Αγαπάει την Ελλάδα και την ελληνική μυθολογία. Έτσι αποφάσισε με βοηθό τα χέρια του να σκιτσάρει τους Θεούς και να γίνει ένα με τις ιστορίες τους.

Στον Όλυμπο επικρατεί… αναταραχή καθώς ο Δίας επισκέπτεται τον δικηγόρο του για να διαπραγματευτεί τη διατροφή που τού ζητούν οι πολλές «κατακτήσεις» του στο γυναικείο φύλο. Την ίδια ώρα, κάπου στην Αθήνα, ο Ηρακλής προσέρχεται στο Γραφείο Ανεργίας της Ακρόπολης για να εγγραφεί στο μητρώο ανέργων αφού οι δουλειές έχουν «πέσει», σε αντίθεση με τον Ίκαρο που «ρίχνει» στην αγορά μια νέα αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους προσδοκώντας σ’ ένα επιχειρηματικό άνοιγμα υψηλών …αποδόσεων.

Μα τι σχέση έχουν οι ήρωες αυτοί της ελληνικής μυθολογίας με καταστάσεις που παραπέμπουν στον σύγχρονο κόσμο; Είναι άραγε σενάριο …επιστημονικής φαντασίας; Επιστημονικής ίσως όχι, αλλά σίγουρα η φαντασία του πολυβραβευμένου Γάλλου σκιτσογράφου Ζιλιέν Μπερζό (Julien Berjeaut) – aka Ζιλ (Jul)- ήταν αυτή που «πάντρεψε» αριστουργηματικά την αρχαία ελληνική μυθολογία με το σήμερα και «γέννησε» τις «50 αποχρώσεις των Ελλήνων» (50 Nuances des Grecs).

Έχοντας στο βιογραφικό του συνεργασίες με τα πλέον φημισμένα γαλλικά έντυπα (από τη Le Monde ώς το Charlie Hebdo), μια σειρά κινουμένων σχεδίων που κυριολεκτικά «έσπασε» ταμεία, το Silex and the City, αλλά και τον τίτλο του σεναριογράφου των νέων ιστοριών του μοναχικού καουμπόι Λούκυ Λουκ, ο Ζιλ, εμπνεόμενος από την αρχαία ελληνική μυθολογία, σχολιάζει με την ιδιαίτερη ματιά του, μέσα από τς «50 αποχρώσεις των Ελλήνων», τη σημερινή κοινωνία καταρχάς στη χώρα όπου ζει, τη Γαλλία.

«Η ελληνική μυθολογία δεν είναι μόνο πλούσια αλλά και πολύ σύγχρονη», εξηγεί ο Γάλλος σκιτσογράφος, ο οποίος βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Ελλάδα προκειμένου να συμμετάσχει στην πολύ επιτυχημένη εκδήλωση «La Nuit des idées» του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος και με την αφορμή αυτή παραχώρησε συνέντευξη (μέσω τηλεφώνου) στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, από τον λόφο του Λυκαβηττού, όπου απολάμβανε, ύστερα από πολύ καιρό εγκλεισμού στο Παρίσι, τον φωτεινό ήλιο και την υπέροχη θέα της Αθήνας. Αναφέρθηκε στον Λούκυ Λουκ που τον «ταξίδεψε» κι εκτός Άγριας Δύσης, την ελληνική μυθολογία που τον εμπνέει, αλλά και τη σημασία του «Πλησίον» στη σημερινή εποχή, το κύριο θέμα της «La Nuit des idées».

Έχοντας εργαστεί για πολλά χρόνια ως σκιτσογράφος σε εφημερίδες, σχολιάζοντας με το… πενάκι του όλα όσα γίνονται στον κόσμο, ο Ζιλ σκέφτηκε πώς θα μπορούσε να δώσει περισσότερο βάθος στα σκίτσα του. «Το έβρισκα λίγο επιφανειακό να μιλάω μόνο με τα γεγονότα γι’ αυτό κι ανέτρεχα πίσω (στην Ιστορία) προκειμένου να δώσω περισσότερο βάθος στα σκίτσα μου», αναφέρει και εξηγώντας πώς άντλησε έμπνευση από την ελληνική αρχαιότητα υπογραμμίζει το πόσο «σημαντικοί είναι οι ελληνικοί μύθοι για τη δομή της κοινωνίας, τον τρόπο που οργανωνόμαστε, τη νοοτροπία και το πώς συνεργαζόμαστε, ακόμη και για τα ίδια μας τα πάθη».

«Σκέφτηκα πως όλα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αποδώσουμε τη σημερινή κατάσταση», σημειώνει και προσθέτει: «Είναι ταυτόχρονα αστείο να φαντάζεσαι τους αρχαίους θεούς να ασχολούνται με θέματα όπως η δική μας σύγχρονη τεχνολογία, η προσφυγική κρίση ή ακόμη και τα διάφορα… dating apps. Όλα αυτά συνήθιζα να τα σχολιάζω ως σκιτσογράφος για διάφορες εφημερίδες αλλά το να τα αναμειγνύεις με το παρελθόν και την αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι που με ενέπνευσε».

Η αγάπη για τον Δαίδαλο και οι… εγκυκλοπαίδειες που χρειάζεται για να περιγράψει τους Έλληνες

Στις «50 αποχρώσεις των Ελλήνων» μπορεί να είναι πολλοί οι μυθικοί ήρωες που πρωταγωνιστούν αλλά ο ίδιος δεν κρύβει την αγάπη του για τον πολυμήχανο Δαίδαλο, που «είναι γεμάτος φαντασία, είναι επιστήμονας, επιχειρηματίας, γενικά φοβερός χαρακτήρας!», όπως χαρακτηριστικά λέει.

«Για να κατανοήσουμε την πρόοδο έχει πολύ ενδιαφέρον να τη συγκρίνουμε με τον Δαίδαλο γιατί πάντα κάνουμε μια νέα εφεύρεση που έχει πολλές επωφελείς αλλά ταυτόχρονα κι ενίοτε κάποιες καταστροφικές πτυχές κι έτσι αναγκαζόμαστε να κάνουμε μια νέα εφεύρεση για να προστατευτούμε από την προηγούμενη. Έτσι κι ο Δαίδαλος συνέχιζε πάντα να δημιουργεί και να φτιάχνει διάφορα αντικείμενα», εξηγεί ο Ζιλ.

Τού ζητάμε να περιγράψει με λίγες λέξεις τους Έλληνες αλλά, όπως λέει, για να το κάνει αυτό θα χρειαζόταν ολόκληρες …εγκυκλοπαίδειες! «Ανήκουν σε όλα όσα μ’ αρέσουν. Ανήκουν στη Δύση αλλά και στην Ανατολή και τόσο πολλά άλλα», τονίζει και δεν κρύβει την ευγνωμοσύνη του για όλα όσα έχει προσφέρει ο ελληνικός πολιτισμός. «Έχω πολλά ευχαριστώ να πω στους Έλληνες. Μας βοήθησαν να δημιουργήσουμε μια γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν», υπογραμμίζει.

Ο Λούκυ Λουκ που τον νιώθει σαν… συγγενή και ήρθε σαν «φυσική πρόκληση» στη ζωή του

Όταν τού προτάθηκε η περίοπτη θέση του σεναριογράφου των νέων ιστοριών του Λούκυ Λουκ το είδε μεν ως πρόκληση, αλλά ως «μια πολύ φυσική πρόκληση», όπως εξηγεί ο Γάλλος σκιτσογράφος, ο οποίος ξεκίνησε να σκιτσάρει από μικρός, όπως όλα τα παιδιά, με τη διαφορά ότι αυτός δεν σταμάτησε ποτέ!

«Υπάρχει και στην περίπτωση του Λούκυ Λουκ ένα παράδοξο. Από τη μία πλευρά είναι μεγάλη τιμή αλλά και πολλή πίεση ν’ αναλαμβάνεις έναν τέτοιο ήρωα. Είναι μεγάλη ευθύνη, το να παραμείνεις πιστός σε μια μακρά παράδοση και ταυτόχρονα να εισφέρεις κάτι νέο, να φτιάχνεις καινούργιες ιστορίες και όχι να επαναχρησιμοποιείς παλιές “συνταγές”. Αυτή ήταν η πρώτη πρόκληση αλλά ταυτόχρονα και κάτι φυσικό για μένα αφού στη φαντασία μου πάντα εφεύρισκα ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Λούκυ Λουκ», περιγράφει ο Ζιλ.

«Τα παιδιά σήμερα», προσθέτει, «σκαρώνουν ιστορίες με πρωταγωνιστές ήρωες, όπως -για παράδειγμα- ο Χάρι Πότερ. Το ίδιο ήταν και για μένα, οπότε όταν ο εκδότης μού έδωσε τη δυνατότητα να το προβάλλω αυτό και στον κόσμο και να το κάνω επαγγελματικό, το όλο εγχείρημα ήρθε φυσικά».

«Ο Λούκυ Λουκ είναι για μένα σαν συγγενής», λέει χαριτολογώντας κι εξηγεί πως ξέρει πολύ καλά «κάθε χαρακτήρα, το περιβάλλον που κινείται, κάθε μικρή λεπτομέρεια γύρω του!».

Η επίκαιρη έννοια του «πλησίον» στην εποχή της πανδημίας

Τού ζητήσαμε να σχολιάσει πόσο επίκαιρη είναι η έννοια του «πλησίον» στη σημερινή εποχή της πανδημίας και των μεγάλων αλλαγών στην καθημερινότητά μας και απάντησε: «Φέτος, η έννοια του “πλησίον” είναι πιο σημαντική από ποτέ αφού «όλοι μεν μοιραζόμαστε την ίδια εμπειρία σε σχέση με την πανδημία αλλά ταυτόχρονα είμαστε και τόσο απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλον, γεγονός παράδοξο και γι’ αυτό ήταν πολύ σημαντική η σχετική συζήτηση στην εκδήλωση (του Γαλλικού Ινστιτούτου)».

«Ο τίτλος (της εκδήλωσης) είναι πολύ επίκαιρος σε σχέση με όλα όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες σε όλο τον πλανήτη», επισημαίνει καθώς, όπως αναφέρει, «ό,τι κάνουμε στον δικό μας “κήπο” επηρεάζει τη ζωή σε όλο τον πλανήτη γι’ αυτό και το μαζί, το “πλησίον”, δεν είναι κάτι αφηρημένο αλλά κάτι πολύ συγκεκριμένο και σοβαρό».

Πηγή φωτογραφίας: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων/ Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος