Μία συγκινητική ιστορία αγάπης, της 42χρονης Δέσποινας Ιωσηφίδου και του 43χρονου Γιώργου Παλυβού από την Ανάληψη του Δήμου Ήλιδας, βλέπει το φως της δημοσιότητας.

Του ανταποκριτή μας από το patrisnews.com στην Ηλεία

Ένα ζευγάρι στέλνει μήνυμα ανθρωπιάς σε όλους μας με σύνθημα: «Χαρίστε ζωή». Μια αληθινή ιστορία που αγγίζει τις ψυχές όλων μας και που η τελευταία της ευχάριστη φάση εκτυλίχθηκε πριν μερικούς μήνες στην Αθήνα και τη Νεφρολογική Κλινική του Λαϊκού Γενικού Νοσοκομείου, όπου έγινε με απόλυτη επιτυχία η μεταμόσχευση νεφρού.

Η μεταμοσχευτική πορεία του λήπτη εξελίσσεται άριστα, όπως άλλωστε και της δότριας συζύγου του. Και οι δύο σήμερα μαζί το επτάχρονο παιδί τους απολαμβάνουν στην Αμαλιάδα τη ζωή, κομμάτια της οποίας τα τελευταία χρόνια είχαν στερηθεί

Το χαμογελαστό ζευγάρι άνοιξε την καρδιά του και μίλησε στην «Πατρίς» για την οδυνηρή περιπέτειά του που είχε αίσιο τέλος με την πράξη αγάπης της συζύγου προς τον «εαυτό της» όπως αποκαλεί η ίδια τον σύζυγό της. Η φράση του Γιώργου «στις 22 Ιουλίου του 2019 είναι τα δεύτερα γενέθλιά μου» τα λέει όλα…

Η γνωριμία

Το 2003 ο Γιώργος Παλυβός, πρόεδρος σήμερα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανάληψης του δήμου Ήλιδας, γνωρίζει την Δέσποινα Ιωσηφίδου που βρίσκεται για διακοπές στην Αμαλιάδα. Κεραυνοβόλος έρωτας, τους «δένει» και ξεκινά μια όμορφη σχέση ζωής που διαρκεί μέχρι σήμερα και για πολλές δεκαετίες ακόμη.

Ο Γιώργος από το πρώτο διάστημα της γνωριμίας τους εξομολογείται στην Δέσποινα το πρόβλημά του που παρουσιάστηκε από την πρώτη μέρα που ήρθε στη ζωή: πολυκυστική νόσος των νεφρών, νόσος που είναι κληρονομική και το ίδιο μεγάλο πρόβλημα είχε και η μητέρα του που απεβίωσε. Η Δέσποινα όχι μόνο κατανοεί το πρόβλημά του αλλά δηλώνει έτοιμη να τον στηρίξει μέσα από την σχέση τους. Το 2012 κάνουν πολιτικό γάμο και το 2018 θρησκευτικό ενώ ήδη έχουν αποκτήσει ένα υπέροχο παιδί που σήμερα είναι επτά ετών.

Ο Γολγοθάς

Ο Γιώργος Παλυβός το 2015 αρχίζει τις αιμοκαθάρσεις. Διαδικασία επώδυνη και σαν να μην έφθανε αυτό την ίδια χρονιά πεθαίνει και ο πατέρας του, Σκληρά παιχνίδια της μοίρας. Ο Γιώργος και η Δέσποινα έχουν έρθει από την Αθήνα στην Αμαλιάδα αναζητώντας καλύτερη ποιότητα ζωής. Και την βρίσκουν. Στο Νοσοκομείο του Πύργου γίνονται οι αιμοκαθάρσεις, διαδικασία όπως προαναφέραμε επώδυνη που επιβαρύνει όλα τα όργανα και ιδιαίτερα την καρδιά.

Η σύζυγός του Δέσποινα βρίσκεται διαρκώς δίπλα του. Συχνά του λέει πως είναι διατεθειμένη να του χαρίσει το νεφρό της, κάτι που ήδη έχει συζητήσει με γιατρούς και έχει κάνει ειδικές εξετάσεις. Και το εννοεί… Ο Γιώργος δεν θέλει να το συζητήσει και συνεχίζει να δίνει με δύναμη ψυχής και αξιοπρέπεια τον καθημερινό του αγώνα με τις αιμοκαθάρσεις ώσπου στις 4 Δεκεμβρίου του 2018 έρχεται το άσχημο νέο: πρέπει να κάνει ολική νεφρεκτομή γιατί προκλήθηκε λοίμωξη! Η κατάσταση είναι δραματική και η ζωή του Γιώργου κινδυνεύει. Του αφαιρούνται και τα δύο νεφρά (στο Λαϊκό από τον χειρουργό κ. Ιωάννη Μπόκο και την ομάδα του). Επί 6 μήνες ο Γιώργος βιώνει καθημερινά τραγικές, οδυνηρές καταστάσεις τις οποίες αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια, έχοντας πάντα στο πλευρό του την Δέσποινα.

«Δεν σας κρύβω ότι όλο αυτό το διάστημα έπαιρνα αντικαταθλιπτικά. Βίωνα τραγικές καταστάσεις. Δεν ήξερα τι θα γίνει αύριο. Αν θα ζω…» εξομολογείται ο ίδιος με φωνή και βλέμμα ευθύ, τώρα που έχει ξεπεράσει την περιπέτεια.

Η μεγάλη στιγμή

Η μεγάλη στιγμή έφθασε. Ο Γιώργος ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί που αρχίζει και πάλλεται… Καλοκαίρι του 2017 και οι γιατροί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Η Δέσποινα επιμένει να δώσει το νεφρό της για να σώσει τον « εαυτό της» όπως η ίδια αποκαλεί τον σύζυγό της. «Δεν είναι κομμάτι του εαυτού μου ο Γιώργος, είναι ο ίδιος μου ο εαυτός» λέει και βουρκώνει. Μεγαλείο ψυχής. Η γυναίκα που αποτελεί τον ορισμό του ανθρώπου. Η Δέσποινα έχει πάρει την μεγάλη απόφαση να χαρίσει ζωή στον άνδρα της, τον πατέρα του παιδιού τους (που γνωρίζει την κατάσταση του πατέρα του).

Η μεταμόσχευση

Ο Γιώργος τελικά δέχεται να πάρει το νεφρό της γυναίκας του. Οι γιατροί έχουν κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις στη Δέσποινα και κρίνουν ότι μπορεί χωρίς κίνδυνο να γίνει δότης. Το ημερολόγιο δείχνει 22 Ιουλίου 2019. Είναι η μεγάλη μέρα. Η Δέσποινα μπαίνει στο χειρουργείο. «Όταν βρέθηκα στο φορείο για το χειρουργείο, σκεφτόμουν πολλά. Το παιδί μου, αν το ξανάβλεπα, τον Γιώργο αν θα πετύχαινε η επέμβαση. Ήταν δύσκολες στιγμές, ώσπου μπήκα στο χειρουργείο για την αφαίρεση νεφρού», εξομολογείται η Δέσποινα και δακρύζει. Η χειρουργική επέμβαση στο Λαϊκό Νοσοκομείο στην Αθήνα αρχίζει. Ο χειρουργός κ. Βερναδάκης και η ομάδα του είναι έτοιμοι. Μετά από τρεις ώρες η επέμβαση (λαπαροσκοπική αφαίρεση νεφρού) ολοκληρώνεται.

Και έρχεται η σειρά του Γιώργου που περνά στο χειρουργείο για να πάρει το δώρο ζωής από τη γυναίκα του. «Με το φορείο περνάω δίπλα από τη γυναίκα μου που βρίσκεται ακόμη στο χειρουργικό κρεβάτι και σκέφτομαι: θα πάνε όλα καλά; Θα ξαναδώ τη γυναίκα μου και το παιδί μου;».

Τελικά όλα πήγαν άριστα και γι’ αυτό φρόντισε ο χειρουργός κ. Μπόκος Ιωάννης και η ομάδα του. Η μεταμόσχευση νεφρού ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία. «Εκείνη τη μέρα ήταν τα δεύτερα γενέθλιά μου…» λέει με δάκρυα ευγνωμοσύνης προς τη σύζυγό του ο Γιώργος.

Θερμές ευχαριστίες

Ο Γιώργος Παλυβός που επί τρία χρόνια έκανε αιμοκάθαρση στο νοσοκομείο του Πύργου, αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του εκτός από τη γυναίκα του και στους ιατρούς: κ. Πετροπούλου Χρυσούλα διευθύντρια Μονάδας Τεχνικού Νεφρού, κ. Καζακόπουλο Παναγιώτη, κ. Τουρούκη Διονύση, κ. Ζούπου Άννα και ιδιαίτερα στην κ. Ροκανά Βασιλική που στέκεται καθημερινά στο πλευρό του ζευγαριού. Επίσης ευχαριστούν όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της συγκεκριμένης μονάδας στον Πύργο.

Επιστροφή στη ζωή

Σήμερα το ζευγάρι απολαμβάνει όσα έχασε όλα αυτά τα χρόνια. Μια κανονική ζωή, με το παιδί τους που τώρα απολαμβάνει ατέλειωτα παιχνίδια με τον πατέρα του.
Η συζήτησή μας με τον δυναμικό Γιώργο και την υπέροχη Δέσποινα, αυτό το γοητευτικό ζευγάρι , συζήτηση που δεν κρύβω πως με συγκλόνισε, τελείωσε με την παραίνεση: «Να γράψετε ότι αν κάποιος θέλει να προσφέρει στον δικό του άνθρωπο, το νεφρό του να το κάνει. Δεν πρέπει να φοβάται και να ανησυχεί. Και πρέπει όλοι να γίνουμε δωρητές οργάνων»