Μια εθελοντική ομάδα στην Πάτρα, η «Καραντίνα – Helpers», έχει αναλάβει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην εποχή του κορονοϊού, στην οποία η καθημερινότητα του κόσμου έχει αλλάξει δραματικά. Οι εθελοντές της έχουν… οργώσει τους δρόμους της πόλης και μοιράζουν τρόφιμα και φάρμακα σε όσους συμπολίτες τους δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνοι τους.
«Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Θέλουμε να χαρίζουμε το χαμόγελο στον κόσμο που έχει ανάγκες, γιατί λύσεις δεν μπορούμε να βρούμε. Δεν είμαστε σωτήρες», δηλώνει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Παναγιώτης Τομαράς, αναφερόμενος στις προσπάθειες της ομάδας που έχει δραστηριοποιηθεί στην Πάτρα από τα τέλη Μαρτίου, όταν ξεκίνησε η πρώτη καραντίνα.
Η «Καραντίνα – Helpers» δημιούργησε αρχικά μία σελίδα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, με σκοπό να βοηθήσει ανθρώπους, ώστε, εν μέσω lockdown, να μην αναγκάζονται να βγαίνουν από τα σπίτια τους για να αγοράσουν τα τρόφιμά τους ή τα φάρμακά τους, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι αυτήν την αποστολή. Όμως, με το πέρασμα του χρόνου ξεκίνησαν να βοηθούν και συνεχίζουν να βοηθούν οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Παράλληλα, όπως τονίζει ο Παναγιώτης, «η ανταπόκριση για προσφορά και στήριξη όσων έχουν ανάγκη είναι πολύ συγκινητική».
«Μας έχουν συγκλονίσει περιστατικά με μικρά παιδιά»
Αρχικά σημειώνει: «Μάλλον τυχαία θα έλεγα ότι ξεκίνησε η προσπάθειά μας. Όλοι μας ήμασταν ενεργά μέλη εθελοντικών ομάδων που βοηθούσαν, αλλά όταν ξεκίνησε η πρώτη καραντίνα, τον περασμένο Μάρτιο, εντοπίσαμε την ανάγκη να εξυπηρετήσουμε αρχικά τους γείτονές μας. Δηλαδή, να πάει ένας από εμάς στο σούπερ μάρκετ και να ψωνίσει για πέντε οικογένειες, έτσι ώστε να βοηθήσουμε όσους περισσότερους μπορούμε, προκειμένου να παραμείνουν στα σπίτια τους.
Μάλιστα, η σύζυγός μου, Ίνα Τσέλιου, η οποία εργάζεται σε φαρμακείο, κάποια στιγμή έκανε μία ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, γνωστοποιώντας ότι μπορεί να βοηθήσει αγοράζοντας τρόφιμα ή οτιδήποτε άλλο αναγκαίο, κατά τη διάρκεια της διαδρομής από την εργασία της στο σπίτι και να το πάει στο σπίτι όποιου το έχει ανάγκη.
Έτσι λοιπόν εμφανίστηκαν κάποιοι φίλοι και γνωστοί, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν. Στην πορεία οργανώσαμε αυτήν την προσπάθεια, που είχε ως αποτέλεσμα να βγαίνει κάποιος εθελοντής για να πάρει φάρμακα, ή να κάνει τα ψώνια και στη συνέχεια να τα πάει στον συμπολίτη που παρέμενε στο σπίτι του.
Έπειτα από λίγες ημέρες η συγκεκριμένη προσπάθεια βρήκε ακόμα μεγαλύτερη ανταπόκριση, αφού όλο και περισσότεροι εθελοντές συμμετείχαν στην ομάδα μας. Τότε λοιπόν άρχισαν και οι πρώτες προσπάθειες για την παροχή βοήθειας σε συμπολίτες μας που είχαν ανάγκη για στήριξη».
Στη συνέχεια, «δημιουργήσαμε μία ομάδα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης για την παροχή βοήθειας και η ανταπόκριση που συναντήσαμε και εξακολουθούμε να συναντάμε είναι συγκινητική». Και εξηγεί: «Όταν λοιπόν προκύπτει ανάγκη για βοήθεια συμπολιτών μας, το γνωστοποιούμε και ακολουθεί η διαδικασία για τη συλλογή και την παράδοση αυτής της βοήθειας από μία ομάδα τεσσάρων-πέντε εθελοντών.
Η προσπάθεια αυτή συνεχίστηκε και μετά το τέλος της πρώτης καραντίνας, βοηθώντας οικογένειες που είχαν ανάγκες και παράλληλα, συνεργαζόμαστε και με άλλες εθελοντικές ομάδες της Πάτρας, ώστε η μία ομάδα να συμπληρώνει το έργο της άλλης. Συγχρόνως, έχουμε εστιάσει πάρα πολύ τις προσπάθειές μας σε οικογένειες με παιδιά, επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις τα προβλήματα είναι πολύ πιο έντονα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν βοηθάμε και άλλους συμπολίτες».
Μάλιστα, όπως τονίζει χαρακτηριστικά, «μας έχουν συγκλονίσει περιστατικά με μικρά παιδιά» και περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ένα από αυτά: «Πήγαμε σε μία οικογένεια που είχε ένα παιδάκι τεσσάρων ετών και μέσα στα πράγματα που δώσαμε υπήρχε μία τσάντα με παραμύθια. Κάποια στιγμή αυτή η τσάντα έπεσε κάτω και βγήκε έξω ένα από τα παραμύθια που είχε αυτοκινητάκια. Τότε αυτό το παιδάκι πήρε στην αγκαλιά του το παραμύθι και άρχισε να χοροπηδάει, χωρίς εμείς να μπορούμε να καταλάβουμε, αν εκείνη ακριβώς τη στιγμή γελούσε ή έκλαιγε».
«Η ομάδα μας», σύμφωνα με τον Παναγιώτη Τομαρά, «συνεργάζεται με το “ΑΣΤΟ – Επικοινωνούμε” με το “Χέρι – Χέρι”, καθώς και με πολλές άλλες ομάδες, ώστε να λειτουργούμε επικουρικά στις δομές που υπάρχουν και να βοηθάμε, όπου οι αυτές δομές δεν μπορούν, δηλαδή να στηρίξουμε έναν συνάνθρωπό μας να ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα βοήθειας, ή να πάρει ένα επίδομα, αφού διάφορες αγκυλώσεις θέτουν εμπόδια».
Παράλληλα, λέει ότι «εκτός από την Πάτρα, προσπαθούμε να βοηθάμε συνανθρώπους μας και σε άλλες περιοχές, όπως στην Κεφαλονιά και τη Σάμο».
Κλείνοντας, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην αποτελεσματικότητα της συνεργασίας, λέγοντας: «Η ομάδα μας δεν έχει την οργάνωση και τη δομή, όπως για παράδειγμα ενός ιδρύματος που έχει πολύχρονη προσφορά, αλλά μαθαίνουμε μέσα από τις δράσεις μας, για αυτό είναι απαραίτητη η συνεργασία με όλους τους φορείς, είτε είναι δήμος, είτε εθελοντικές ομάδες.
Γι’ αυτό και ό,τι κάνουμε δεν είναι κατόρθωμα δικό μας. Απλά εντοπίσαμε ότι κάποιοι άνθρωποι που μας γνωρίζουν και μας εμπιστεύονται λίγο παραπάνω, βρήκαν τον τρόπο να εκφράσουν την δυνατότητα, την ικανότητα και την θέλησή τους να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους. Δεν είμαστε οι σωτήρες κανενός, διότι δεν μπορεί να έχει αυτό τον ρόλο μια εθελοντική ομάδα σαν την δικιά μας».
* Η φωτογραφία είναι από το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
