Σε κάθε πορεία βρίσκεται πάντα μπροστά και είναι έτοιμος έχοντας το χέρι στη «σκανδάλη» να αποτυπώσει φωτογραφίες με δάκρυα, πόνο, θλίψη, επεισόδια αλλά και πολιτικές συναντήσεις κορυφαίων στελεχών. Αυτός είναι ο Μάριος Λώλος, πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος, που μιλά στο newsbeast.gr, για τις δυσκολίες της δουλειάς του, τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο δρόμο αλλά και τη λογοκρισία που κάποιες φορές επικρατεί.

Συνέντευξη στη Βάσω Ασμανίδου

Ο Μάριος Λώλος πάντως, όπως λέει, παρά τις αντιξοότητες στη δουλειά του, τα ανύπαρκτα ωράρια εργασίας, δεν θα άλλαζε τη δουλειά του.

– Μίλησέ μας για τις δυσκολίες του φωτορεπορτάζ
«Ο φωτορεπόρτερ για να έχει μια καλή φωτογραφία, πρέπει να είναι μέσα στο θέμα. Άρα, αυτό έχει κάποιους κινδύνους. Κινδύνους γιατί κάποιοι δεν θέλουν για τους δικούς τους λόγους να φωτογραφίσουμε».

– Έχουμε δει εδώ και καιρό κρούσματα βίας στους φωτορεπόρτερ
«Κρούσματα βίας έχουμε από την αστυνομία, από τη Χρυσή Αυγή, από οπαδούς στα γήπεδα και μεμονωμένα από πολίτες».

-Έχεις φοβηθεί ποτέ στο δρόμο καλύπτοντας ένα ρεπορτάζ;
«Έχω φοβηθεί σε εμπόλεμη ζώνη. Εκεί έζησα τον απόλυτο φόβο και έχω φοβηθεί, ελεγχόμενα όμως, στην Αθήνα».

– Στην Αθήνα όταν χτυπήθηκες στο κεφάλι;
«Τότε που συνέβη αυτό, δεν το κατάλαβα. Απλά η διαφορά είναι ότι έχω κινδυνεύσει πολλές φορές να σκοτωθώ σε εμπόλεμη ζώνη αλλά ουσιαστικά πήγα να πεθάνω στο Σύνταγμα».

– Θα άλλαζες όμως επάγγελμα;
«Με τίποτα. Η δουλειά του φωτορεπόρτερ είναι ένα επάγγελμα κατ’ επιλογή. Ο φωτορεπόρτερ έχει επιλέξει με τρομερή αγάπη να κάνει αυτό το πράγμα και με τρομερή αγάπη κάνει αυτό το επάγγελμα γιατί οι ώρες του είναι ακατάστατες. Δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο ενώ η πληρωμή του είναι ανύπαρκτη. Έχουμε τεράστια προβλήματα οικονομικά. Εμείς είχαμε κρίση πριν από την κρίση».

– Πιστεύεις ότι θα υπάρξουν καλύτερες μέρες για το επάγγελμά σας;
«Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος. Πιστεύω ότι θα υπάρξουν καλύτερες μέρες για το επάγγελμά μας και για το χώρο των media γενικότερα μόνο αν καταλάβουμε ότι πρέπει να ενωθούμε. Να είμαστε αλληλέγγυοι».

– Στη μέχρι τώρα πορεία σου, σε έχει σημαδέψει κάποια εικόνα;
«Με έχει σημαδέψει μια εικόνα που δεν τράβηξα, που δεν μπόρεσα να τραβήξω. Ήταν ένα παιδάκι στη Βοσνία, ξανθό με μπούκλες. Οι γονείς του λοιπόν είχαν σκοτωθεί κι εκείνο για κάποιες μέρες έτρωγε χώμα. Πέρναγες το χέρι σου μπροστά από το πρόσωπό του και δεν είχε καμία αντίδραση».

– Στην Ελλάδα;
«Στην Ελλάδα σήμερα ζούμε έναν ιδιόμορφο πόλεμο. Τα στατιστικά στοιχεία είναι μιας χώρας που βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη. Στην Ελλάδα ζουν εξαθλιωμένοι άνθρωποι και τους έχουν κάνει να χάσουν και την αξιοπρέπειά τους».

– Δέχθηκες ποτέ λογοκρισία για κάποια φωτογραφία;
«Όχι, απλά ξέρουμε τι θα στείλουμε. Ξέρουμε πλέον τι παίζει και αυτές στέλνουμε».