Την ανησυχία της για τoν αριθμό των γυναικοκτονιών που συνεχώς ανεβαίνει εκφράζει η ΠΟΕΔΗΝ μέσω σχετικής ανακοίνωσης. Όπως μάλιστα τονίζει «πολλοί εξ αυτών των συζύγων που προέβησαν σε αυτή την αποτρόπαια πράξη αντιμετωπίζουν ψυχιατρικά προβλήματα υγείας».
«Έχουμε 15 γυναικοκτονίες εντός του έτους 2021 και πολύ φοβόμαστε ότι ο θλιβερός κατάλογος γυναικοκτονιών από συζύγους θα αυξηθεί» αναφέρει ο Μιχάλης Γιαννάκος και εστιάζοντας στους δράστες τονίζει πως αρκετοί από αυτούς «έχουν διαγνωσθεί και νοσηλευθεί σε ψυχιατρικές κλινικές νοσοκομείων Γενικών και Ψυχιατρικών».
«Πολλές φορές ακούγεται η φράση στην κοινωνία γιατί πήραν εξιτήριο από τις ψυχιατρικές κλινικές;» διερωτάται ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ και εξηγεί πως «οι ψυχικά ασθενείς εισάγονται εκούσια ή ακούσια στα ψυχιατρικά νοσοκομεία. Ως εκούσια μπορεί να φύγουν υπογράφοντας όποτε θέλουν. Ως ακούσια με εισαγγελική εντολή
το σύνηθες διάστημα που νοσηλεύονται είναι 20 ημέρες. Το διάστημα νοσηλείας όμως καθορίζεται από τους θεράποντες γιατρούς σε σχέση με τη κατάσταση του ασθενούς. Μπορεί να είναι μικρότερο αλλά και μεγαλύτερο.
Το πρόβλημα δεν είναι στο διάστημα της νοσηλείας».
«Για ποια ψυχιατρική μεταρρύθμιση μετά θα μιλάγαμε μετατρέποντας τα ψυχιατρικά νοσοκομεία σε φυλακές;»
«Δεν μπορεί ο ψυχικά ασθενής να νοσηλεύεται για όλη τους τη ζωή στα ψυχιατρικά νοσοκομεία. Θα μιλάγαμε για μετατροπή σε άσυλα των ψυχιατρικών νοσοκομείων, όπως παλιά. Για ποια ψυχιατρική μεταρρύθμιση μετά θα μιλάγαμε μετατρέποντας τα ψυχιατρικά νοσοκομεία σε φυλακές;» υπογραμμίζει στην ανακοίνωσή της η ΠΟΕΔΗΝ.
«Η αιτία που συμβαίνουν όλα αυτά είναι η παντελής έλλειψη πρωτοβάθμιας ψυχικής υγείας. Οι ψυχικά ασθενείς όταν παίρνουν εξιτήριο από τα Νοσοκομεία είναι καλά στην υγεία τους. Με χορήγηση βέβαια φαρμακευτικής αγωγής. Σπίτι τους πολλές φορές κόβουν τα φάρμακα και υποτροπιάζει η νόσος. Εκεί μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι.
Το ζήτημα είναι τι κάνει το σύστημα ψυχικής υγείας να αποτρέψει τέτοιες καταστάσεις; Τίποτα» συμπληρώνει.
«Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει οργανωμένη πρωτοβάθμια περίθαλψη με την ανάπτυξη κέντρων ψυχικής υγείας σε κάθε γειτονιά, καταγραφή των ψυχικά ασθενών και κατ οίκον παρακολούθηση και νοσηλεία. Παρ’ ότι η ψυχιατρική μεταρρύθμιση χρηματοδοτήθηκε αδρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το κράτος ποτέ δεν καταφέραμε να συγκροτήσουμε ολοκληρωμένο δίκτυο πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Όπως επίσης θα έπρεπε το κράτος να μέριμνα για την επαγγελματική αποκατάσταση των ψυχικά ασθενών που συμβάλει στην ψυχική ισορροπία τους. Βγαίνουν από τα ψυχιατρικά νοσοκομεία και εγκαταλείπονται στη τύχη τους. Επίσης η υπερπροβολή των συζύγων γυναικοκτόνων να φροντίζουν τα γατάκια στις φυλακές δεν ξέρω πόσο βοηθάει;
Εξιδανικεύεται η εικόνα τους» υπογραμμίζει κλείνοντας ο Μιχάλης Γιαννάκος.
