Σε άρθρο του ο σύμβουλος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής αναφέρεται στις αντιδράσεις που προκάλεσε η κίνηση του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου να βαπτίσει τα παιδιά του ομοφυλόφιλου ζευγαριού των Ευάγγελου Μπούση – Peter Dundas στη Γλυφάδα. «Δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαμάχη για μία βάπτιση», σχολίασε χαρακτηριστικά.
Πριν από μερικές ημέρες ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος βάφτισε τα παιδιά που έχουν αποκτήσει οι δύο σχεδιαστές μόδας.
Γράφοντας στο Religious News Service, ο αρχιδιάκονος Ιωάννης Χρυσαυγής, θεολογικός σύμβουλος της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής και επίτιμος καθηγητής στο Sydney College of Divinity, ανέφερε: «Ξέσπασε μια θύελλα, αδικαιολόγητη, κακόβουλη».
«Όπως συνηθίζεται, ο κ. Ελπιδοφόρος ενημέρωσε τον τοπικό επίσκοπο, μητροπολίτη Αντώνιο της Γλυφάδας, ότι πήγαινε να τελέσει βάπτιση στη μητρόπολή του. Ωστόσο, δεν ανέφερε τη φύση της γέννησης των παιδιών, ή τη σεξουαλικότητα των γονιών», υποστηρίζει ο αρχιδιάκονος στο άρθρο του.
«Η ορθόδοξη εκκλησία δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και τον κόσμο»
«Αυτό που συνέβη ήταν άλλη μία βάπτιση, αλλά αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι με το οποίο είναι εξοικειωμένοι τελευταία όλοι στον κόσμο της πίστης: άλλο ένα επεισόδιο των πολιτιστικών πολέμων», υπογράμμισε και πρόσθεσε ότι οι αντιδράσεις «αποκάλυψαν πόσο η ορθόδοξη εκκλησία δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και τον κόσμο».
«Το παρατηρήσαμε στην αντίδραση στον κορονοϊό και στην υπεράσπιση του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Μια ματιά σε ταμπλόιντ και blogs δείχνει πώς η ορθόδοξη εκκλησία ζει στη φούσκα της. Εκεί διαπρέπουμε με επιδεικτικά τελετουργικά και επιδεικτικά άμφια», σημείωσε και συνέχισε λέγοντας ότι οι ορθόδοξοι χριστιανοί «αισθάνονται ιδιαίτερα άβολα να αναλύουν (ορισμένα θέματα). Το πιο σημαντικό από αυτά είναι η ομοφυλοφιλία, που προκαλεί παθιασμένο συναίσθημα αλλά ελάχιστη λογική συζήτηση».
«Το να επαναλαμβάνουμε απλά το σύνθημα “απεχθάνομαι την αμαρτία αλλά αγάπα τον αμαρτωλό” μπορεί συχνά να είναι μια καταδίκη που μεταμφιέζεται σε συμπόνοια. Τελικά, είναι πιο εύκολο να χαρακτηρίζουμε, παρά να ακούμε», γράφει.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαμάχη για μια βάπτιση, την οποία δικαιούνται όλα τα παιδιά, συνεχίζει ο αρχιδιάκονος. «Γιατί λοιπόν η ενέργεια του Ελπιδοφόρου προκάλεσε τέτοια αντιπαράθεση και κατηγορία; Φοβόμαστε ότι μια παράδοση ή αλήθεια μπορεί να αποδυναμωθεί; Φοβόμαστε να ανοίξουμε το κουτί της Πανδώρας; Θα έπρεπε ο μητροπολίτης Γλυφάδας να είναι πιο ενημερωμένος για το τι συμβαίνει στην επισκοπή του; Ή υπάρχει άλλος λόγος γιατί έσπευσε να νίψει τα χείρας του και να καλύψει τα ίχνη του; Παραδέχεται ότι δεν θα είχε το θάρρος να αποφασίσει, αν του είχαν παρασχεθεί όλες οι πληροφορίες», τονίζει ο σύμβουλος.
«Ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις αν ρωτούσαν τον μητροπολίτη αν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στην εκκλησία;»
«Θα έπρεπε ο αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος να είχε διευκρινίσει γραπτώς ότι τα παιδιά που θα βαπτίζονταν δεν ανήκουν σε αυτό που ο μητροπολίτης Γλυφάδας αποκαλεί “παραδοσιακή οικογένεια;”. Περιμένουμε το ίδιο για τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών; Τι συμβαίνει στην περίπτωση άθεων γονέων; Τι γίνεται με τους γονείς που κάνουν πολιτικό γάμο ή δεν είναι παντρεμένοι; Σε τέτοιες περιπτώσεις, επιβάλλουμε περιορισμούς στις φωτογραφίες ή τη δημοσιότητα, όπως προτάθηκε σε αυτή την περίπτωση;», πρόσθεσε.
«Φοβόμαστε να είμαστε πολύ κοντά στους “αμαρτωλούς” ή πιθανόν να μολυνθούμε από την αμαρτία;», έγραψε.
«Ο μητροπολίτης Πειραιά αγνόησε παρόμοια βάπτιση στο κέντρο της Αθήνας πριν από μερικά χρόνια, αλλά τον τάραξε η πρόσφατη βάπτιση στη γειτονική μητρόπολη. Πολύ κοντά για να είναι άνετος; Όταν ρωτήθηκε εάν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι Ορθόδοξοι, φέρεται να απάντησε ότι εάν υπάρχουν “σοδομίτες” στην εκκλησία, “πρέπει να απομακρύνουμε τέτοιους άρρωστους από τους άλλους”. Πώς θα απαντούσε ο μητροπολίτης εάν τον ρωτούσαν αν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι επίσκοποι στην εκκλησία;», επισημαίνει.
«Φοβόμαστε να παραδεχθούμε τη δική μας δυσφορία ή αμηχανία όταν συζητάμε τις σεξουαλικές αρχές ή πρακτικές; Μήπως ήρθε η ώρα για μια ειλικρινή συζήτηση σχετικά με το σεξ και το φύλο στην εκκλησία;», αναρωτιέται.
«Θα έπρεπε εκείνοι που έχουν την τάση να κατακρίνουν τον τρόπο ζωής των άλλων – είτε επίσκοποι, είτε κατ’ εξακολούθηση επικριτές – “ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου”, όπως είπε ο Ιησούς;», τονίζει.
«Τι θα έκανε ο Ιησούς; Ποιον θα επέκρινε και πώς θα διόρθωνε κάποιον ο Ιησούς; Ποιον θα καλωσόριζε ο Ιησούς και τι συμπεριφορά θα περίμενε;», αναρωτιέται.
«Εάν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και με τον Θεό, εάν εμπιστευόμαστε το χριστιανικό ευαγγέλιο και την ορθόδοξη παράδοση, ελπίζω ότι μπορούμε να αφήσουμε κάτω τις πέτρες μας, τις άμυνες και τους φόβους μας, προκειμένου να ακούσουμε και να μάθουμε ο ένας από τον άλλο, στο πνεύμα της επούλωσης και της συμφιλίωσης», καταλήγει.
