Γεμάτος μωρά, από κουκουβαγάκια που ξεχωρίζουν από τα τεράστια μάτια τους, χελιδονάκια, μικρές αλεπούδες, σκαντζοχοιράκια μέχρι κι έναν μικρό, άτακτο… δρυοκολάπτη που χτυπάει συνεχώς και τρυπάει με το ράμφος το χαρτονένιο κλουβί του και δραπετεύει, είναι γεμάτος αυτή την εποχή ο σταθμός περίθαλψης της Δράσης για την Άγρια Ζωή στη Θεσσαλονίκη. Η τρέχουσα αναπαραγωγική περίοδος για σχεδόν όλα τα είδη άγριας πανίδας έχει χτυπήσει «κόκκινο» για τους εθελοντές της Δράσης καθώς υποδέχονται καθημερινά για περίθαλψη δεκάδες νεοσσούς που πέφτουν από τις φωλιές ή νεαρά ορφανά ζώα, τα οποία μεταφέρονται από περιοχές σε ολόκληρη την Ελλάδα.
«Μόνο τον Ιούνιο έχουμε ήδη παραλάβει περισσότερα από 150 πουλιά, νεοσσοί τα περισσότερα», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η βιολόγος- ορνιθολόγος της Δράσης Φρόσω Παρχαρίδου, κάνοντας λόγο για μια δουλειά 24ώρου, αφού απαιτούνται συνεχώς άνθρωποι να καθαρίζουν τα χαρτονένια κουτιά από τις ακαθαρσίες πάνω σε εφημερίδες και να ταΐζουν τα μωρά.
«Αυτές τις μέρες έχουμε περισσότερες από 20 μικρές κουκουβάγιες, πολλές κουρούνες και καρακάξες, γλαράκια και μωρά από δεκαοχτούρες που πέφτουν από τις φωλιές τους» λέει η κυρία Παρχαρίδου. Όσο για το πώς καταλήγουν στις εγκαταστάσεις της Δράσης οι νεοσσοί, αναφέρει ότι τους μεταφέρουν απ’ όλη την Ελλάδα άνθρωποι, οι οποίοι βρήκαν σε διάφορα σημεία τα πουλιά και θέλησαν να τα περιθάλψουν.
«Δεχόμαστε καθημερινά περίπου 200 τηλεφωνικές κλήσεις από κόσμο που μας ρωτάει για πουλιά ή άλλα ζώα που βρίσκει. Ειδικά για τους νεοσσούς, συμβουλεύουμε να τους επιστρέφουν στις φωλιές τους γιατί αυτό που κάνουν οι γονείς, σίγουρα εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε καλύτερα! Αν πάλι υπάρχει κάποιο άλλο εμφανές πρόβλημα στα ζώα, ζητάμε να τα φωτογραφίσουν και να μας στείλουν τις φωτογραφίες για να δώσουμε στη συνέχεια τις ανάλογες οδηγίες».
Άλλωστε, κάθε περίπτωση, σύμφωνα με την κυρία Παρχαρίδου, είναι ξεχωριστή, όπως για παράδειγμα τα 5 κουκουβαγάκια που είχαν βρει εργάτες σε ανακαίνιση στέγης, αλλά τους συμβούλεψαν να μην τα ξαναβάλουν στη φωλιά επειδή είχαν ήδη δεχτεί επίθεση από αρουραίους. «Προσπαθούμε -και έτσι συμβουλεύουμε τον κόσμο- να επιστρέφουμε τα μωρά στις φωλιές τους, κάτι που το πετυχαίνουμε σε ποσοστό 70%, αλλά υπάρχουν κάποια είδη, τα πετροχελίδονα, για παράδειγμα, που δεν είναι εύκολο να εντοπίσεις τη φωλιά τους. Παράλληλα, υπάρχουν πολλοί που βλέπουν κοντά σε φωλιές κουκουβάγιας τα μικρά να τριγυρνούν έξω και ανησυχούν, αλλά αυτό είναι κάτι σύνηθες και δεν πρέπει να τα απομακρύνουν γιατί η μαμά τριγυρνάει στην περιοχή».
Τα μωρά που τα πετάνε από τη φωλιά!
Επειδή όμως η φύση έχει τους δικούς της κανόνες, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που τους νεοσσούς τούς πετούν κάτω από τη φωλιά οι ίδιοι οι γονείς ή τα υπόλοιπα αδέρφια. «Όταν βλέπουν ότι είναι άρρωστα, προτιμούν να τα ρίξουν από τις φωλιές για να μην ξοδέψουν ενέργεια στο μεγάλωμά τους, ενώ τα αδέρφια θέλουν να γλυτώσουν τον ανταγωνισμό» διευκρινίζει η κ. Παρχαρίδου.
Στο κτίριο πάντως της Δράσης, αυτή την εποχή δεν πέφτει «καρφίτσα», αφού είναι σχεδόν ολόκληρο καλυμμένο με χαρτόκουτα, όπου φιλοξενούνται διάφορα ζώα που χρήζουν περίθαλψης και αφήνονται στα ικανά χέρια δεκάδων εθελοντών, Ελλήνων και ξένων, οι οποίοι προσπαθούν να βοηθήσουν στο έργο της οργάνωσης. Οι εθελοντές ταΐζουν και αλλάζουν τα ζώα και με την καθοδήγηση κτηνιάτρων, φροντίζουν τις πληγές τους, σε μια δουλειά που απαιτεί 24ωρη αφοσίωση.
«Έχουμε διαρκή ανάγκη για χαρτόκουτα, εφημερίδες και κροκέτες γάτας», τονίζει η κ. Παρχαρίδου. Επιπλέον, όσοι ενδιαφέρονται να στηρίξουν το έργο της Δράσης, μπορούν να προχωρήσουν σε μια συμβολική υιοθεσία ζώου με 50 ευρώ, αναλαμβάνοντας μέρος των εξόδων για τη διατροφή και τη φαρμακευτική αγωγή του για ένα έτος ή μέχρι την επανένταξή του στη φύση, σε περίπτωση που αυτή συμβεί πιο σύντομα.
Η υιοθεσία μπορεί να γίνει από ένα άτομο ή από μία ομάδα (για παράδειγμα μια σχολική τάξη) και θα λάβει έντυπο πιστοποιητικό υιοθεσίας με τη φωτογραφία του ζώου. Λεπτομέρειες για τη διαδικασία υπάρχουν στην ιστοσελίδα της οργάνωσης.
