Πώς αντιλαμβάνονται και πώς βιώνουν τα παιδιά και οι έφηβοι τη νέα πραγματικότητα που μας «σύστησε» η πανδημία του κορονοϊού; Το Ίδρυμα Ωνάση τους καλεί να γράψουν ένα τραγούδι μαζί με το συγκρότημα των REC, για να αποτυπώσουν τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις ελπίδες τους.

Αφουγκραζόμενο τόσα χρόνια μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων τα παιδιά και τους εφήβους, το Ίδρυμα Ωνάση έχει απευθύνει ανοικτό κάλεσμα για όσους και όσες από 12 έως 17 ετών θέλουν να μοιραστούν τους προβληματισμούς τους, τις αλλαγές στην καθημερινότητα και τις συνήθειές τους, αλλά και τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για την επόμενη ημέρα, μετά τον κορονοϊό.

«Δεν πρόκειται για κάποιον διαγωνισμό. Όσα παιδιά συμμετέχουν, θα είναι όλα συμμέτοχοι στη διαδικασία και στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι», ανέφερε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Χριστίνα Παναγιωτάκου, υπεύθυνη Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Ιδρύματος Ωνάση.

Το υλικό που θα συγκεντρωθεί από τις συμμετοχές θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα τραγούδι που θα γράψουν τα παιδιά, μαζί με το ελληνικό urban pop συγκρότημα των REC. «Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι πρόκειται για ένα συγκρότημα που απευθύνεται σε ένα πολύ μεγάλο ηλικιακό φάσμα και ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στις ηλικίες 12 με 17 στις οποίες απευθυνόμαστε», σημείωσε η κ. Παναγιωτάκου. «Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως για τη νέα αυτή συνεργασία που έχουμε με τους REC», πρόσθεσε, «και εκείνοι έχουν “αγκαλιάσει” το όλο εγχείρημα».

Πρωτεύουσα σημασία έχει, όπως ανέφερε, να βρουν τα παιδιά μία δίοδο έκφρασης και να βγει μέσα από το «ψυχρό» και απρόσωπο διαδίκτυο ένα σύνολο «ζεστών» συναισθημάτων.

«Ήδη, η ανταπόκριση που έχουμε μέχρι στιγμής είναι πολύ συγκινητική. Λαμβάνουμε αρκετές αιτήσεις και πραγματικά, τα παιδιά αντιμετωπίζουν την πανδημία με κριτική σκέψη και ωριμότητα. Τα μηνύματα είναι άλλα αισιόδοξα και άλλα λιγότερο αισιόδοξα», σχολίασε η κ. Παναγιωτάκου.

Η 12χρονη Γιασμίν θέλει μόνο να δει την γιαγιά της. Ο 12χρονος Σωτήρης μιλάει για τις προπονήσεις που έχει χάσει, αλλά και για τις δεξιότητες που έχει αναπτύξει αυτή την περίοδο.

«Σε έναν κανονικό κόσμο τα παιδιά θα έπρεπε να παίζουν, να πηγαίνουν καθημερινά σχολείο και σε άλλες δραστηριότητες, να βγαίνουν βόλτες και να είναι ευτυχισμένα. Αλλά όσοι και όσες γεννηθήκαμε μετά το 2004 δεν έχουμε σχεδόν τίποτα ευχάριστο να θυμόμαστε», αναφέρει η 14χρονη Κωνσταντίνα. Μάλιστα, δεν «χαρίζεται» στους μεγάλους: «Τα παιδιά τηρούν αρκετά τα μέτρα ασφαλείας. Αντίθετα, η ανευθυνότητα των μεγάλων και η μη τήρηση των μέτρων μας έχει κλείσει στο σπίτι. Μας έχει στερήσει το σχολείο και τους φίλους μας», λέει.

Από τη μεριά του, ο 13χρονος Αντώνης αναρωτιέται «που είναι το παιχνίδι;», αναφερόμενος στο κυνηγητό και το κρυφτό. «Εμείς τα παιδιά, χωρίς παιχνίδι δεν μπορούμε!», λέει με έμφαση.

Παιδιά και έφηβοι ηλικίας 12 – 17 ετών μπορούν να καταθέσουν έως τις 31 Ιανουαρίου 2021 μέσω της ηλεκτρονικής φόρμας που βρίσκεται στην ιστοσελίδα www.onassis.org, σκέψεις προτάσεις εικόνες και συναισθήματα που βιώνουν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Στη συνέχεια, θα ακολουθήσουν τρεις διαδικτυακές συναντήσεις μέσα στον Φεβρουάριο, σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν, όπου όλοι οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν με τα μέλη του συγκροτήματος και να παρακολουθήσουν τη διαδικασία δημιουργίας ενός μουσικού τραγουδιού. Σε μία από τις συναντήσεις θα παρευρεθεί και η γιατρός Σάντυ Κολοβού, η οποία κατέχει τη διπλή ειδικότητα της νεφρολόγου και εντατικολόγου και η οποία θα ενημερώσει τα παιδιά και τους εφήβους σε απλή και κατανοητή γλώσσα σχετικά με σημαντικά θέματα που αφορούν στον κορονοϊό.

Μέσα στον Μάρτιο αναμένεται να ολοκληρωθεί η διαδικασία παραγωγής και να κυκλοφορήσει το τραγούδι.