Η Κατερίνα Ιωαννίδου είναι η εθελόντρια πυροσβέστης που είδε τις φωτογραφίες με τις αγωνιώδεις κραυγές της την ώρα της υπερ προσπάθειας της κατάσβεσης, να γίνονται viral. Τόσο viral, που η πρωτοβουλία ενός κόμματος να χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία της για τη δημιουργία κομματικής αφίσας με αντιπολιτευτικό περιεχόμενο, εξόργισε την μάχιμη πυροσβέστη και την έκανε να ζητήσει με επιτακτικό τρόπο την απόσυρση της αφίσας. Η ίδια, μίλησε στο Newsbeast για το στιγμιότυπο που συνεχίζει να κάνει τον γύρο του διαδικτύου και πως τραβήχτηκε αυτό, για την εμπειρία της από τη συμμετοχή στις φετινές πυρκαγιές της Αττικής και της Εύβοιας, για την παρουσία της στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, για τους haters του διαδικτύου αλλά και για την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί με πολιτικούς όρους το όνομα της.
της Δήμητρας Τριανταφύλλου
Τι λέει η Κατερίνα…
Για τη φωτογραφία που έγινε viral: Πέντε εκατοστά πιο δίπλα να είχε στρέψει το φακό της η φωτογράφος (σ.σ. η Τατιάνα Μπόλαρη) θα είχε πιάσει και τους συνοδοιπόρους μου στο μέτωπο: τον Χριστόφορο, την Έφη και τους δύο Μανωλήδες. Δεν ήμουν μόνη μου εκεί, θέλω να το τονίσω αυτό. Η φωτογράφος επέλεξε να εστιάσει σε εμένα αλλά εγώ είχα και άλλους δίπλα μου. Με έχουν τραβήξει παρόμοια φωτογραφία και στην Ανάβυσσο, πέρυσι. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλές φωτογραφίες από τις περσινές και τις φετινές πυρκαγιές. Οι φωτογράφοι είναι εκεί αλλά εσύ δεν τους βλέπεις. Όποιος δεν επιχειρεί δίπλα σου, μαζί σου, απλά δεν υπάρχει για εσένα. Υπάρχει μόνο η φωτιά που χωράει στο οπτικό σου πεδίο και αυτός με τον οποίο προσπαθείς να τη σβήσεις.
Για το πότε γεννήθηκε η ανάγκη της να συμμετέχει στις κατασβέσεις και να γίνει εθελόντρια: Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που η αξία της φύσης, των ζώων και τους δάσους ήταν πολύ σημαντική. Όταν ήμουν 15 χρονών, αγαπημένα μου πρόσωπα, έχασαν τη ζωή τους σε μια φωτιά. Έκτοτε, το πήρα προσωπικά. Όποτε ξεσπούσε πυρκαγιά και ο πατέρας μου πήγαινε να βοηθήσει πήγαινα κι εγώ μαζί του για να δω. Ρωτούσα να μάθω όλες τις λεπτομέρειες από συγγενείς μας που δούλευαν ως πυροσβέστες. Το κυνηγούσα να αντιμετωπίσω μια πυρκαγιά. Οι γονείς μου δεν με άφηναν να μπω μέσα στη φωτιά, αλλά όλο και κάτι έκανα. Το 2015 αποφάσισα να φύγω από την Κρήτη όπου μεγάλωσα και να έρθω στην Αθήνα για να μάθω σε επαγγελματικό επίπεδο αυτά που ήθελα- την κατάσβεση αλλά και τη διάσωση. Ήθελα να πάω σε μια σχολή για να εργαστώ ως μέλος σε πλήρωμα διάσωσης σε ασθενοφόρο. Είδα μια διαφήμιση για ομάδες διάσωσης εθελοντών. Λίγο αργότερα έγινα μέλος της ομάδας έρευνας και διάσωσης που ανήκει στην Πολιτική Προστασία. Εκεί έκανα και σεμινάριο δασοπυρόσβεσης και πυρασφάλειας. To 2017, ίδρυσα την ομάδα ‘Star Special Team Animal Rescue’, μια ειδική ομάδα διάσωσης ζώων. Συμμετέχω σε πολλές εθελοντικές ομάδες διάσωσης και εργάζομαι μάλιστα σε αυτόν τον τομέα ως πλήρωμα ασθενοφόρου.
Γιατί θέλει να είναι μάχιμη και πως εξισορροπείται αυτό με την προσωπική της ζωή: Αυτό που πάντα ήθελα πάνω απ΄ όλα ήταν να είμαι ενεργά μάχιμη, να είμαι στο πεδίο, να αντιμετωπίζω φωτιές, να αντιμετωπίζω πλημμύρες και να βοηθάω κόσμο. Όταν είμαι στο πεδίο νιώθω ότι είμαι στο περιβάλλον μου, ότι εκεί ανήκω. Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό έχει πολλή αδρεναλίνη. Και μέχρι που γνώρισα τον άντρα μου δε με ένοιαζε τίποτα. Στη συνέχεια όμως και αφού αποφασίσαμε ότι θα φτιάξουμε μια ζωή μαζί, άρχισα να είμαι πιο προσεχτική. Ποτέ όμως δεν με εμποδίζει ο σύζυγος μου να βγω έξω. Δεν μου λέει «μην πας». Μου λέει όμως: «να έρθω μαζί σου;» Όταν είμαι πάνω στη φούρια και με παίρνουν τηλέφωνο και μου λέν: «φύγαμε, πάμε εκεί» σκέφτομαι ότι ένας από τους δύο μας πρέπει να μείνει πίσω. Νιώθω ότι αυτή είναι η σωστή ισορροπία.
Για την κατάσταση που αντιμετώπισε αυτή τη φορά στο πεδίο: Ήμασταν Παρασκευή βράδυ στις Αφίδνες βοηθώντας τους πυροσβέστες να ετοιμάσουμε τις μάνικες για την κατάσβεση, κουμπώνοντας ασταμάτητα σωλήνες. Ήταν μόνο έξι μέτρα μας μακριά μας οι πυροσβέστες και ούρλιαζαν. Οι θόρυβοι εκείνη την ώρα είναι απίστευτοι. Ακούς τις εκρήξεις αλλά και τον ίδιο τον ήχο της φωτιάς όταν καίει ο, τι βρει μπροστά της. Νιώθεις σα να έχεις κατέβει στα έγκατα της γης. Σε πολλά σημεία περνούσαμε με το φορτηγάκι μέσα από τη φωτιά και δεν ξέραμε αν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ήταν συνεχώς μια διαδρομή off road και εμείς περνάγαμε πάνω από πεσμένους στύλους, πεσμένα δέντρα και καλώδια που καίγονταν. Γύρισα σπίτι τα ξημερώματα του Σαββάτου, περίπου στις 06.00. Στη δουλειά που έπρεπε να είχα πάει στις 15.00, δεν πήγα ποτέ. Τα αθλητικά μου παπούτσια είχαν καεί. Τα αρβυλάκια μου είχαν καταστραφεί στις περσινές φωτιές στην Ανάβυσσο και δεν είχα πάρει καινούργια. Στις 09.00 του Σαββάτου έφυγα για Εύβοια. Κόλαση και εκεί. Την αγαπώ πολύ την Εύβοια, κατασκηνώνω συχνά στο νησί- κάποιες φορές στο καταφύγιο της Δίρφης άλλες κάτω, στη παραλία της Χιλιαδούς. Αυτό που αντίκρυσα όταν έφτασα μου προκάλεσε οργή, λύπη, φρίκη, μίσος για αυτούς που φταίνε. Από την Εύβοια γύρισα Δευτέρα ξημερώματα. Ούτε ήξερα από ένα σημείο και πέρα σε ποιο μέρος του νησιού επιχειρούμε- μόνο σβήναμε και κοιμόμασταν για λίγο στην άκρη του δρόμου.
Για την κριτική που ακούγεται για τους πυροσβέστες: Είναι εντελώς άδικη. Οι πυροσβέστες ήταν όλοι εκεί. Έπεφταν στο έδαφος σαν τις μύγες, αποκαμωμένοι και αφυδατωμένοι. Είδα με τα μάτια μου τη μάχη που έδωσαν για να γλυτώσουν τα διόδια του Καπανδριτίου- να μην περάσει η φωτιά απέναντι αλλά και να μην πλησιάσει σε ένα χώρο γεμάτο με φιάλες προπανίου. Αν η φωτιά έφτανε εκεί, θα ήτα τεράστιο το δράμα. Λίγα μέτρα παρακάτω μάλιστα ήταν και το «Κέντρο Έκτακτων Αναγκών της Πολιτικής Προστασίας Αφιδνών». Ήμασταν εκεί δίπλα τους, τα οχήματα τους ήταν «στεγνά» και ζητούσαν συνεχώς νερό για να δουλέψουν. Η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση είναι οι υπεύθυνοι- αυτοί είναι που δε φροντίζουν να έχουμε όσους πυροσβέστες και εναέρια μέσα χρειαζόμαστε. Οι πιλότοι φταίνε που τα Canadair είναι αρχαία; Οι κυβερνώντες άφησαν τη χώρα να φτάσει σε αυτή την κρίση, σε αυτή την κατάντια.
Για τις αναμνήσεις από το Μάτι: Ήμουν από τα πρώτα άτομα που είδα τους απανθρακωμένους ανθρώπους στο οικόπεδο. Και είδα και άλλους- μέσα στα σπίτια τους, στην ίδια κατάσταση, την επόμενη μέρα. Η οσμή, η εικόνα, η αφή σε αυτό το μέρος σε έκανε για μερικά λεπτά να χάνεις το νου σου. Βυθίζεσαι στο σκοτάδι της ανθρώπινης ύπαρξης. Παύεις να θες να ακούς , να οσμίζεσαι, να βλέπεις. Θες να εξαϋλωθείς, δεν θες να υπάρχεις.
Για την προσπάθεια να την εμπλέξουν στο πολιτικό τοπίο και για τους haters που τη βρίζουν: Η εμπλοκή μου σε όλο αυτό που κάνω, δεν έχει καμία σχέση να κάνει με την πολιτική και τα κόμματα. Τίποτα από όλα αυτά δεν με αφορά, γι’ αυτό και με ενόχλησε η κατάχρηση του προσώπου μου σε κομματική αφίσα. Όταν εκδήλωσα την αγανάκτηση μου στο συγκεκριμένο κόμμα, άρχισαν στα διαφορά site να με αποκαλούν με φριχτές σεξιστικές βρισιές και να με λένε ‘φασιστόμουτρο’. Το μόνο με απασχολεί είναι το δάσος, οι άνθρωποι, τα ζώα. Θέλω επίσης να πω, ότι για τα πολλά fake news που κυκλοφορούν για εμένα στο διαδίκτυο πως ούτε κακοποιήθηκα ποτέ ως παιδί, ούτε χτύπησαν εγώ κάποιον σε ένα λεωφορείο, όπως διακινούν. Είναι τρελό αυτό που συμβαίνει στο διαδίκτυο μόλις κάποιο πρόσωπο γίνει κάπως γνωστό.
Δείτε την περιγραφή της Κατερίνας Ιωαννίδου, μέσα από video και εικόνες, από την επιχείρηση στις Αφίδνες, όπως την περιγράφει η ίδια στο λογαριασμό της στο facebook:
