Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Τέντες, για ακόμη μια φορά, τρίτη κατά σειρά, εισηγήθηκε στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου να κριθεί αντισυνταγματικός ο «νόμος Παυλόπουλου» (Ν. 3260/2004), που προβλέπει τη χωρίς αποζημίωση αυτοδίκαιη πρόωρη λήξη των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου των γενικών διευθυντών, διευθυντών, διοικητών Οργανισμών, προϊσταμένων κ.λπ., οι οποίοι απασχολήθηκαν στο Δημόσιο, σε νομικά πρόσωπα, ΟΤΑ, κλπ.

Το ζήτημα της συνταγματικότητας ή μη του επίμαχου νόμου εκκρεμεί από τον περασμένο Ιούλιο στην πλήρη («μεγάλη») Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, στην οποία συμμετέχουν 60 αρεοπαγίτες, όπου παραπέμφθηκε από την τακτική («μικρή») Ολομέλεια του ίδιου δικαστηρίου (συμμετέχουν 25 δικαστές) λόγω μείζονος σπουδαιότητας, και ενώ από το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έχει κριθεί, με σειρά αποφάσεών του, αντισυνταγματική η επίμαχη ρύθμιση των άρθρων 10 και 11 του Ν. 3260/2004.

Οι επίμαχες διατάξεις του «νόμου Παυλόπουλου» προβλέπουν τη λήξη των συμβάσεων προσώπων που προσελήφθησαν από δημόσιες υπηρεσίες, νομικά πρόσωπα, νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις, οργανισμούς επιχειρήσεων ή εταιρειών που το κράτος κατέχει το 51%, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας για ορισμένο χρόνο (μεταξύ των άλλων οι γενικοί διευθυντές, διευθυντές, αναπληρωτές διευθυντές, διοικητές ή πρόεδροι Οργανισμών, προϊστάμενοι υπηρεσιών, κ.λπ.), χωρίς την καταβολή αποζημιώσεως, που τα δύο συμβαλλόμενα μέρη (εργοδότης-εργαζόμενος) συμφώνησαν για την περίπτωση πρόωρης λύσης της συμβάσεως.

Πέρυσι, ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός είχε εισηγηθεί και στις δύο Ολομέλειες του Αρείου Πάγου να κριθούν αντίθετες στο άρθρο 5 του Συντάγματος (προστασία οικονομικής ελευθερίας) οι επίμαχες διατάξεις των άρθρων 10 και 11 του Ν. 3260/2004.

Τώρα, επικαλούμενος το άρθρο 93 παράγραφος 4 του Συντάγματος, που δεν επιτρέπει στα δικαστήρια να εφαρμόσουν αντισυνταγματικό νόμο, ο κ. Τέντες εισηγήθηκε στη «μικρή» Ολομέλεια να κριθούν οι επίμαχες διατάξεις ανεφάρμοστες ως αντίθετες στα άρθρα 5 και 93 του συνταγματικού χάρτη.

Όπως τόνισε ο εισαγγελέας του ΑΠ, η νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει την «αυτοδίκαιη» λήξη των συμβάσεων, χωρίς την καταβολή αποζημίωσης είναι επιπρόσθετα αντισυνταγματική, γατί πρόκειται για μία νομοθετική ρύθμιση «με γνήσια αναδρομική ισχύ, η οποία θίγει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της οικονομικής ελευθερίας» και συγκεκριμένα «την ελευθερία των συμβάσεων, ειδικότερη έκφανση της οποίας αποτελεί και η ελευθερία των συμβαλλόμενων να καταγγείλουν με δική τους πρωτοβουλία την απ’ αυτούς καταρτισθείσα σύμβαση, εφόσον δεν πρόκειται για περίπτωση κατά την οποία η ελευθερία αυτή προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων ή ασκείται κατά παράβαση του Συντάγματος ή ενέχει προσβολή των χρηστών ηθών ή ασκείται σε βάρος της εθνικής οικονομίας ή δεν πρόκειται για περίπτωση που ο περιορισμός της ελευθερίας επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος».

Στην προκειμένη περίπτωση, την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απασχόλησε περίπτωση διοικητή Οργανισμού λιμένα, ο οποίος παύθηκε τον Μάρτιο του 2005, ενώ η θητεία του έληγε κανονικά τον Οκτώβριο του 2006. Μέσω των δικαστηρίων διεκδίκησε μισθούς υπερημερίας για το διάστημα των 19 μηνών και διαφορές αποδοχών, καθώς οι μικτές αποδοχές του, οι οποίες ήταν 5.600 ευρώ, μειώθηκαν τον Ιούλιο του 2004 στις 3.200 ευρώ.

Το Εργατικό Τμήμα χαρακτήρισε αντισυνταγματική τη σχετική διάταξη του «νόμου Παυλόπουλου», με την οποία απολύθηκε κατ’ εφαρμογή του Ν. 3260/2004, χωρίς την καταβολή αποζημίωσης.