Θρήνος στην κηδεία της 20χρονης Καρολάιν, η οποία δολοφονήθηκε στο έγκλημα στα Γλυκά Νερά, με τον 32χρονο σύζυγό της να ραγίζει καρδιές στο τελευταίο αντίο κρατώντας στην αγκαλιά του την 11 μηνών κορούλα τους.
«Μέσα από τη Λυδία θα είναι πάντα μαζί μας, θα την έχουμε όλοι πάντα στην καρδιά μας. Να είστε καλά, να προσέχετε τους ανθρώπους που σας αγαπάνε, να ζείτε όλες τις στιγμές μαζί τους. Οι δικοί μας άνθρωποι είναι πολύτιμοι και πρέπει να τους έχουμε κοντά. Αντίο αγαπημένη μου Κάρολαιν», ήταν τα λόγια του 32χρονου πιλότου για τη σύζυγό του σύμφωνα με την ΕΡΤ.
Η διευθύντρια του σχολείου, που φοίτησε η Κάρολάιν, Μερόπη Μαχαιρίδου στον επικήδειο τόνισε: «Υπάρχουν κάποιες πιθανότητες-εφιάλτες που κανένας άνθρωπος δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει ποτέ στη ζωή του. Για το δάσκαλο είναι η φρίκη του μεγάλου αποχαιρετισμού ενός μαθητή του. Και σήμερα για εμάς η φρίκη αυτή στέκει αδυσώπητη απέναντί μας.
Πρέπει να σταθούμε όρθιοι, να σηκώσουμε τα δακρυσμένα μάτια, να καταπιούμε τον κόμπο στο λαιμό μας και να αποχαιρετήσουμε την Καρολάιν. Το λέω και αδυνατώ να το πιστέψω. Να την αποχαιρετήσουμε; Φεύγει ταξίδι με τον αγαπημένο της; Πάει στο σπίτι της; Συνεχίζει τις σπουδές της; Όχι, τίποτε από όλα αυτά.
Η Καρολάιν πετάει στον ουρανό, αφήνοντας πίσω της ανείπωτο πόνο, απόγνωση, αναπάντητα ερωτήματα, πίκρα και αναμνήσεις. Σε αυτές τις αναμνήσεις που είναι ένας κύκλος απίστευτου φωτός, θα ήθελα να σταθούμε. Κανείς από όσους την γνωρίσαμε δεν έχει να θυμηθεί κάτι σκοτεινό ή έστω θαμπό από την Καρολάιν μας. Όλα πάνω της ήταν φως, γέλιο, όνειρα, δύναμη, αισιοδοξία, ομορφιά και λάμψη. Η Καρολάιν δεν ήταν απλά γεμάτη ζωή! Ήταν η ίδια η ζωή! Όμορφη μέσα και έξω, κέρδιζε τους αγώνες και τους ανθρώπους με την εξαιρετική της ποιότητα. Όλοι όσοι την γνωρίσαμε συμφωνούμε.
Η Καρολάιν ήλθε σαν άγγελος, φώτισε τις ζωές των γύρων της και τώρα φεύγει. Δεν θα ήθελα να μολύνω το τελευταίο μας αντίο με εικόνες και σκέψεις, βγαλμένες από τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης αβύσσου. Κοιτάμε τους δικούς της ανθρώπους, αγγίζουμε με δέος τον πόνο τους και τους απλώνουμε το χέρι. Τα λόγια είναι λίγα και φτωχά. Κάπου εδώ γύρω νοιώθω να ακούγεται το γέλιο της Καρολάιν. Ο άγγελός μας γυρνά στον παράδεισό του. Καλό σου ταξίδι γλυκό μας παιδί».
