανερά συγκινημένη η Αλεξάνδρα Μάκου μας περιγράφει τον μεγάλο πόνο που βιώνει και θα βιώνει για πάντα η οικογένειά της τονίζοντας «έχουμε χάσει όλοι των εαυτό μας, έχουμε χάσει το είναι μας».
«Νιώθουμε ένα τεράστιο κενό, νιώθουμε μια θλίψη και έναν πόνο που συνεχώς βαθαίνουν. Είναι πολύ δύσκολο όλα αυτό το κομμάτι και η φράση ”άδικος χαμός” δεν το περιγράφει. Αυτό το κορίτσι έχασε τη ζωή του και τα όνειρά του. Ήταν ένα χαμογελαστό πλάσμα, μία σπάνια κοπέλα, ένα εξαιρετικό παιδί. Από μικρή μου μάθαινε πράγματα. Μεγάλωσα κι εγώ μαζί της και έγινα μάνα. Δεν έχω να πω κάτι στο οποίο με στεναχώρησε και ως μητέρα να λέω ”τι ήταν αυτό που έκανε”. Ήταν ένα εξαιρετικό πλάσμα και πλέον μου είναι πολύ δύσκολο να μην έχω αυτή την αλληλεπίδραση με αυτό το δικό μου παιδί» υπογραμμίζει.
«Δεν μπορείς να κάνεις ένα έγκλημα και να προφασίζεσαι διάφορα τεχνάσματα για να σώσεις το τομάρι σου»
Αναφερόμενη στον δολοφόνο της κόρης της και τα ισόβια που του επιβλήθηκαν η Αλεξάνδρα Μάκου επισημαίνει: «Αυτός ο άνθρωπος πήρε ισόβια κάθειρξη αλλά δεν μπορώ να πω πως ήταν δικαίωση. Για εμένα δικαίωση θα ήταν να γυρίσει πίσω το παιδί μου. Όταν πήγα στο κοιμητήριο εκείνη την ημέρα τι θα μπορούσα να πω σε αυτό το παιδί, στο παιδί μου… ότι δικαιώθηκε; Όχι δεν δικαιώθηκε, κανείς μας δεν δικαιώθηκε. Ούτε καν εκείνο το παιδί. Υπάρχει μόνο ένα αίσθημα δικαιοσύνης. Ένα αίσθημα ότι αυτός ο άνθρωπος για αυτό που έκανε και που προσπάθησε μέχρι τελευταία στιγμή να πει πως δεν το έκανε, υποστηρίζοντας πως η Γαρυφαλλιά έπεσε μόνη της στα βράχια, τιμωρείται».
«Είναι δικαιοσύνη και για εμένα και για εσάς γιατί οι άνθρωποι πρέπει να τιμωρούνται. Πρέπει να υπάρχει αίσθημα δικαιοσύνης από όλο τον κόσμο. Δεν μπορεί να κάνεις ένα έγκλημα, να λες ότι έχεις ψυχολογικά προβλήματα και να προσβάλεις τους ανθρώπους που έχουν όντως ψυχολογικά προβλήματα, παίρνουν την αγωγή τους και είναι μια χαρά οικογενειάρχες και έχουν τα παιδιά τους και τα σπίτια τους» συμπληρώνει.
«Δεν μπορεί να προφασίζεσαι διάφορα τεχνάσματα και ό,τι σου δίνει ο νόμος για να σώσεις το τομάρι σου. Για εμένα αυτό δεν είναι δικαίωση. Δικαίωση θα ήταν αυτός ο άνθρωπος να καταλάβει το κακό που έχει κάνει στην κόρη μου, να έχει καταλάβει το κακό που έχει κάνει στην οικογένεια μου αλλά και στη δική του. Ουσιαστικά αυτό το παιδί τη δική του μάνα τιμωρεί αυτή τη στιγμή. Αν βέβαια και εκείνη μπορεί να το καταλάβει γιατί θεωρώ ότι δεν μπορεί να το καταλάβει καθώς σε μία κατ’ ιδίαν συζήτηση μου είπε: ”Ξέρετε, έπεσε μόνη της η Γαρυφαλλιά, δεν την έριξε ο Δημήτρης”» εξηγεί η μητέρα της 26χρονης που δολοφονήθηκε στη Φολέγανδρο.
«Αν είναι δυνατόν να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με το να μην εμπιστεύονται έναν άνθρωπο»
Δηλώνοντας πως έχει πια κουραστεί να την ρωτούν όλοι «τι πιστεύει ότι πρέπει να κάνουν τα θύματα βίας;» η Αλεξάνδρα Μάκου μας λέει ότι η ερώτηση που πρέπει να κάνουμε είναι «πώς θα σταματήσουμε να έχουμε θύτες;».
«Τίποτα δεν πρέπει να κάνουν τα θύματα. Το θύμα δεν φταίει σε κάτι, δεν έχει κάνει κάτι λάθος. Δηλαδή η κόρη μου τι λάθος έκανε; Εμπιστεύτηκε έναν άνθρωπο. Αν είναι δυνατόν να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με το να μην εμπιστεύονται έναν άνθρωπο, τον συνάνθρωπό τους. Ζούμε σε μία κοινωνία, δεν ζούμε στη ζούγκλα. Οφείλουμε να εμπιστευόμαστε και να αγαπάμε τον άνθρωπο, να τον φροντίζουμε και να είμαστε δίπλα του και εάν δεν μας κάνει να πηγαίνουμε παρακάτω. Είναι λάθος της κοινωνίας μας να λέμε ”τι πρέπει να κάνουν τα θύματα”.
Εμείς οι ίδιοι πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με σεβασμό και με αγάπη. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να σεβόμαστε και αγαπάμε τα παιδιά μας και όχι να θέλουμε να τα κάνουμε επιστήμονες, όχι να τους μάθουμε γράμματα, όχι να τα κάνουμε ένα μηχάνημα που θα παράγει χρήματα αλλά να θέλουμε να τα κάνουμε ανθρώπους κοινωνικούς, ανθρώπους με ενσυναίσθηση» υπογραμμίζει.
Η δημιουργία του «Γίνε Άνθρωπος» και η ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος
Μετά τον θάνατο της κόρης της η μητέρα Γαρυφαλλιά έχει ενώσει τη φωνή της με τη διευθύντρια του Διεθνούς Ινστιτούτου Κυβερνοασφάλειας (CSI Institute) Κέλλυ Ιωάννου και τις μητέρες άλλων κοριτσιών που δολοφονήθηκαν ξεκινώντας την εκστρατεία «Γίνε Άνθρωπος».
«Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο μέσα από κάτι πολύ τραυματικό, μέσα από κάτι πολύ άσχημο που ζούμε. Θέλουμε να δώσουμε την ελπίδα και το φως που άφησαν αυτά τα κορίτσια» σημειώνει.
«Η Κέλλυ Ιωάννου είναι προσωπική φίλη της οικογένειάς μας. Μετά το γεγονός, σε μία συζήτηση που είχαμε σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι για όλα αυτά τα κορίτσια που έχουν φύγει άδικα ώστε να μην ξεχαστούν και να γίνουν θάρρος και φως και να συνεχίσουμε να είμαστε η φωνή τους. Το να σώσουμε έστω και ένα παιδί από τη βία για εμάς θα ήταν πολύ σημαντικό. Έστω και ένα παιδί να ακούσει, έστω και ένας θύτης να ακούσει και να αποτρέψουμε κάποιο περιστατικό, κάποιο έγκλημα.
«Όλο αυτό λειτούργησε και λειτουργεί για εμάς σαν θάλασσα. Κάπως έτσι ξεκίνησε το Γίνε Άνθρωπος. Κάποιες μαμάδες μετά από το γεγονός ότι χάσαμε τα παιδιά μας έχουμε μία πολύ ωραία σχέση και μας ενώνει όλο αυτό. Είναι απίστευτο το δέσιμο που έχουμε και θέλουμε να κάνουμε μία αλυσίδα και να βάλουμε μέσα σε έναν μεγάλο κύκλο όλα τα παιδιά που τα βιάζουν, τα κακοποιούν και αισθάνονται την ανάγκη και θέλουν τη βοήθεια να μιλήσουν με κάποιον. Η αγκαλιά μας χωράει όλα αυτά τα παιδιά και για αυτό κάναμε αυτόν τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό. Όλοι οι εθελοντές είναι εξαιρετικά παιδιά με ενσυναίσθηση που αντί να κάθονται στις καφετέριες και στις παραλίες έρχονται μαζί μας να μοιραστούν κάποιες στιγμές, να προσπαθήσουμε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο ώστε να καταλάβουμε την αξία του ανθρώπου να καταλάβουμε αυτό το ”γίνε άνθρωπος στη ζωή σου”» αναφέρει.
«Καμία μόρφωση δεν θα σε κάνει άνθρωπο μόνο η κοινωνική, το να ζεις με άλλους ανθρώπους, το να επιλέγεις πώς θα συμπεριφερθείς, το να επιλέγεις να βοηθάς τους αδύναμους και να γίνεσαι ασπίδα για αυτούς» συμπληρώνει.
«Όταν άκουσα το τραγούδι για τη Γαρυφαλλιά ένιωσα πως ο Αντώνης Αγγελίδης είχε μπει στην ψυχή μου και έβγαλε αυτό που νιώθω»
Στη μνήμη της Γαρυφαλλιάς γράφτηκε ένα τραγούδι, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 1ο συνέδριο του «Γίνε Άνθρωπος» στις 24 Νοεμβρίου 2021. Αυτό γράφτηκε από τον μουσικό Αντώνη Αγγελίδη που κατάγεται από την ίδια περιοχή με τη Γαρυφαλλιά και στο βίντεο κλιπ του συμμετέχουν η μητέρα της Ερατούς Μανωλακέλλη, που δολοφονήθηκε το 2019 από τον εν διαστάσει σύζυγο της, η μητέρα, η αδελφή και φίλοι της Γαρυφαλλιάς, αλλά και εθελοντές από το Διεθνές Ινστιτούτο Κυβερνοασφάλειας.
«Όταν άκουσα αυτό το τραγούδι νόμιζα ότι ο Αντώνης ο Αγγελίδης είχε μπει μέσα στην ψυχή μου και με όλους αυτούς τους στίχους και τη μελωδία μπόρεσε να βγάλει αυτό που νιώθω για το παιδί μου. Όλο αυτό το τρυφερό συναίσθημα και όλο αυτό το φως, γιατί ήταν ένα λουλούδι, ένα γαρύφαλλο που οι ρίζες του έχουν μείνει εδώ ενώ αυτή η γαρυφαλλιά έχει φτάσει μέχρι τον ουρανό και μοσχομυρίζει. Χαίρομαι πάρα πολύ που υπάρχουν άνθρωποι που είναι κοντά μας και προσπαθούν έστω και με αυτό, γράφοντας ένα τραγούδι να μπορέσουν να απαλύνουν τον πόνο μας και έχουν την ενσυναίσθηση να καταλάβουν πως νιώθουμε. Αισθανόμαστε ότι ο πόνος μοιράζεται, είναι μία βοήθεια» μας λέει η Αλεξάνδρα Μάκου.
«Δεν πρέπει να κουκουλώνουμε τις συμπεριφορές των παιδιών μας αλλά να προσπαθούμε να τις λύσουμε»
Κλείνοντας η μητέρα της Γαρυφαλλιάς στέλνει το δικό της μήνυμα προς όλους τους γονείς και ιδίως προς όλες τις μανάδες τονίζοντας: «Πρέπει τα αγόρια μας και τα κορίτσια μας να καταλάβουμε πολύ καλά ότι δεν είναι μόνο δικά μας παιδιά. Δικά μας είναι μόνο όταν τα έχουμε στην κοιλιά μας και τα κυοφορούμε. Όταν τα φέρνουμε στη ζωή αυτά τα παιδιά θα είναι η αυριανή κοινωνία. Πρέπει να τα μάθουμε να σέβονται το διπλανό τους, να μάθουν τι σημαίνει ελευθερία, πού σταματάει η δική τους και πού ξεκινάει η ελευθερία του άλλου».
«Πρέπει να τους μάθουμε πράγματα αυτονόητα που μέσα στους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας και μέσα στη δουλειά μας ίσως εμείς οι μαμάδες έχουμε ξεχάσει. Υπάρχει μία αποξένωση μέσα στο σπίτι, έχουμε χάσει την έννοια τι σημαίνει να είσαι μάνα. Δεν πρέπει να κουκουλώνουμε τις συμπεριφορές των παιδιών μας αλλά να προσπαθούμε να τις λύσουμε, να μην είμαστε ναρκισσιστικές οικογένειες. Να κάνουμε παιδιά χρήσιμα για τον εαυτό τους και για τον διπλανό τους» σημειώνει.
